Από λίκνο του πολιτισμού, επίκεντρο κρίσης, παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγήν Ι (New York Times)

Όπως έχει αναφερθεί ξανά στο ιστολόγιο, είναι αποδεκτό ότι γυρίζουμε σελίδα στο βιβλίο της Ιστορίας σε όρους πολιτικοοικονομικούς, για την ώρα. Ποια είναι τα δάκτυλα του χεριού που γυρίζει αυτή τη σελίδα η οποία φέρει πάνω της τις ζωές όλων μας, είναι το θέμα που θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε σε αυτή εδώ τη σειρά άρθρων.

Τα κείμενα που θα ακολουθήσουν δεν αποτελούν αναδημοσιεύσεις κάποιων άρθρων, αλλά ερμηνεία δημοσιευμάτων, εκθέσεων και ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί από μεγάλους εκδοτικούς οίκους, Πανεπιστήμια και Κυβερνητικούς ή μη Οργανισμούς από όλον τον κόσμο.

Για την ανάλυση που θα ακολουθήσει και για ορισμένες από τις έννοιες που θα αναφέρονται με χρώμα μπλε, υπάρχει υπερσύνδεση που οδηγεί στην ερμηνεία τους. Πατώντας, λοιπόν, στην λέξη οδηγείστε στην επεξήγησή της για την καλύτερη κατανόηση του κειμένου.

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στην δεκαετία που μας πέρασε θα προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε τα κίνητρα (πέραν από το κέρδος) και τις ευθύνες για το έργο που παρακολουθούμε, για όλους τους ηθοποιούς όπου πρωταγωνίστησαν το τελευταίο διάστημα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και στο ευρωπαϊκό δράμα.

Έχει ήδη αναλυθεί και θα συνεχίσει να αναλύεται η προς παρακολούθηση ψυχοσύνθεση του Έλληνα για το πώς έφερε ο ΙΔΙΟΣ την χώρα να είναι ο πιο αδύναμος κρίκος ή το πρώτο τουβλάκι ενός Ευρωπαϊκού ντόμινο. Σε άλλο άρθρο θα συνοψίσουμε τις ελληνικές κυβερνητικές ευθύνες.

Ο κακός Οίκος και από τα 5… γουρουνάκια (PIIGS- Portugal, Italy, Ireland, Greece, Spain) το ένα

Το παραμύθι ξεκινά το 2000 με το νομικό πρόσωπο εν ονόματι «Αριάδνη» που χρησιμοποιήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση για την απόκρυψη του δημόσιου χρέους. Τελικός σκοπός της η ένταξη στην ΟΝΕ (ζώνη του ευρώ). Το νομικό αυτό πρόσωπο ήταν δημιούργημα της Goldman Sachs που έδωσε χέρι βοηθείας σε μια Κυβέρνηση. Με το αζημίωτο. Η Goldman αντάλλαξε το χρέος μας με πληρωμές με τα έσοδα του Κρατικού Λαχείου.

Το μεγάλο deal, όμως, ήρθε το 2001 με τον «Αίολο». Ένα ακόμη πρόσωπο γεννημένο από τους αητούς του τραπεζικού κολοσσού. Εκεί ο κ. Χριστοδουλάκης με την συγκατάθεση του οικονομικού επιτελείου του κ. Σημίτη και του επικεφαλής του κ. Χαρδούβελη, καθηγητή Χρηματοοικονομικής στο Παν/μιο Πειραιώς, αντάλλαξε τα μελλοντικά έσοδα του αεροδρομίου και των διοδίων των εθνικών οδών με μια πληρωμή στο παρόν με σκοπό την ωραιοποίηση του κρατικού ισολογισμού. Έτσι η G.S. γίνεται σύμβουλος του ελληνικού κράτους.

Είναι προφανές ότι οι παραπάνω συναλλαγές (swaps) έγιναν χωρίς να κοινοποιηθούν στον λαό. Ούτως ή άλλως και άλλες χώρες έχουν πραγματοποιήσει ανάλογες συναλλαγές (Ιταλία- JP Morgan, 1996), με την ίδια τακτική της αποσιώπησης. Το περίεργο είναι ότι οι ευρωπαίοι Υπουργοί ήξεραν για αυτές τις συναλλαγές και μάλιστα υπήρχε έντονος προβληματισμός και διεργασίες για το αν θα πρέπει να ανακοινώνουν τις ως άνω συναλλαγές (New York Times, 14/02/2010). Αν θεωρήσουμε ότι όταν τα μέρη γνωρίζουν, γνωρίζει και το όλον (η Ε.Ε.), τότε συνάγουμε το αποτέλεσμα ότι η ΟΝΕ έγινε 16μελής (1999- 2002) με την ανοχή της μη ικανοποίησης των όρων της συνθήκης του Μάαστριχτ, η οποία και όριζε τις βασικές αρχές των προϋποθέσεων ένταξης. Στο μεσοδιάστημα η Eurostat εξέφρασε τον προβληματισμό της (;!;!) για τέτοιου είδους συναλλαγές που ρετουσάρουν εθνικές λογιστικές καταστάσεις.

To 2005 ένα μέρος των ως άνω ανταλλαγών (swaps) πέρασαν στα χέρια της Εθνικής Τράπεζας (υπό τον κ. Αράπογλου) λόγω του ότι ένας ευρωπαϊκός νόμος του 2004 όρισε τις εν λόγω συναλλαγές παράνομες. Την ίδια χρονιά, ο κ. Αλογοσκούφης επέκρινε στο ελληνικό Κοινοβούλιο τις παραπάνω συναλλαγές.

Τρία χρόνια αργότερα, το 2008, οι συνέπειες της κρίσης χτύπησαν σκληρά τα ελληνικά spreads καθώς και την ρευστότητα του τραπεζικού μας συστήματος. Την λύση έδωσε ξανά ο κόρακας, η Goldman Sachs, η οποία σημειωτέον κάνει απλά τη δουλειά της προς όφελος των μετόχων της, της Wall Street (ωραίο δεν είναι να είναι πάντα από πίσω ένας Αμερικάνος- New York Times με τίτλο “Wall St. Helped to Mask Debt Fuelling Europe’s Crisis”). Η Εθνική ζορισμένη από την έλλειψη αίματος (το δικό μας δεν φτάνει) αναζητά ρευστότητα. Η συντρόφισσα G.S. πρότεινε τη δημιουργία στο Λονδίνο μιας εταιρίας ειδικού σκοπού (SPV), όπως λέγεται, εν ονόματι “Titlos Plc” (αριθ. μητρώου 6810180). Σε εφαρμογή της πρότασης αυτής, η ΕΤΕ μετέφερε το χαρτοφυλάκιο των swaps σε αυτήν την εταιρία. Με τη σειρά της η Titlos εξέδωσε ομόλογα τα οποία χρησιμοποίησε η ΕΤΕ ως εγγύηση προς την ΕΚΤ για την λήψη δανειακών κεφαλαίων. Φοβερό…

Το 2009 η Goldman επανέρχεται στην Ελλάδα δια του μεγαλοστελέχους της Γκάρι Κον, δεξί χέρι του Διευθυντή της κου Loyn Blankfein (μέλος της λέσχης Bilderberg), αναζητώντας νέα συμφωνία με το ελληνικό κράτος. Η πρόταση αυτή περιλαμβάνει χρηματοδότηση από την Τράπεζα της Κίνας σε αντάλλαγμα μερίδιο της ΕΤΕ και τον ΟΣΕ σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Der Spiegel που αναφέρεται σε άρθρα των Financial Times (27/01/2010). Στόχος της ελληνικής κυβέρνησης ήταν το τεράστιο κόστος του ΕΣΥ. Η πρόταση αυτή κρίθηκε ασύμφορη από την Ελληνική Κυβέρνηση η οποία αρνήθηκε την σύναψη της σχετικής συμφωνίας. Κάποιες μέρες μετά η Fitch (εταιρία αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας) μας υποβαθμίζει (από Α σε Α-), πράγμα που αποτελεί αρνητικό σήμα στην αγορά και συνεπώς για να δανειζόμαστε θα πρέπει να πληρώνουμε κάτι παραπάνω (spread).

Την ίδια ώρα, η σύμβουλός μας ετοιμάζει την τελευταία πράξη του έργου. Με μεσολαβητή την εταιρία Markit παίρνει πρωτοβουλία και δημιουργεί ένα Index CDS με υποκείμενο τίτλο την ελληνική οικονομία. Δηλαδή, φτιάχνει προϊόν που λέει «Μάγκες όποιος του χρωστάει η Ελλάδα και φοβάται χρεωκοπία, ας αγοράσει ένα «ασφαλιστήριο» που πληρώνει σε περίπτωση επέλευσης του κινδύνου, δηλ. στάσης πληρωμών από πλευρά της Ελλάδος».

Σκοπεύσατε… Beer!!!!

Η Goldman γνωρίζοντας την καμπύλη δανεισμού μας, δηλαδή όλη την δομή, σύνθεση και αδυναμίες του χρέους μας έχει την δυνατότητα να παίξει το διπλό παιχνίδι της άνετα. Μέσω της αχυρεφημερίδας Financial Times δημοσιοποιείται ότι η Ελλάδα ετοιμάζεται να παραχωρήσει μέρος του χρέους στην Κίνα. Στην εφημερίδα το είπε η Goldman, της οποίας το είπε η Κυβέρνησή μας. Και γιατί να μην το πει ο Γιώργος; Σύμβουλος μας δεν είναι η Goldman;

Δημοσιεύματα επί δημοσιευμάτων που εξαπολύουν μύδρους κατά της ελληνικής οικονομίας σε συνδυασμό με τις υποβαθμίσεις μας από διεθνείς Οίκους (Fitch, Moody’s, Standard & Poors) εκτοξεύουν ταυτόχρονα το επιτόκιο δανεισμού μας αλλά και το ασφάλιστρο που πρέπει να πληρώσουν οι δανειστές μας για να ασφαλιστούν.

Ξεκινάει, δηλαδή, ένας κύκλος αρνητικών μηνυμάτων. Αύξηση ασφαλίστρου --> αύξηση spread --> αρνητικό δημοσίευμα --> αύξηση ασφαλίστρου --> αύξηση spread κ.ο.κ.

Αυτή η ατέρμονη αλληλουχία της ευτυχίας και η καθυστέρηση (όχι τυχαία, όπως θα εξηγηθεί σε επόμενη ανάρτηση) των Ευρωπαίων ηγετών οδηγεί την χώρα στην παράδοση του τιμονιού της χώρας στο ΔΝΤ και την ΕΚΤ. «Ποιος πιστεύεις ότι μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα το μνημόνιο που μας κυβερνά;». Αυτή θα είναι εφεξής η ερώτηση και όχι «Ποιος θες να μας κυβερνά;».

Κλείνοντας το πρώτο μέρος της παράθεσης των γεγονότων, όπως αυτά καταγράφηκαν από την διεθνή πένα και όχι όπως τα είδα εγώ (δεν με καλούσαν στα meetings οι λαμάκες), συνοψίζω το όφελος της Goldman απέναντι στο τομάρι μας, τα τομάρια:

Όφελος από:

1. Την αμοιβή για την παροχή συμβουλών (300 εκατ. δολάρια μόνο για την συμβουλή του 2001 που έκρυβε 1 δις. δολ. χρέος μας)
2. Την προμήθεια από την προώθηση των ελληνικών ομολόγων σε δανειστές μας. Σημειώστε ότι όσο μεγαλώνει το κόστος δανεισμού μας, μεγαλώνει και η προμήθειά της.
3. Το κέρδος από την είσπραξη του ασφαλίστρου από την κηδεμονία των CDS. Σημειώστε ότι τεχνητά αύξησε το ασφάλιστρο κερδίζοντας ακόμη περισσότερο και από τα CDS και από την παραπάνω περίπτωση ΙΙ. Κέρδος 1 έως 3 δις. δολ.
4. Την αγορά συναλλάγματος στην οποία ξεφορτώθηκε (μαζί με άλλους ελεγχόμενες τράπεζες) χρεόγραφα σε ευρώ αξίας 5,5 δις. €.

Σημειώστε, τέλος, τα κάτωθι:

Η Black Rock του ομίλου Blackstone που ελέγχεται από τη δυναστεία Rothschild είναι:

• βασικός μέτοχος της Goldman Sachs,
• βασικός μέτοχος των Οίκων αξιολόγησης Moody’s και Standard & Poors,
• ο δεύτερος μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής του ΧΑΑ με ιδιοκτησία μεριδίων της ΕΤΕ, Alpha Bank, EFG Eurobank κ.α.

Η Νορβηγική Norges Bank Investment πέραν από αμφιλεγόμενες δραστηριότητες (συμμετοχή σε εταιρίες όπλων, πυρηνικών κ.α.) έχει ως σύμβουλο την La Compagnie Benjamin De Rothschild S.A.. Η Norges Bank, λοιπόν, είναι:

• σημαντικός μέτοχος της Goldman Sachs,
• μεγαλομέτοχος της Fitch,
• ο μεγαλύτερος διεθνής επενδυτής του ΧΑΑ (μερίδια σε 41 ελληνικές επιχειρήσεις μεταξύ των οποίων οι Πειραιώς, Alpha, EFG Eurobank, ΔΕΗ)

Λάβατε, επίσης, υπόψη ότι ο Bill Rothschild είναι ο Senior Vice President της εταιρίας αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Fidelity.

Συνεπώς, είναι εύκολα αντιληπτό ότι αυτή η δυναστεία μέσω των εταιριών της επηρεάζει εκατομμύρια ζωές πουλώντας προστασία σε εθνικές οικονομίες, μιας και μπορεί εύκολα να ορίσει αξιολογήσεις, να προωθήσει δανεισμό, να ενισχύσει χρηματιστήρια και, με άλλα λόγια, να ανεβάσει μια χώρα στον ουρανό αλλά και να την κατεβάσει στον Άδη.

Και για να κλείσουμε αυτή την αναφορά πρέπει να θυμίσουμε ότι η Goldman βρίσκεται στο εδώλιο της Αμερικανικής Δικαιοσύνης για τον ρόλο που έπαιξε στη φούσκα της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ όπου οδήγησε στην τραπεζική κρίση του 2008. Έναν ρόλο που εξετάζεται ακόμη και για την υπόθεση της AIG την οποία διέσωσε το Αμερικάνικο κράτος μετά από αποκάλυψη περίεργων συναλλαγών (περισσότερα στο Bloomberg). Στο κόλπο της πρώτης περίπτωσης η Goldman συνδυάστηκε άψογα με τον George Soros (κερδοσκόπος μεγιστάνας) της αγοράς παραγώγων, το επενδυτικό ταμείο του John Paulson. Σύμφωνα με δημοσιεύματα αν στο παιχνίδι εσωτερικής πληροφόρησης που έχει ανοίξει η συνεργασία Goldman- Paulson αντικείμενο εφαρμογής έχει «τύχει» και η κερδοσκοπική επίθεση στην Ελλάδα (Huffington Post- 15/02/2010).

Εν τω μεταξύ, καλά όλοι οι άλλοι, η εφημερίδα Financial Times γιατί μας της έπεσε έτσι; Τα λεφτά για την ελληνική διαφήμιση δεν της τα δίνουμε; Η απάντηση είναι όχι! Χρωστάμε 40 εκατ. € σε όλους όσους μας διαφημίζουν (διεθνή δίκτυα). Η Μιχαλού που είναι;…