Εχθές το βράδυ η ζωή με έφερε στο Παν/μιο που σπούδασα με άλλους δύο ερημοκαστραίους. Είχε φοιτητικές εκλογές. Λυπήθηκα πολύ από τον αριθμό των μπλε, κόκκινων & πράσινων μπλουζών. Και αν η κόκκινη έχει μια διάθεση αντανακλαστικής αμφισβήτησης, οι υπόλοιπες έχουν μόνο την ταμπέλα κομματικός "πελάτης".
 |
| Συγκέντρωση νεολαίας στην Μαδρίτη την περασμένη εβδομάδα. Από αυτούς 2000 διαδηλωτές κατασκήνωσαν και είναι στην Πύλη του Ήλιου (Puerta del Sol), την κεντρική πλατεία της Ισπανικής πρωτεύσουσας |
Μέχρι να γίνει αυτό αυτόματα και βίαια, χωρίς συγκεκριμένη αφορμή, όπως γίνεται μέχρι στιγμής στην παγκόσμια Ιστορία, η νεολαία θα αντιμετωπίζεται ως αγελαία μάζα idiotών (σύμφωνα με ανάρτηση «όμορου» blog).
Οι ποιμένες της νεολαίας καταχράστηκαν το άσυλο στους Πανεπιστημιακούς χώρους και επέβαλαν την δημιουργία φυτωρίου idiotών. Το δυστύχημα είναι ότι τα μέλη των κομματικών φοιτητικών παρατάξεων πιστεύουν ότι συμμετέχουν στα κοινά και ότι διεκδικούν ως νέοι.
Μια εικόνα από το Παν/μιο που σπούδασα, εικόνα που ταυτίζεται με τις εικόνες όλων όσων έχουν υπάρξει σε Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αμφιθέατρα. Χωρισμένη αίθουσα στα 4,5. ΠΑΣΠ, ΔΑΠ, ΠΚΣ, ΕΑΑΚ και ΔΙΚΤΥΟ. Συνθήματα κομματικά όπως 10 λεπτά κυβέρνηση, μπιπ Λαλιώτη, αιχμές για σύνδεση Αριστεράς με την 17Ν, προσταγές για εναντίωση στην καπιταλιστική λαίλαπα κ.α.
Ιδιώτες έμμισθοι, ικανοί, αυριανοί διοικητικοί άρχοντες. Καριερίστες. Ήταν αυτοί που «ερέθιζαν» τους αγελαίους νέους.
Τα θέματα που απασχολούν, συνήθως, τη φοιτητική κοινότητα είναι συγκεκριμένα. Υποδομή, πρόγραμμα σπουδών, ακαδημαϊκό προσωπικό, φοιτητική Εστία, Λέσχη, απόφοιτοι, εργασιακή αποκατάσταση και μετά πολιτική. Από αυτά δεν συζητιόταν τίποτα. Όλα αυτά δεν αφορούσαν κανέναν. Όλοι δίψαγαν για αίμα. Όταν μάλιστα ανέβηκε στο βήμα για την πρωτολογία της (δεν υπήρξε δευτερολογία) η κοπέλα που εκπροσωπούσε τους φοιτητές της Εστίας, όλοι έκαναν το διάλειμμά τους για «διαφημίσεις». Κουβεντούλα, θόρυβος, οχλαγωγία από τα πηγαδάκια, πλάτη προς το βήμα γιατί… πιαστήκαμε τόση ώρα. Στην Εστία, για όσους δεν ξέρουν, διαμένουν όσοι φοιτητές στερούνται οικονομικής δυνατότητας να ενοικιάσουν ένα σπίτι για να παρακολουθήσουν τις σπουδές τους. Τα προβλήματα αυτών των παιδιών ΔΕΝ αφορούσαν το νεανικό κοινό, το Αύριο… Ήθελαν αίμα.
Ποιος να νοιαστεί ότι η Εστία μας ήταν σε αθλία κατάσταση. Ποιος να νοιαστεί που ο εκπρόσωπος της μιας εκ των δύο μεγάλων παρατάξεων έχει «χρεωθεί» δύο δωμάτια της Εστίας τα οποία τα υπενοικίαζε σε παιδιά που στην πραγματικότητα τα δικαιούνταν. Η άλλη παράταξη δεν έκανε τέτοια. Ο αρχηγός της είχε μισθό κανονικό. Και οι δευτεράτζες τα έβγαζαν από τα λαοφιλή πάρτι.
Ποιος να ασχοληθεί με πολιτική όταν μέσα στα Πανεπιστήμια η πολιτική δεν έχει θέση; Αλλά η κομματική;!;
Σε αυτό το περιβάλλον μεγαλώσατε τα παιδιά σας κομματόκυνοι. Σε αυτό το περιβάλλον θέλετε να συγχρωτιστούμε;
Έτσι είναι τα πράγματα δυστυχώς στα Πανεπιστήμια της χώρας. Βέβαια η αποχή είναι πολύ μεγάλη ,αλλά και μόνο το γεγονός ότι μπαίνοντας σε ένα τέτοιο χώρο, αντικρίζεις βαμμένους ιδιοτελείς βλάκες, θλίβεσαι. Μάλιστα είναι έτσι δομημένη η κομματοκρατία που κυβερνά στη μεταπολίτευση, που όλοι αυτοί οι ανόητοι αιώνιοι και μη ψευτοφοιτητές, αποκτούν θέσης υψηλής ευθύνης γύρω μας ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους. Επιτέλους το πρώτο που πρέπει να αλλάξει στη χώρα μας είναι η πανεπιστημιακή παιδεία και όλα όσα είναι αυτονόητα να γίνουν επιτέλους πράξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την στιγμή που εισχώρησε η πολιτική στα πάντα διαλύθηκαν και τα πάντα.Τουλάχιστον στο κομμάτι της παιδείας είναι όλοι υπεύθυνοι.Απο τους φοιτητές μέχρι τους πρυτάνεις.Φυσικά και ολα τα κόμματα μηδενός εξαιρουμένου.Τα κόμματα διαχειρίζονται τους φοιτητές,οι πρυτάνεις εξαρτιόνται απο τους φοιτητές.Με την σειρά τους οι φοιτητές απαιτούνε απο τα κόμματα και η δουλειά γίνεται μύλος.Θα έκανα και ενα σχόλιο για την αριστερά αλλά το αφήνω να μην πειράξω κάποιους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερίζω την παρέα
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φοιτητές δεν ήταν πάντα με την αριστερά. Υπήρξαν εποχές που οι φοιτητές εξέφρασαν το πιο αντιδραστικό ιδεολογικό παραλήρημα της ελληνικής κοινωνίας (τότε που μάχονταν τους δημοτικιστές κι ήταν ενάντια στην μετάφραση της Αγίας Γραφής που είχε ζητήσει η τότε βασίλισσα Όλγα).
Η ριζοσπαστικοποίηση των φοιτητών ξεκίνησε στην διάρκεια της Κατοχής κι αφού πέρασε διάφορα, έσβησε στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια περίοδο, της Αλλαγής -ίσως διότι δεν είναι άσχετα το ένα από το άλλο- απομυθοποιήθηκε πλήρως το πνεύμα της Αντίστασης και ο σοσιαλισμός, ως οραματικού περιεχόμενου αντίληψη. Οι λεγόμενο αριστεροί φοιτητές σήμερα είναι κακέκτυπα μιας ούτω πως καλούμενης 'γενιάς του Πολυτεχνείου'.
Το πρόβλημα με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα σήμερα είναι ότι, με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις, ούτε γνώση παράγεται ούτε γόνιμος προβληματισμός ενθαρρύνεται. Ελάχιστοι πανεπιστημιακοί παράγουν έργο κι ακόμα ποιο λίγοι είναι αυτοί που δέχονται να αξιολογηθούν. Τα ΑΕΙ μας, λειτουργούν ως απλή προέκταση του Λυκείου, αναμεταδίδοντας γνώσει ξεπερασμένες και οπωσδήποτε καμία σχέση έχουσες με την πραγματικότητα της οικονομίας και της κοινωνίας. Αφήστε δε, που με το πασάλειμμα δήθεν σοβαρών γνώσεων, ξεχνάνε οι φοιτητές μας βασικές γνώσεις του Λυκείου όπως το πυθαγόρειο θεώρημα ή την επίλυση του τριώνυμου ή τις εξουσίες που έχει το δημοκρατικό πολίτευμα ή τα βιβλία του Ηροδότου!
Οπότε, η πολιτική συζήτηση απλώς δεν υπάρχει. Ανταλλάσσονται κουβέντες των κομματικών μηχανισμών και αντιγράφονται οι πόζες και τα ήθη μιας ανιαρής και ανούσιας βουλευτικής συνεδρίασης. Οι συνδικαλιστές-φοιτητές ήδη σκέφτονται την πολιτική τους καριέρα ή το χαβαλές τους -μπορεί κάπου να μπερδεύονται στο μυαλό τους αυτά τα δύο- και όχι το κυνήγι του όνειρου και της ουτοπίας. Να γιατί ανακηρύσσονται ως σύμβολα της σύγχρονης 'φοιτητικής πάλης' έννοιες και όροι που έχουν ξεπεραστεί ιστορικά και ουσιαστικά, όπως το πανεπιστημιακό άσυλο, ή η διάρκεια των σπουδών -λες και μπορεί κάποιος να είναι πρακτικά παραγωγικός σπουδάζοντας αραιά και που για δέκα και βάλε χρόνια!
Χαίρετε λακτιστές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια έναν περίεργο λόγο οι φοιτητές δεν είναι, έστω και κατά παράδοση και λόγω νεότητας (ρομαντισμός, αισιοδοξία, συν-ανθρωπιά), αριστεροί.
Στα πανεπιστήμια της χώρας ανθεί η ΔΑΠ, τα τσικό της ΝΔ και η ΠΑΣΠ, τα αντίστοιχα του ΠΑΣΟΚ.
Την ίδια ώρα τοποθετείται σε έναν παράλληλο κόσμο και η ΠΚΣ ή αλλιώς οι Ελπίδες του ΚΚΕ. Ένα σχήμα που απόλεσε την ουσία μιας και αυτό χάθηκε σε ταξίδια όπως: "ο Μπρέζνιεφ ήταν εχθρός του ΚΚΚ".
Το πιο ωραίο ήταν μια κατάληψη αναρχικών σε ένα σπίτι ιδιοκτησίας του Δήμου της πόλης που σπούδασα, οι οποίοι σε πείσμα των αρπακτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κατέλαβαν το χώρο και τον παρέδωσαν σε... παιδιά που το δικαιούταν.
Τέλος, να προσθέσω μια ακόμη σιχαμερή στιγμή δημοκρατίας: Πρώτο έτος. Ψηφοφορία για ένα θέμα του Παν/μίου, εν είδει δημοψηφίσματος. Είχαμε την προστασία καραφλών νταγλαράδων της Χ.Α. με τον αγκυλωτό σταυρό τατουάζ και τις περιστρεφόμενες σοσιαλιστικές αλυσίδες στα χέρια τωρινού μεγαλοστελέχους όμορης περιφέρειας. Είδατε συναίνεση στη βία τα παιδιά σας;
Μετά ήρθε και η λεγεώνα των κόκκινων με ρυθμικό βάδην και εμείς οι περαστικοί πλήρεις και περήφανοι για την ποιότητα της δημοκρατίας πήγαμε εις το άσυλο ενός γειτονικού σουβλατζίδικου και μετράγαμε προοδευτικά ασθενοφόρα. Και τις καθαρίστριες, μιας και το βράδυ είχε πάρτι η ΠΑΣΠ...