Μπάλα & ζωή, Θεσπιακός & Ρημόκαστρο…

Παρόλες τις αναποδιές που μπορεί να τύχουν στη χώρα και μοιραία θα χτυπήσουν και τους πρόποδες του Ελικώνα, εμείς πρέπει να είμαστε εδώ να ονειρευόμαστε τι μπορούμε να κάνουμε είτε πτωχευμένοι οικονομικά είτε όχι.

Έτσι, παρόλο που μου φαίνεται παράταιρο να γράψω μιαν κουβέντα για τον Θεσπιακό σε καιρό πολέμου, μπαίνω ξανά στο όνειρο που με οδηγεί χρόνια.

Ο Α.Ο. Θεσπιακός έχει κάτι λιγότερο από 5 δεκαετίες ζωή. Στο βιβλίο με τα Πρακτικά του θα βρεις τις ρίζες σου ή θα ανακαλύψεις ένα Μητρώο Αρρένων έτοιμο να σου σουφρώσει τα μάτια καθώς θολώνουν από αναμνήσεις.

Ο Θεσπιακός, ειδικά τις πρώτες δεκαετίες αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την ανάπτυξη της κοινότητας των Θεσπιών. Η διασκέδαση, η ψυχαγωγία και οι ιστορίες που μπορεί ένας παλαίμαχος να σου διηγηθεί δεν έχουν τέλος. Φωτογραφίες και ημερολόγια κουβαλούν τη νεολαία του χωριού μας.

Το ίδιο βάθος και πάθος κρύβουν και τα σύμβολα κάθε ερασιτεχνικής ομάδας που έχει γεωγραφική αναφορά και συνεπώς συναισθηματική αναφορά στα κοινά βιώματα και εμπειρίες. Ο Α.Σ. Λεονταρίου, ο Α.Ο. Μαυρομματίου, ο Α.Ο. Άσκρης κ.α. φέρουν τα αντίστοιχα βιώματα για ανθρώπους που δέθηκαν με το χώμα που πρωτοπάτησαν, με το γέλιο και τις αγωνίες της ποδοσφαιρικής παρέας τους. Συνυφασμένα χρώματα με την αγάπη για τον τόπο σου.

Τις τελευταίες δεκαετίες η επαγγελματικοποίηση του ερασιτεχνισμού, η ματαιοδοξία αλλά και το οικονομικό αυτοκτονικό «θάρρος» ποδοσφαιρικών τοπικών παραγόντων οδήγησαν στη σταδιακή αλλά σταθερή απομάκρυνση του κόσμου από το γήπεδο.

Αυτό δεν ήταν καθόλου κακό εάν η απομακρυσμένη νεολαία έπαιρνε σβάρνα τα χωράφια της, τις βιβλιοθήκες και τα γυμναστήρια και όχι αποκλειστικά τις καφετέριες και τα μπαράκια.

Τα τελευταία χρόνια πολλές ομάδες της περιοχής μας, κι όχι μόνο, ακολούθησαν την αναρχική συνταγή της αυτοργάνωσης και του εθελοντισμού, της αλληλεγγύης και της αλληλοβοήθειας. Και αυτό ήταν μια συνειδητή επιλογή παρόλο που η οικονομική κρίση την κατέστησε εν τέλει αναγκαία πραγματικότητα.

Η ευθύνη και η σημασία που έχουν αυτά τα κύτταρα είναι μεγάλη. Γι’ αυτό πρέπει και οι επιλογές τους να λαμβάνουν υπόψη τους τον ρόλο που παίζουν ή μπορούν να παίξουν.

Μια τέτοια ευθύνη μπορεί να σημαίνει θυσίες στον βωμό του μέλλοντος. Θυσίες που μόνο καρπούς μπορούν να δώσουν.

Μέχρι να γίνει κάτι τέτοιο, υπάρχει χρόνος να πούμε καμιά μαλακία στο Γυμνάσιο χωρίς τον φόβο του χωροφύλακα Γυμνασιάρχη. Ο Σπύρος και η παρέα του θα είναι εκεί να μας ζαλίσουν… Απολαύστε τους.