Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Κοινωνία ώρα μηδέν + 7...

3 σχόλια:

  1. Πριν λίγο μια φίλη... μου είπε στο τηλέφωνο: "Βρισκόμουν στο κέντρο της Αθήνας και δεν υπήρχε διέξοδος να πάω σπίτι μου!!!" και "Βλέπω ανθρώπους να πεινάνε... μπροστά μου! γύρω μου! παντού!!!"

    Δε χρησιμοποιώ και δεν αντέχω τα "γαλλικά"... αλλά για τέτοιες περιπτώσεις... μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω τις απόψεις μου!!! Μιας και δε μπορώ να το κάνω όμως, προς το παρόν...
    Για όλα αυτά... και όχι μόνο...
    Θα τον έστελνα να συνουσιασθεί τον ΓΑΠ αλλά θα ήταν ευχή...
    Θα τον έστελνα να μαζέψει βρούβες... αλλά που να τις γνωρίσει;!;!;
    Θα τον έστελνα να πάει να βρει τους όμοιούς του... αλλά έχει βρει πολλούς... φτάνει πια!!!

    Γι'αυτό επαφίεμαι στην "ΠΑΠΑΝΔΡΕ'Ι'ΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑ" ΤΟΥ... (άκουσον άκουσον... που το βρήκε ο κυριούλης!;!;(νούμερο 10) ΕΛΕΟΣ!!!) ώστε να προσπαθήσει να δει κατάματα την πραγματικότητα... και να εξαφανιστεί από προσώπου γης!!!


    Υ.Γ. Θα ήθελα πολύ να ακούσω, τι θα έλεγαν όλοι αυτοί από το βιντεάκι σήμερα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα GMT,
    Στους πρωταγωνιστές του βίντεο που μας παρουσίασες, στο καθένα χωριστά, αφιερώνω το ακόλουθο στιχούργημα το οποίο παρακαλώ να αντιμετωπιστεί με . . .κατανόηση.

    Από το μέλλον . . αναμνήσεις / που σε κάνουν να δακρύζεις.
    Με απόγνωση, θυμό / που σε σπρώχνουν στο γκρεμό
    τόσα χρόνια τόσα λόγια / σε κρατάνε στα υπόγεια
    και οι άλλοι ωραίοι / οι “σοφοί” που φέρνουν . . . χρέη
    όλο πόζα, σούπερ λόγια / στις ιστορίας τα ανώγεια

    Είσαι ανίκανος να μάθεις /τους πιστεύεις και θα πάθεις
    Πονάς, βογγάς και τώρα τρέχεις / το τι είχες δεν κατέχεις
    Κουβαλάς σεμνά με θάρρος / το φιλότιμο για βάρος
    Μα δεν αρκεί και να, η ποινή σου / δες συντρίμμια τη ζωή σου
    Εντέλει, ακριβή ΄ναι η νύφη / όταν ο “ηγετραράς” σε γλύφει

    A, είσαι έτοιμος ξανά / να ξεσηκώσεις σαματά
    θαρρείς στο μέλλον θα πετάξεις / ιστορία πως θα γράψεις
    Σβήσε Γιώργο γράψε Αντώνη / και σκεπάσου με σεντόνι
    Να προσμένεις αύριο πάλι / Ψέματα με το τσουβάλι

    Άκου μια φορά κι εμένα / και ασ’ τους να πνιγούν στο ψέμα
    Γιατί οι διαψεύσεις πια κοστίζουν / το μέλλον μας το αφανίζουν

    Σβήσ’ τους όλους και ετοιμάσου / Έμπα εμπρός, ήρθε η σειρά σου
    Κάτσε σκέψου, μη φωνάζεις / ξεκίνα λίγο να διαβάζεις
    Τα πολύτιμα όνειρα σου / για εσένανε και τα παιδιά σου
    Μην αφήνεις να γκρεμίζουν / κάποιοι που άλλοι τους κουρντίζουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σταγόνα πρώτη φορά σε διαβάζω τόσο επιθετική. Τα κεφαλαία γράμματα των προηγούμενων λακτισμάτων σου προδίδουν ζωντάνια αλλά τώρα ξεπέρασες το αναμενόμενο. Αυτό είναι καλό.

    Πάντως εάν σε επηρέασε η φίλη σου τόσο τότε πρέπει να γυρίσεις πίσω σε παλαιότερη ανάρτηση και να ξαναδιαβάσεις μαρτυρίες πραγματικές για τις 15 Ιούνη. Τότε που διαφωνήσαμε.

    Ερμόλαε, δεν είμαι σε θέση να κρίνω στιχουργήματα αλλά το νόημα νομίζω ότι εκφράζει το πλαίσιο του ιστολογίου άψογα.

    Η τέχνη της ποίησης είναι κατά τη γνώμη μου το να κλείνεις σε λίγες λέξεις πολλά νοήματα. Αυτό που κάνουν 100 αναρτήσεις ή ένα μεγάλο κείμενο (όπως ομολογουμένως τα δικά σου) μπορεί να το κάνει ένα ποίημα. Ίσως με άλλη τεκμηρίωση.

    Σίγουρα με άλλη τεκμηρίωση. Μια ανάρτηση κάνει επίκληση στη λογική (όταν έχει επιχειρήματα) ενώ ένα ποίημα στο συναίσθημα (κατά κύριο λόγο).

    Δεν περίμενα μια αναδημοσίευση ενός βιντεακίου να έχει τόσο άμεση ανταπόκριση σε λακτίσματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.