Ανέκαθεν το μέγεθος έπαιζε τον ρόλο του. Πολλοί μιλούν υποτιμητικά για αυτό, αλλά η Ιστορία αποδεικνύει ότι κατά κύριο λόγο το μέγεθος προκαλεί «δέος». Αν κρίνω από τη δική μου περίπτωση, τότε ναι. Προκαλεί δέος…Τουλάχιστον αυτό μου είπαν όσοι μίλησαν ποτέ τους με ανθρώπους πνευματικούς. Προφανώς δεν μιλώ για μένα, καθώς είμαι κάτι παραπάνω από πνευματικός. Οινοπνευματικός.
Το πνευματικό μέγεθος ενός π.χ. διακεκριμένου συγγραφέα είναι τέτοιο που προκαλεί το ενδιαφέρον. Ειδικά όταν αυτό συμβάλει στη συλλογιστική που «πρέπει» κάποιος να ακολουθεί για την επίλυση των συλλογικών ζητημάτων.
Ο Κ. από το Τάχι και η Μ. από το Μάζι μού είπαν επανειλημμένως ότι χαίρονται όταν συζητούν και ακούγονται χωρίς ο άλλος να είναι σε θέση άμυνας. Απολογούμενος και επιτιθέμενος στην άποψή τους.
Είναι αρετή να πατάς στα πόδια σου. Και αρκετά δύσκολο να το καταφέρεις. Αλλιώς βρυχάσαι σαν μικρόνους κτήνος. Παλλόμενος από φόβο.
Αν το έδαφος της ζωής σου δεν είναι αμμώδες αλλά στιβαρό, τότε το οικοδόμημα του Κοινού Βίου σου μπορεί να σε δει άξιο. Αν όχι, τότε είσαι περιθώριο.
Αυτό είναι το ζήτημα. Άντε άγγιξέ το. Είναι δύσβατος ο δρόμος της αρετής. Συνήθως αποτυγχάνουν οι επιχειρούντες.
Σε κάθε περίπτωση η μεγαλοπρέπεια του μεγαλύτερου δεν ανακόπτει την ηδονή του μικρότερου κατά την πράξη της αναζήτησης, αλλά την εμπνέει με νέες μεθόδους… συλλογιστικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.