Κυριακή 29 Απριλίου 2012

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή Ακυβερνησία...

Ο Κυριακάτικος Τύπος, αλλά και οι εκπομπές του καθεστωτικού τηλεοπτικού συστήματος βρίθουν από το νέο όπλο της προπαγάνδας. Θέτουν, λοιπόν, το δίλημμα του τίτλου θέλοντας να συνδέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες με την Ακυβερνησία.

Ας εξετάσουμε το ζήτημα και από τις δύο πλευρές.


Το γεγονός ότι:
  • στα νοσοκομεία κάνουν ότι θέλουν οι κλίκες και τα καρτέλ ιατρών που λυμαίνονται τις προμήθειες και τα φακελάκια,
  • στο εμπόριο πετρελαίου κάνει ότι θέλει καρτέλ συγκεκριμένων βιομηχανικών οικογενειών,

...σημαίνει ότι υπήρχε Κυβέρνηση;

Το γεγονός ότι το οικονομικό πρόγραμμα μιας καθεστωτικής Κυβέρνησης είναι ήδη γραμμένο στο κείμενο του Μνημονίου 2 και προβλέπει μέτρα (π.χ. κατάργηση 12ου και 13ου μισθού στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα κ.α.) που θα προκαλέσουν απότομα μεγαλύτερη εξαθλίωση, καθιστά τους θιασώτες των Μνημονίων «Κυβέρνηση» ή «Διαχείριση»;

Και αυτό γιατί μια «Κυβέρνηση» επιλέγει, διαπραγματεύεται, αποφασίζει. Μια «Διαχείριση» απλώς εφαρμόζει.

Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που θα συνεργαστούν για την εφαρμογή των Μνημονίων, όπως υπέγραψαν Βενιζέλος και Σαμαράς μετά από πίεση της κας Μέρκελ, προτρέπουν μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ σε μια «Κυβέρνηση» δική τους. Μια Κυβέρνηση που έχει προαναγγείλει ότι θα είναι «Διαχείριση».

Μια «Διαχείριση» που δεν μπορεί να επιβληθεί στη νομενκλατούρα της. Δηλαδή, δεν μπορεί να τσουγκρίσει τα αυγά. Γιατί ο σκοπός τους δεν ήταν η Κοινωνία αλλά η Επανεκλογή.

Άρα Κυβέρνηση υπό το Μνημόνιο και μάλιστα με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρχει εξ’ ορισμού.

Από την άλλη πλευρά, εφόσον κάποιο κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες πάρει εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης, έχουν εξ' αρχής στη φαρέτρα τους δύο προτερήματα αλλά και δύο στοιχήματα.

Το πρώτο προτέρημα που έχουν αυτά τα δύο κόμματα είναι ότι αρνούμενα τη «Διαχείριση» των Μνημονίων της κοινωνικής Καταστροφής, απευθείας έχουν αυτά και μόνον αυτά (τα κόμματα που δεν δέχονται αδιαπραγμάτευτα συγκεκριμένες πολιτικές εις την αγγλικήν διατυπωμένες) τη δυνατότητα να «Κυβερνήσουν».

Το δεύτερο προτέρημά τους είναι ότι δεν έχουν αναπτύξει ακόμη ευρεία «αυλή» (με την κακή την έννοια).

Η ευρεία ανταπόκριση του κόσμου στα κόμματα αυτά θα μεταλλάξει ότι μέχρι στιγμής γνωρίζουμε σε αυτά. Έτσι, δίνεται η δυνατότητα στην πολιτική τους ηγεσία να κάνουν τις τομές στο σώμα της Κοινωνίας μας ώστε να πετάξουμε τον ραγιαδισμό και τη σήψη (διαφθορά και απανθρωπιά). Να πλάσουν και να πλαστούν μέσα από αυτήν την ευκαιρία.

Μια ευκαιρία που χαράμισε ο Ανδρέας Παπανδρέου το 1981. Ο Ανδρέας δεν είχε κυβερνήσει ποτέ. Υπήρχε ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑΣ; Τελικά πήρε τα ηνία της χώρα μας. Κόσμος πολύς τον ακολούθησε. Κόσμος ανέμενε τις Αρχές του. Το ΠΑΣΟΚ είχε ανάγκη τη «συμβολή» του κόσμου του.

Από αυτήν τη διεργασία βγήκαν πολλά θετικά (π.χ. δεν φοβόταν πια τον αστυνόμο ο κόσμος και ένιωσε ότι συμμετέχει στην εξουσία) αλλά και γρήγορα επέτρεπε και στη συνέχεια έτρεφε με κάθε επισημότητα ό,τι έφερε τη χώρα μας στη σήψη που προαναφέρουμε παραπάνω.

Αυτή η ευκαιρία ξαναδίνεται. Αυτή η φορά σε αυτά τα δύο κόμματα.

ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητοι Έλληνες ελπίζουμε να μην παίξουν το δίπολο Ακυβερνησίας, όπως το έχουμε δει μέσα από τα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Ελπίζουμε να ξαναδώσουν το νόημα μιας Ελληνικότητας πολιτισμού, αξιοπρέπειας και κοσμοπολίτικης συνύπαρξης με στίγμα μέσα στη Παγκόσμια Κοινωνία της Πληροφορίας.

7 σχόλια:

  1. Τι εννοείς λέγοντας:
    Άρα Κυβέρνηση υπό το Μνημόνιο και μάλιστα με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να υπάρχει εξ’ ορισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εννοώ ότι είτε ΝΔ, είτε ΠΑΣΟΚ, είτε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μαζί δεν μπορούν να γίνουν υποκείμενα μιας "Κυβέρνησης". Αλλά το πολύ μιας "Διαχείρισης".

    Οπότε το δίλημμα που θέτουν μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, αντιστρέφεται εις βάρος τους.

    Πέραν από το Μνημόνιο υπάρχουν και η κομματοκρατία και το πολιτικό κόστος. Όταν εγώ, εσύ και ένα σωρό άτομα φτιάξουμε κάστα-συμμορία που αφαιμάσσει το δημόσιο Ταμείο, με διασυνδέσεις στα κόμματα αυτά και δεν μας κουνάνε τα κόμματα (ΝΔ & ΠΑΣΟΚ) για να μην αναλάβουν το πολιτικό κόστος και δεν... επανεκλεγούν, τότε ποιος κυβερνά; Η Κυβέρνηση ή η συμμορία;

    Και τα δύο παραπάνω τους κάνουν να μην "Κυβερνούν" αλλά να "Διαχειρίζονται". Είτε μόνα τους είτε μαζί.

    Το δίλημμα αντιστρέφεται εξ' ορισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστός ο gmt.Άλλη μια ερώτηση.Θα σε ξεκάνω σήμερα.
    Κατά πόσο εμπιστεύεσαι τον Καμμένο ή τον Τσίπρα; Δεν θέλω ούτε να φαντάζομαι οτι υπάρχει περίπτωση να κάνουν καμία κωλοτούμπα.Είναι πολλά τα λεφτά που τάζει η Τροικα και μπορει να αρπάξει μερικούς βουλευτές απο τα δύο κόμματα.Ας ελπίζουμε πως ΟΧΙ.
    Λευκή επιταγή σε κανέναν.Οι πολίτες πρέπει να μάθουμε να τους ελεγχουμε μέχρι να είμαστε σε θέση να κάνουμε μια διαφορετική Δημοκρατία.Πιο άμεση και συμμετοχική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο κι απαράδεκτο από το να θέτεις επιτακτικά στους πολίτες μιας χώρας σε δίλημμα. Για τους Θεσπιείς ειδικά, ο Εφιάλτης θυμίζει εκείνο που βοήθησε τους Μήδους πριν πολλά χρόνια να διαβούνε εξολοθρεύοντας τους δικούς μας. Η αντικατάσταση του Εφιάλτη με το δίδυμο ΝΔ ΠΑΣΟΚ στο δικό σου τίτλο GMT, υποβάλλει την ιδέα ότι οι σύγχρονοι Μήδοι, έχουν ήδη διαβεί κι είναι ήδη παρόντες. Ως εικόνα (και ως σύνθημα προεκλογικό: «κάτω οι Εφιάλτες της Μέρκελ») είναι εξαιρετικά δυνατή αλλά ως ουσιαστική πολιτική πρόταση είναι επικίνδυνη. Είναι σχεδόν αντίστοιχη με τον τίτλο της εφημερίδας που προβάλλεις αλλά από την αντίθετη πλευρά και αυτό δεν νομίζω ότι το θέλεις.

    Η αναζήτηση σύγχρονων Εφιαλτών οδηγεί σε εσωτερική διάσπαση και διχασμό χωρίς να προσφέρει τίποτα στο ξεπέρασμα της κρίσης. Οι πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν την ενότητα των πολιτών, πρέπει να το προσέξουν αυτό. Είναι άλλο πράγμα η πολιτική καταδίκη (καταψήφιση) εκείνων που χειρίστηκαν την (ανύπαρκτη όπως αποδείχθηκε) διαπραγμάτευση με τους εθνικούς πιστωτές κι άλλο πράγμα η επιδίωξη εκτόνωσης της οργής των πολιτών με βίαιο τρόπο και όχι με μετασχηματισμό της σε γνώση για να μην επαναληφθούν τέτοιες καταστάσεις. Αναφέρονται πολλές περιπτώσεις στην Ιστορία και πλέον ξέρουμε ότι μια τέτοια βίαιη αντιμετώπιση πολιτικών αντιπάλων, ακόμα και φυσική εξόντωση τους, επιβλήθηκε από όσους ήθελαν μια χώρα διχασμένη ακριβώς για να είναι ευάλωτη στις ορέξεις τους.

    Αυτό δεν ισχύει προφανώς για όσους αποδεδειγμένα καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα. Αλλά αυτό είναι ήδη θέμα της Δικαιοσύνης.

    Όταν οι πολίτες τίθενται ενώπιον διλημμάτων –και στο πρόσφατο πολιτικό παρελθόν μας έχουν ξανατεθεί ανάλογα- μπορεί να σκύψουν το κεφάλι και να συμβιβαστούν αποδεχόμενοι μια κάποια λύση που τους επιβάλλει με τα κόλπα της η εξουσία, μπορεί όμως και να αγριέψουν και με ένα «νισάφι πια» να τσαλακώσουν την εικόνα που τους προτείνουν και να κάνουν το βήμα απεξάρτησης. Στην περίπτωση μας προσδοκώ να συμβεί το δεύτερο. Ταυτόχρονα όμως με το σπάσιμο της εικόνας (που δημιουργούν τα μμε), οι πολίτες σχηματοποιούν τις δικές τους προσδοκίες κι αυτό ας μην το παραβλέπουμε. Διότι το αίτημα για ξεπέρασμα της κρίσης, με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, παραμένει το ζητούμενο και όχι η απλή πολιτική μεταβολή.

    (συνεχίζω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. (συνέχεια)

    Με τις πολύ σοβαρές ενδείξεις που έχουμε για το εκλογικό αποτέλεσμα, θεωρώ ότι έπρεπε ήδη να συζητάμε για την επόμενη ημέρα. Το ότι αυτό δεν γίνεται, σημαίνει ότι ακόμα δεν ξέρουμε κι εμείς αλλά κι εκείνοι που ηγούνται κομμάτων και σχημάτων τι να προτείνουν. Να, για παράδειγμα, στην δική σου ανάλυση, ακόμα κι αν οι Καμμένοι συμφωνήσουν σε κάτι ελάχιστο με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει ο συσχετισμός για να σχηματιστεί Κυβέρνηση. Οπότε; Ίδωμεν. Αλλά στην πολιτική ειδικά τώρα, ο χρόνος έχει πολύ μεγάλη πυκνότητα και δεν είναι εύκολοι οι απότομοι ελιγμοί.

    Θέλω επίσης να επισημάνω ότι το δίλημμα που έχει τεθεί –και ήδη είπα πόσο μισώ τα διλήμματα διότι η ζωή δεν τα δέχεται- «υπέρ ή κατά του Μνημονίου», μπορεί επικοινωνιακά να βοήθησε στην συσπείρωση κάποιων πολιτών, επί της ουσίας ίσως γίνει μπούμερανγκ μετά τις εκλογές σε ότι αφορά στον χειρισμό του όλου θέματος. Παρόμοιο λάθος είναι η αποδοχή του διλήμματος «μέσα ή έξω από την ΕΕ». Η σχέση μας με τις χώρες της ΕΕ από πολλές απόψεις είναι σημαντική και δεν πρέπει να στριμώχνεται στα ασφυκτικά πλαίσια διλημμάτων. Ούτε όμως και να γίνεται η επιυμητή σχέση αυτή, αφορμή για εξευτελισμό της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

    Η ανάγκη για οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη και η δημιουργία κλίματος αισιοδοξίας και δημιουργίας στην κοινωνία μας, είναι απαραίτητη. Κι αυτό με την σειρά του έχει ανάγκη από στόχους και συνθήματα που ξεπερνούν τα τρέχοντα διλήμματα και δημιουργούν προϋποθέσεις για την ενότητα των πολιτών κι απομονώνουν τις διχαστικές προτροπές. Τους επόμενους μήνες κανείς, κυριολεκτικά, δεν θα περισσεύει και θα είναι ολέθριο εάν στο όνομα της όποιας κομματικής συσπείρωσης και ενίσχυσης τεθούν νέα διλήμματα για «προδότες ή μη», «πατριώτες και Μηδήσαντες» κι αναλωθούμε όλοι μας να κυνηγάμε ο ένας τον άλλον και να ζητάμε αμφότεροι πιστοποιητικά νέας εθνικοφροσύνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Όσα δεν φτάνω

    Προφανώς και δεν εμπιστεύομαι κανέναν. Αν ήταν αστείο να βαυκαλίζεσαι ότι η λύση έρχεται μόνον μέσα από μια κίνηση του χεριού προς τη σχισμή της κάλπης.

    Προβλήματα, κοινωνικές και άρα οικονομικές παθογένειες βασανίζουν τη χώρα και δεν τις έφερε το Μνημόνιο. Το Μνημόνιο κουνά συθέμελα και καταστροφικά την κοινωνία προσθέτοντας την απαραίτητη ισχύ στον εγκέλαδο που βιώναμε.

    Έναν σεισμός που υπόβοσκε και στο υπέδαφος της Ευρώπης. Δεν είναι προνόμιο της Ελλάδος. Κάθε χώρα έχει και τα δικά της χαρακτηριστικά.

    Ο πολίτης οφείλει, ακόμα και το κόμμα που επέλεξε στις εκλογές να σχηματίσει κυβέρνηση, να έρθει απέναντι στην εξουσία. Η εξουσία διαφθείρει σχεδόν νομοτελειακά.

    Από την άλλη πρέπει το κόμμα που θα βγει να εκμεταλλευτεί την Αναθεωρητική Βουλή όχι για να εντάξει στο Σύνταγμα το Δημοσιονομικό Σύμφωνο, όπως επιβάλλει η Μέρκελ στον Σαμαρά και τον άριστο Συνταγματολόγο Βενιζέλο, αλλά για κάνει πραγματικά Ανεξάρτητες τις 3 Εξουσίες της Δημοκρατίας. Και τουλάχιστον ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μιλήσει για Αναθεώρηση.

    Αλλά ακόμη και εδώ, το στοίχημα είναι συνεχές και δεν μπορεί να στριμώχνεται σε διλήμματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @Έρμε

    Δεν υπονόησα μια συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-Καμμένου. Αυτή και οτιδήποτε άλλη εκδοχή δεν μένει παρά να δούμε τι θα φέρει η Ιστορία που θα γραφτεί. Μεταξύ μας, δεν με νοιάζει και καθόλου. Αν θα λέγεται ΣΥΡΙΖΑ, Καμμένος ή Θεσπιακός. Αυτό που με νοιάζει είναι αυτός που θα αναλάβει ηνία να "κρατήσει και λίγο από εμάς", όχι μονόπαντα να στηρίζει τους Τραπεζίτες και τους εξαιρετικά πλούσιους. Απλοϊκό αλλά ειλικρινές.

    Επίσης, δεν μίλησα ούτε υπονόησα πουθενά βίαιη απομάκρυνση κανενός από τους αδιαπραγμάτευτα πετάμενους εις τους αιθέρες της εξουσίας και των κολάκων τους. Δεν έθεσα κανένα τέτοιο δίλημμα. Απλώς αναρωτήθηκα εάν το δίλημμα που έθεσαν αναγιγνώσκεται μάλλον αντίθετα.

    Συμφωνούμε για τις ανάγκες και, νομίζω, τις έχεις αναφέρει στο ιστολόγιό σου (αλλά και στο παρόν) πολλές φορές. Το ζήτημα είναι ότι πρέπει επιτευχθούν κάποια βήματα ώστε να αποκτήσουμε αυτήν την αισιοδοξία και να συζητήσουμε το μέλλον όπως προτάσσεις. Μέσα στο πλαίσιο της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ το μόνο που μπορείς να οραματίζεσαι είναι μια καλή πτήση με την Kangaroo Airlines.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.