Από το Vetro και το Motel, στο Plaza…

Η κοινωνία συντίθεται από διαφορετικές ηλικιακές ομάδες που κάθε φορά, με διαφορετική ποσόστωση, ολοκληρώνουν αυτό που λέμε… Θήβα.

Κάνοντας μια 3’ βόλτα στο Κέντρο της Θήβας ένα πρωϊνό Σαββάτου, βλέπεις όλες τις ηλικιακές αυτές ομάδες να απολαμβάνουν τον καφέ τους με θέα τους πιτσιρικάδες που αλωνίζουν στην πλατεία και τον παιδότοπο.

Κάθε ομάδα, λοιπόν, «επιλέγει» ένα στέκι για να πίνει τον καφέ της. Αν εξαιρέσουμε το Καφεθέατρο που προσεγγίσει κυρίως πρόσωπα δίχως δικαίωμα ψήφου, τα λοιπά μαγαζιά καλύπτουν τη νεαρά ηλικία, φθάνοντας στο Plaza που κατά κύριο λόγο μαζεύει μεγαλύτερους.

Στα Vetro και Motel συναντούσες νέους που δεν νοιάζονταν για τίποτα άλλο παρά για εμφανισιακά ζητήματα και για το σεξ. Αυτό δεν μπορείς να το ξέρεις εάν δεν γνώριζες ότι οι περισσότεροι Σύλλογοι της Θήβας στερούνται επαρκούς αριθμού συμμετεχόντων.

Αντιθέτως, στο Plaza πάντα συναντούσα ανθρώπους με ενδιαφέροντα. Εφημερίδες απλωμένες, πολιτικές συζητήσεις, τοπικά ζητήματα κ.λπ.. Τις κουβέντες αυτές τις έλεγαν Διευθυντές (ή Διοικητές) Υπηρεσιών, μέλη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, επιχειρηματίες της πόλης και γνωστοί αξιοσέβαστοι συμπολίτες.

Τον τελευταίο καιρό η Πλατεία κοιτιέται στον καθρέπτη. Το είδωλό της αντιστρέφεται και δείχνει νέους αναστατωμένους. Ανθρώπους νεαρής ηλικίας που τους στερείται η εργασία, η αξιοπρεπής μισθοδοσία είτε, εν τέλει, το όνειρο.

Ακούγεται ωραιοποιημένο. Είναι! Καθότι υπάρχει πολύς δρόμος για να πεις κάποιον συνειδητοποιημένο. Παρ’ όλα αυτά δεν παύεις να βλέπεις τη διάθεση για μεταστροφή.

Από την άλλη, πιο δίπλα βλέπεις ως τραγική φιγούρα τον πολιτικάντη που κατάλαβε ότι η ΝΔ πέθανε και πάει στο ΛΑΟΣ. Τον ΠΑΣΟΚο που λέει «έφαγα ψωμί από το κόμμα, αλλά και που να πάω; Στην ΝΔ;!;». Αυτόν που μετά από «μεγάλη» πολιτική ανάλυση θα ψηφίσει την εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή για να «ταράξει τα νερά». Βλέπεις τον συνταξιούχο που έχει υποστεί το δούλεμα Μνημόνιο ή καταστροφή επιλέγοντας… και τα δύο! Εκείνους που κάνουν τους δραστήριους και που χλευάζουν τη νεολαία ως «χύμα εποχή». Γενιά μηδέν (λόγω του γενιά του ’00). Εκείνους που ανελάμβαναν τα ηνία της περιοχής και της χώρας για να αναπαράγουν την κομματοκρατία. Να αναπαράγουν το άρμεγμα της αγελάδας και της διαφθοράς των νεανικών συνειδήσεων με ρουσφετοπιέσεις. Αυτούς που δυσκολεύονται να ξεκολλήσουν το μυαλό τους από του Mega την πραγματικότητα.

Στην ζωή αυτή πορευόμαστε όλοι μαζί. Και έτσι πρέπει να πορευτούμε. Απλώς να έχουμε τα αυτιά ανοιχτά χωρίς δογματισμούς. Θα συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλο σε αυτό το παιχνίδι που παίζει η πολιτική ζωή… Η Πάλη των Τάξεων. Όχι η πάλη της Τάξης των αστών με εκείνη των προλετάριων (κατά Μαρξ), αλλά η πάλη της τάξης (Γ’ Λυκείου) του ’60 με εκείνη του ’00…