Μέχρι στιγμής καθόμασταν
και όποιος από πώρωση μιλούσε για πολιτική ήταν «γραφικός» και μάλλον «κομματόσκυλο»
κάποιου κομματικού μηχανισμού. Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε ότι για πολιτική
δεν μιλούν μόνο τα βρέφη που δεν έχουν ακόμη την ικανότητα.
Οι ευρωπαϊκοί λαοί
αναμένουν τη Μεγάλη Κυριακή. Στις 6 Μαΐου η Ευρώπη αναμένει τη νίκη των
Σοσιαλιστών στη Γαλλία και νίκη των Κοινωνικών στην Ελλάδα.
Αυτή η προσδοκία
που θα φέρει στις τελευταίες τους εκλογές τον παλαιοκομματισμό πρέπει να
μετουσιωθεί σε συμμετοχή των πολιτών στο άθλημα του πολίτη.
Στην εξαιρετική
πρωτοβουλία του Δήμου Αλιάρτου όπου δέχθηκαν ερωτήσεις εκπρόσωποι όλων σχεδόν
των κομμάτων, παρατηρήσαμε δύο όμορφα πράγματα. Πρώτον, ο κόσμος ρωτάει για να
πειστεί. Κρίνει απαντήσεις. Αντιμετωπίζει όλους τους πολιτικούς με επιφύλαξη. Χωρίς
να ακούει ως γλυκό άσμα κάθε μαλακία παλαιοκομματικών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Χωρίς να ακούει σαν μαρσάρισμα τις απαντήσεις των… «άλλων». Τους άκουγαν όλους.
Από την άλλη,
πέραν από ορισμένα γραφικά στοιχεία του παλαιοκομματισμού χαρήκαμε και ένα
καινούργιο στην πολιτική πάνελ. Άνθρωποι που οι περισσότεροι από αυτούς δεν
έχουν παρελθόν σε δημόσια έκθεση. Άνθρωποι που ενδεχομένως το πάθος και η ιδέα
για να δραχθεί η ευκαιρία για κοινωνικοπολιτική ΑΛΛΑΓΗ.
Παρατηρείτε ότι η
τελευταία λέξη της προηγούμενης παραγράφου δεν είναι με το πρώτο γράμμα
κεφαλαίο. Είναι όλα! Και αυτό γιατί να προσπαθήσουμε αυτή η ΑΛΛΑΓΗ να μην
μείνει στην Αλλαγή του ’81. Στην ευκαιρία που χάθηκε.
Πρώτο ΒΗΜΑ η ΨΗΦΟΣ
μας. Δεύτερο ΒΗΜΑ (το μεγαλύτερο) η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ μας.
Η ψήφος δεν είναι
εξουσιοδότηση. Είναι εντολή να διαχειριστεί κάποιος έμμισθα και ηθικά αυτό που
ονειρευόμαστε. Μια Ελλάδα με στίγμα πολιτισμού. Μια Ελλάδα κοσμοπολίτικης
αναγέννησης. Μια Ελλάδα που θα ενσαρκώσει μέσα από τις κατάλληλες Συνταγματικές
αναθεωρήσεις, το πρότυπο Δημοκρατίας. Αυτό που δεν έχουμε ζήσει ποτέ. Μια Ελλάδα
που θα είναι Κράτος Δικαίου και, άρα, αξιοπρέπειας. Η οικονομία μπορεί να είναι
το μέσο. Δεν είναι ικανή συνθήκη (η ανάπτυξη), αλλά αναγκαία.
Να μπουν οι νέοι
στα νέα Κέντρα Εξουσίας. Να τα επηρεάσουν, να τα αλλάξουν. Να τα μεταβάλλουν.
Να σπάσουν την ολοκληρωτική παράδοση της Κοινωνίας μας στη πελατοκρατεία και τη
διαφθορά.
Η ΨΗΦΟΣ σας είναι
το πρώτο ΒΗΜΑ. Άλμα μπορούν να κάνουν μόνον (λόγω φυσικής κατάστασης) οι νέοι.
Αν τώρα επιλέξουν να περπατούν απλά (την πεπατημένη), τότε μεγαλώνοντας θα
σέρνονται (με δουλοπρέπεια).
Και ας βοηθήσουμε
και όσους γηραιότερους δεν μπορούν να κάνουν κι αυτοί άλμα. Αν και είναι πολύ
πιο δύσκολο. Από την άλλη, τους νέους που δεν μπορούν να κάνουν Άλμα, η Ιστορία
θα τους προσπεράσει. Αλλά και αυτοί είναι αδέρφια μας κι ας είναι ατομιστές και
ιδιοτελείς.
Και να συμπληρώσω με την σειρά μου, ότι εκτός από την κριτική στάση του κοινού, με μεγάλη μου χαρά είδα τον εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ να αποχωρεί πριν τη λήξη της εκδήλωσης και τον εκπρόσωπο της ΝΔ να γίνεται "τσακωτός" ως ο πλήρως αδιάβαστος του πάνελ. (Ας μην πω περισσότερα, κινδυνεύω να λαϊκίσω). Μπράβο στον δήμο Αλιάρτου για την οργάνωση της εκδήλωσης. Την επόμενη φορά θα πρότεινα η όποια ενέργεια διαφήμισης να γίνει στις καφετέριες που συχνάζουν νέοι, με την ελπίδα να πέσει λίγο ο μέσος όρος ηλικίας του ακροατηρίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφα το γράφεις GMT: «Η ψήφος δεν είναι εξουσιοδότηση. . . (όλη την παράγραφο μέχρι και . . . .). . Να σπάσουν την ολοκληρωτική παράδοση της Κοινωνίας μας στη πελατοκρατεία και τη διαφθορά».
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μάλιστα έπειτα από την συνάντηση στην Αλίαρτο αλλά κυρίως έπειτα από τις σημερινές συγκεντρώσεις για την εργατική πρωτομαγιά –σκέτη θλίψη ως προς την παρουσία την ώρα που οι δρόμοι προς παραλίες και ταβέρνες ήταν τίγκα στο αυτοκίνητο- χρειάζεται η ηρωισμός της νεότητας για να σπρώξει λίγο τα πράγματα.
Οπότε το «Η ΨΗΦΟΣ σας είναι το πρώτο ΒΗΜΑ» ακούγεται καλό ως επικοινωνιακό κάλεσμα αλλά λίγο για τις απαιτήσεις των καιρών έτσι όπως όμορφα περιέγραψες προηγουμένως.
Παραφράζοντας τους Κατσιμιχαίους θα έλεγα πως «Για ένα ψιχίο αλλαγής δεν φτάνει μόνο η ψήφος. Για ένα κομμάτι αλλαγής πρέπει να δώσεις (εσύ, εγώ, όλοι μας) πολλά» και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν έχει μείνει και τίποτα. Στο μεταξύ δες και το μήνυμα –ανάρτηση που έλαβα: http://ermokastriotis.blogspot.com/2012/05/blog-post.html.
Νομίζω ότι χτες είδαμε την στιγμή που γεννιέται ένα γεγονός.Αυτη η πρωτοβουλία πο πήρε ο δήμος και μπράβο του,σύντομα θα είναι κανόνας παντού.Εγω παρόλο που πήγα καχυποπτα,απο περιέργεια,αισθάνομαι τυχερός που είδα κάτι να γεννιέται.Επίσης παρόλο που ακούγονται ένα σωρό μαλακιες για τους ψηφοφόρους,ο κόσμος όταν βλέπει σοβαρότητα είναι σοβαρός.Μπράβο σου δήμαρχε
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ψήφος ως πρώτο βήμα, είναι ένα πολύ καλό επικοινωνιακό κάλεσμα και καθόλου λιγοστό για τις απαιτήσεις, ούτε αυτών αλλά ούτε και των προηγούμενων καιρών! Ίσως έτσι νομίζαμε και αφήναμε να αποφασίζουν άλλοι για τις ζωές μας, δηλαδή οι πελάτες – κομματόσκυλα και οι επαγγελματίες ψεύτες. Και όμως, εγώ εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτοί αποτελούν την μειοψηφία, μπορούμε να τους «νικήσουμε» με μερικές ψήφους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι με την απλή μαθηματική λογική, με την οποία συνηθίζω να αναλύω όλα τα πράγματα, καταλήγω -πάντα- σε εξισώσεις με έναν άγνωστο. Στη συγκεκριμένη εξίσωση ο άγνωστος είναι Η ΨΗΦΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ. Τις άλλες επιλογές τις δοκιμάσαμε… Και επειδή δεν έχουμε καιρό να αυτοπροσδιοριστούμε (όσοι δεν το έχουμε κάνει), και να κάνουμε αναλύσεις, για το αν η μέρα της πρωτομαγιάς είναι ημέρα μνήμης και αγώνα ή μια καλή ευκαιρία για κοψίδια, ας φανούμε συνεπείς και αξιοπρεπείς απέναντι στους εαυτούς μας με την ψήφο μας.
Φυσικά, δεν υπονοώ ότι η μέρα της εργατικής πρωτομαγιάς δεν είναι ιστορικής σημασίας. Απλά βλέπω γύρω μου ότι ο άνθρωπος έχει υποστεί αλλοτρίωση σε τόσο μεγάλο βαθμό, που σε λίγο μόνο οι ρομαντικοί θα θυμούνται να γιορτάσουν την πρωτομαγιά και τις λοιπές επετείους.
Υπάρχουν πολλοί ορισμοί για την πολιτική και αυτό από μόνο του έχει πολύ ενδιαφέρον διότι καθένας από τους ορισμούς αυτούς αποκαλύπτει τις πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον χρειαζόμαστε περισσότερο χώρο και χρόνο για το θέμα οπότε εδώ ας περιοριστώ σε πολύ μικρές παρατηρήσεις. Για τον Αριστοτέλη, ας πούμε, πολίτης είναι αυτό που μπορεί να κυβερνήσει αλλά και να κυβερνηθεί, οπότε η πολιτική έχει παιδαγωγικό κατά κάποιο τρόπο ρόλο. Για τον Λένιν, πολιτική είναι η τέχνη του να κατακτάς την εξουσία. Για τους δικούς μας ιθαγενείς, όπως έδειξε όλη η μεταπολιτευτική περίοδος, πολιτική είναι η μαγκιά να μένεις πολύχρονος στην εξουσία εκμαυλίζοντας συνειδήσεις πολιτών, σπαταλώντας το δημόσιο ταμείο και φωνάζοντας κατά καιρούς «λύκος» δείχνοντας τους εδώ γιαλαντζί αντίπαλους ή κάποιους Τεύτονες, Σάξονες και Κέλτες.
(συνεχίζω)
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ’ ότι φαίνεται σήμερα, ενόψει των εκλογών της Κυριακής, το ενδιαφέρον όλων, πιο έντονο από άλλες φορές πράγματι, μου φαίνεται περισσότερο δημοσκοπικό. Σαν να περιμένουμε όλοι να δούμε πως θα κάτσει το σύστημα. Δεν νομίζω ότι η όλη συζήτηση έχει περάσει στο επίπεδο των έτσι κι αλλιώς λειψών προγραμμάτων για το δέον γενέσθαι μετεκλογικώς.
Ίσως κάνω λάθος αλλά ακόμα κι εδώ, σε τούτο τον ιστότοπο ο προβληματισμός που έχει αναπτυχθεί είναι σε επίπεδο γενικόλογων εκτιμήσεων. Ίσως να κάνω λάθος, το ξαναλέω, και οι συνομιλητές και αναγνώστες των ενθάδε κειμένων να ξέρουν και να «βουλεύονται» πολλά περισσότερα. Μακάρι να είναι έτσι, διότι εγώ αισθάνομαι ότι –στην περίπτωση αυτή που όλοι σας ξέρετε τι θα γίνει από τις 7 Μαϊόυ 2012- δεν ξέρω τι γίνεται και ότι έχω χάσει πολλά επεισόδια.
Κι αν είναι γενικό συμπέρασμα αυτό, ότι όλοι δηλαδή είμαστε στο «βλέποντας και κάνοντας» μετεκλογικώς κι αναλόγως των ψήφων που θα διαχειρίζεται ο κάθε πολιτικός σχηματισμός, τότε μιλάμε για κάτιάλλο από την πολιτική έτσι όπως την όρισαν διάφοροι ανά τους αιώνες.
Διότι αν από την μετεκλογική Δευτέρα αρχίσουμε να συζητάμε στα χωριά και τις γειτονιές –κατ’ αντιγραφή των πολιτικών ηγετών μας- για το πώς και το τι πρέπει να κάνουμε, αυτό που θα δούμε και θα βιώνουμε δεν θα είναι πολιτική αλλά ένα παζάρι οφιτσίων χωρίς αρχές, χωρίς στόχους, έτσι χωρίς πρόγραμμα, στο άρρωστο σώμα μιας κοινωνίας που δεν ξέρει από ποιόν Θεό να ζητήσει βοήθεια αλλά που θα πρέπει να «κυβερνηθεί» ρε γαμώτο -οπότε τότε θα είναι ένας «χρήσιμος» εκβιασμός που θα ωθεί σε ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς που τότε όμως θα φαίνονται σώφρονες.
Η «πολιτική» θα είναι ένα κοινοβουλευτικό ριάλιτι που θα απευθύνεται σε καλοταϊσμένους νυσταλέους τηλεθεατές και όχι ανέργους και σε επαγγελματική επισφάλεια ευρισκόμενους εργαζόμενους που θα μετράνε κάθε βράδυ τα ψιλά για να δουν τι περίσσεψε. Και θα επιδιώκει να εξοντώσει πνευματικά τους ολίγους σκεπτόμενους που θα έχουν απομείνει ξύπνιοι.
@Έρμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ενδιαφέρον είναι δημοσκοπικό. Πολλά πράγματα έχουν συζητηθεί εδώ μέσα. Και πολλά περισσότερα έχουν γραφτεί σε άλλα εξαιρετικά αξιόλογα ιστολόγια (όπως το δικό σου).
Επίσης, κάθε φορά αναζητείς στη συζήτηση "κάτι άλλο". Τι θες από ένα ιστολόγιο; Σχεδιάγραμμα, χρονοδιάγραμμα, χρηματοδότηση, διαγωνισμούς και αναθέσεις; Ένα ημερολόγιο ιδεών είναι. Ένα ημερολόγιο που θέτει το πλαίσιο συζήτησης της επόμενης μέρας. Είτε αυτή η μέρα είναι η 5η Μάη είτε η 7η. Άλλες φορές συνθηματολογικά, άλλες με ανάλυση επιχειρημάτων.
Η προτροπή (και αυτοπροτροπή) για συμμετοχή είναι προς τον δρόμο της αποριαλιτοποίησης της πολιτικής. Ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Τέλος, συνεχώς (επειδή είσαι παλιός συνομιλητής) μιλάς λες και τα ευρώ είναι στο κέντρο αλλά δεν τα βλέπει κανείς. Ρίχνεις ένα βάρος λες και δεν ζεις στις Θεσπιές αλλά στη Σανγκάη.
Όπως έχεις πει, καθετί θέλει Βήματα. Προσδιορισμός και ορισμός προβλήματος. Σχεδιασμός. Σενάρια. Πρόβλεψη. Υλοποίηση. Έλεγχος. Ολοκλήρωση.
Εμείς ζούμε τα Σενάρια.
@ Tazmaniac
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ ότι μπαίνουμε σε φάση όπου οι παλιές επέτειοι επαναπροσδιορίζονται. Και ίσως επαναπροσδιορίζονται επειδή έρχονται νέες μέρες μνήμης. Η εποχή της αθωότητας τελείωσε.
Επίσης, δεν θα διαφωνήσω ότι εάν δεν κάνεις ένα ζωηρό βήμα στη λακκούβα που έχεις μπροστά σου και πέσεις, είτε σε χαμαιτυπείο πας μετά είτε σε δεξίωση, εσύ θα είσαι γεμάτος λάσπες και αίματα. Κάνε το πρώτο βήμα... και βλέπουμε. Ε Ερμόλαε;
Έρμε ή εσύ κάνεις λάθος (το ελπίζω) ή εγώ κρίνω μόνο από τον στενό κύκλο με τον οποίο συνομιλώ. Όσοι έχουν την ψυχική ηρεμία ας δουν το θέμα εκλογές ως ταινία μικρού μήκους με τίτλο "η Δημοσκόπηση". Τούτη την ώρα πάντως για κάποιους υπάρχει μόνο το "κάνοντας", το "βλέποντας" το κάνουν by pass!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ φίλοι συνομιλητές μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εμφανές το χάσμα ηλικιών το οποίο μας χωρίζει και το οποίο προκαλεί την διαφορετική αίσθηση –και παραίσθηση- του χρόνου. Εσείς πολύ φυσικά αισθάνεστε ότι ο χρόνος είναι όλος δικός σας και τον ελέγχετε και πάντως δεν είναι κάτι που μετριέται με ημέρες αλλά με δεκαετίες.
Ακόμα κι αν δεν γίνει τίποτα στις 6 Μαίου, εσείς έχετε καιρό για να ξαναρχίσετε τη συζήτηση. Εγώ όμως που βλέπω τα σβηστά κεριά πίσω μου να απλώνονται ως πέρα τον ορίζοντα πάλι, δεν μπορώ να βλέπω για πολλαπλή φορά την ίδια μικρού μήκους ταινία και να διαπιστώνω κιόλας ότι κάθε φορά είναι και μικρότερη με πιο πολλά αργά Αγγελοπουλικά σκοτεινά κρύα πλάνα. Και το τραγικό είναι ότι δεν μπορώ να φύγω από την σκοτεινή αίθουσα διότι θα μου φωνάξει η γαλαρία «απολίτικε ξερόλα πήγαινε για χαμομήλι!» κι ίσως μου πετάξει και κάνα μπουκάλι.
Προφανώς και δεν έχω απαιτήσεις από ένα ιστολόγιο. Παρατηρήσεις κάνω εκκινώντας πρωτίστως από το δικό μου «βουβό» ηλε-ημερολόγιο. Προφανώς και από τους ανθρώπους και μάλιστα τους νέους, δεν έχω απαιτήσεις. Τι πέτυχα για να πατήσω πάνω του, να ψηλώσω και να τους αντικρύσω κατάματα;.
Διαπιστώνω απλώς και δυστυχώς ότι πληθαίνουν οι βουβοί ανασφαλείς σκεπτόμενοι και έτσι αυξάνεται η πιθανότητα να κυριαρχήσουν οι θορυβώδεις βλάκες.
Γιατί την πέσατε έτσι άσχημα στον Έρμο ρε παιδιά; Μεγάλος άνθρωπος είναι κι έχει μια απαισιοδοξία όπως όλοι οι γηραιότεροι. Όταν κάτι καινούριο συμβαίνει - αναπτύσσεται στον κόσμο δεν το αντιλαμβάνονται οι ηλικιωμένοι. Πρώτα το βλέπουν οι νεότεροι λόγω ανησυχίας της ηλικίας. Οι μεγάλοι ακολουθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την Πρωτομαγιά, καλό θα ήταν να μη λαϊκίζουμε. Ναι, είναι ημέρα τιμής των εργατικών αγώνων. Όμως ναι, είναι και αργία, ευκαιρία για απόδραση με καλή παρέα. Η μοναδική το χρόνο που επιβάλλεται η καλή παρέα. Άλλωστε μαγκιά ή διαρκής αγώνας είναι η συμμετοχή στις πανελλαδικές απεργίες και η πολιτική δράση στην καθημερινότητα.
μήνυμα Πρωτομαγιάς
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το καλοκαίρι ετοιμάζεσαι να φορέσεις βραχιολάκι ή τον χειμώνα τον περνάς με καφέ στο Κολωνάκι, καλύτερα μην πας σε ακόμα μια πορεία, πήγαινε στην εξοχή, ο εργάτης είναι εκεί.