Πέμπτη 3 Μαΐου 2012

Απάντηση στα mail της αισιοδοξίας…

Το ιστολόγιο έλαβε κάποια ηλεκτρονικά μηνύματα από τρεις διαφορετικούς λογαριασμούς (ελπίζω να μην είναι trolling) με το ερώτημα (σχεδόν σε όλα) εάν εμπιστεύομαι τους υφιστάμενους κομματισμούς.

Ο Αντώνης ρωτούσε «εμπιστεύεσαι τώρα τις διακηρύξεις των κομμάτων της Αριστεράς; Θα τους αφήσουν να κάνουν αυτά που λένε;». Τα άλλα δύο είναι με ψευδώνυμο και αναφέρονταν στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων και τον ΣΥΡΙΖΑ. Έλεγε, λοιπόν ο axthoforos «Θα ξεφουσκώσει ο Καμμένος. Η ΝΔ με άλλα ρούχα είναι. Μπορεί να έχεις μεγαλώσει στα ρουσφέτια και να γίνεις ξαφνικά επαναστάτης;». Oknp1985 είπε ότι «Ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει μαζικότητα. Τα έχουμε δει όλα όμως με τα κόμματα και τους πολιτικούς. Να δούμε τι θα γράψεις εάν τη Δευτέρα δεις καμιά κουφή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ».

Καταρχάς, σας ευχαριστώ για τον κόπο να γράψετε e-mail στο ιστολόγιο. Δεν ξέρω εάν θα αφιέρωνα χρόνο για να έκανα κάτι ανάλογο, αλλά πραγματικά χάρηκα όταν είδα ότι υπάρχει ανταπόκριση.

Στο προκείμενο τώρα. Δεν μπορώ να γνωρίζω, όπως οι περισσότεροι, τι κινήσεις θα κάνουν οι «παίχτες» μετά τις εκλογές, αλλά και κάθε στιγμή, για να γείρουν το ματς υπέρ τους. Από την άλλη, δεν μπορώ να απαντώ με θεωρίες συνωμοσίας στα προβλήματά μας. Αν και έχουν πολύ ενδιαφέρον και, πολλές φορές, βγάζουν και αλήθειες.

Θα συμφωνήσω με τον axthoforos για το ότι τα ηγετικά στελέχη των Ανεξάρτητων Ελλήνων προέρχονται από χώρους παλαιοκομματικούς. Αλλά τώρα συσσωρεύονται δίπλα του, όπως και σε αυτό του ΣΥΡΙΖΑ, πολύς κόσμος. Αυτό αποτελεί ευκαιρία να εκμεταλλευτούν τον εύπλαστο της κοινωνίας και να φτιάξουν ένα έργο τέχνης που δεν θα προκαλεί «Κραυγή».

Αγαπητέ ή Αγαπητή knp1985 νομίζω ότι συμφωνείς με την προηγούμενη παράγραφο. Σχετικά με αυτό που γράφεις, το μόνο που έχω να πω είναι ότι για τον άνθρωπο το μόνο που είναι σίγουρο είναι ο θάνατος. Απλώς εάν δούμε να κάτι τέτοιο όπως αυτό που αναφέρεις, άντε να μαζέψεις τα χέρια σου και τις κλωτσιές σου. Αν και καταδικάζουμε τη βία πιστεύουμε ότι το γιαούρτι θα φεύγει ΜΕ το πήλινο...

Πάντως ο συναισθηματισμός στην κάλπη είναι τροχοπέδη για ό,τι και να επιλέγεις. Η συναισθηματική ταύτιση με έναν κομματικό μηχανισμό αδυνατίζει την κριτική ικανότητα και εξασθενεί την αναλυτικότητα που μπορεί κάποιος να έχει.

Αξιοπρέπεια δεν είναι να ψηφίζεις το ίδιο επειδή σε ταύτισαν με αυτό ή γιατί «έφαγες ψωμί» από αυτό. Αξιοπρέπεια είναι να έχεις την άποψή σου ή να σέβεσαι ότι αν και σου έδωσαν αστακό εσένα, στο παιδί σου δεν θες να δίνεις ρύζι.

Με την άποψή σου πρέπει να «συμβιώνεις» δυναμικά και όχι δογματικά. Να τη βελτιώνεις με νέα επιχειρήματα ή να την αλλάζεις προς εκείνο το σημείο που ταυτίζεσαι καλύτερα και εκείνο που ευνοεί την πορεία προς την κοινωνία που οραματίζεσαι.

Εσύ που «έφαγες ψωμί» από το κόμμα και επιμένεις, κάνε τα χέρια σου «κούπα» για να πέσει το ρύζι του Μνημονίου. Είναι δουλική αναξιοπρέπεια να στηρίζεις κάτι που θα στείλει το παιδί σου στο εξωτερικό.

Σε κάθε περίπτωση, όλοι κρίνονται. Και εμείς ως πολίτες κρίνουμε και κρινόμαστε. Η προδοσία συμβαίνει και από βοσκούς (Εφιάλτης) αλλά και από μεγάλους παράγοντες (ΓΑΠ, Σαμαράς, Καρατζαφέρης). Όλοι κρίνουμε και όλοι κρινόμαστε. Και όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι εκτός από τον εαυτό μας…

4 σχόλια:

  1. gmt ξέρεις τι κατάλαβα με αυτές τις εκλογές.
    Πως αυτός ο κόσμος που κατέβηκε στους δρόμους μοιράστηκε σε παλιά κόμματα.Δεν γεννήθηκε κάτι νέο και δυνατό μετα από 2 χρόνια αγώνων.Αναγκαστηκε θα ρισκάρει με αυτά τα κόμματα.Αλλά σίγουρα με τα αντιμνημονιακά!Με ρίσκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς. Το καινούργιο πράγματι δεν έχει έρθει. Είναι λυπηρό, αλλά αν λαϊκοί αγώνες μπορούσαν να αποφέρουν καρπούς μέσα σε δύο χρόνια, τότε η κοινωνία θα είχε φθάσει σε ανθρώπινα επίπεδα εδώ και αιώνες.

    Ρώτα κανέναν κομμουνιστή ή αναρχικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. καλημέρα προεκλογική!

    περί προδοσίας: η ακροτελεύτια παράγραφος νομίζω ότι αντιφάσκει με το πνεύμα του υπόλοιπου κειμένου περί λογικής και όχι συναισθηματικής επιλογής στην πολιτική απόφαση. Η έννοια της «προδοσίας» είναι σαφώς αρνητική και παραπέμπει στο συναίσθημα. Ως λογική απόφανση ταιριάζει σε εκείνη την περίπτωση κατά την οποία ο πολιτικός ηγέτης έχει ήδη δεσμευτεί ενώπιον του ψηφοφόρου για συγκεκριμένα πράγματα και πράττει τα ενάντια. Αλλά ακόμα και τότε πρόκειται για «προδότη» ως προς τον ψηφοφόρο και όχι προς τον «λαό» εν γένει. Οπότε μάλλον δεν είναι η κατάλληλή να περιγράψει την στάση των ηγετών που αναφέρεις. Οι πρόσφατες υπέρ Μνημονίων ψήφοι είναι απλώς πολιτικώς εκκρεμείς και λείπει από αυτές η πολιτική έγκριση. Πρόκειται μάλλον για βεβιασμένη –υπαγορευμένη καλύτερα- πολιτική απόφαση, χωρίς έγκριση από το σώμα των πολιτών, οπότε είναι κάτι πιο βαθύ από «προδοσία»: είναι επίδειξη αυταρχικής αξιοποίησης των κενών της Δημοκρατίας.

    χαζοχαρούμενος ή αισιόδοξος: Ο πρώτος χαμογελά χωρίς συναίσθηση και επίγνωση της περιρρέουσας κατάστασης και της δυσμενούς εξέλιξης της. Ο δεύτερος ακριβώς έχοντας κατανοήσει την κατάσταση αλλά και τις δυνάμεις που αναπτύσσονται για αλλαγές προς το καλύτερο, γνωρίζει να περιμένει και συμμετέχει για να αλλάξει τα πράγματα.

    συναίσθημα ή λογική στην ψηφοφορία: Ο τέλειος συνδυασμός είναι το ζητούμενο. Δηλαδή μια απόφαση που έχει στηριχτεί σε λογική ανάλυση για το τι πρέπει να γίνει και έχει θωρακιστεί στην συνέχεια με την απέχθεια προς όλου αυτούς που ενώ αποδείχτηκαν ανεπαρκείς επιμένουν τα προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι οι ικανότεροι για να μας βγάλουν έξω από τον βούρκο που μας έχωσαν και που όταν μας έσπρωχναν προς αυτόν μας τον παρουσίαζαν σαν ήσυχο απάνεμο λιμανάκι του Καστελόριζου.
    (συνεχίζω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. (συνέχεια και . . . καλό “βόλι”)

    Τέλος, οι “λαϊκοί” αγώνες είναι αποτέλεσμα κι έκφραση των υπόγειων εξελίξεων. Οι “λαϊκοί αγώνες” ποτέ σε άλλαξαν τον κόσμο. Σηματοδότησαν στιγμές της πολιτικής διαδρομής των εθνών. Οι όποιες αλλαγές ήρθαν αργότερα κι εφόσον άλλαξαν οι αξίες και ο τρόπος σκέψης όσων συμμετείχαν σε αυτούς. Καθώς οι μυλόπετρες της ιστορίας γυρνούν, τον τρομερό κρότο που κάνουν αντιλαμβάνονται μόνον οι “σοφοί” του Καβάφη ενώ εκείνοι που πρόκειται να γίνουν άλεσμα και λίπασμα για τους επόμενους, δεν ακούνε τίποτα. Τα εγερτήρια θούρια, η αδρεναλίνη και ο έρωτας τούς έχει απονεκρώσει την λογική κι έχει φουντώσει εντός τους κάθε συναίσθημα.

    Η γνωστή συγγραφέας Μάρω Δούκα πρόσφατα ήταν προσκεκλημένη σ' ένα Λύκειο στον Δήμο Βύρωνα. Εκεί μίλησε με θάρρος και δεν δίστασε να καταρρίψει μερικούς από τους σύγχρονους μύθους. Όπως εκείνον της καθολικής αντίστασης στη δικτατορία: «Εκ των υστέρων, με τη μεταπολίτευση και τη σύλληψη των πρωτεργατών της δικτατορίας, η ελληνική κοινωνία, ίσως και από ανάγκη αυτοσυντήρησης, αθωώθηκε. Όλοι ήταν αντιστασιακοί, όλοι είχαν υψώσει τη γροθιά τους στη δικτατορία του Παπαδόπουλου... Δεν ήταν έτσι. Ήταν μετρημένοι αυτοί που πραγματικά από την αρχή είχαν πάρει την απόφαση να αντισταθούν. Η δικτατορία δεν έπεσε από την αντίσταση του ελληνικού λαού. Έπεσε γιατί άλλαξαν οι συγκυρίες. Δηλαδή το Πολυτεχνείο δεν έριξε τη δικτατορία».

    Δηλαδή, για να μην παρεξηγηθώ, η βαθύτατη υπαρξιακή ανάγκη της αξιοπρέπειας είναι που πρέπει να μας ωθεί στην πολιτική συμμετοχή και στον εναντίωση στις εξουσίες. Τότε, πράγματι, υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι. Εάν όμως ο αγώνας γίνεται με τυφλή υποταγή σε θέσφατα κάθε είδους (από φυλής και «φωτισμένου ηγέτη», μέχρι κόμματος), τότε μετά την εκτόνωση και το «τέλος» της προσπάθειας, επέρχεται η «διαπραγμάτευση» με την νέα εξουσία για «συντάξεις» και «τιμητικές αποστρατείες» και στο τέλος μένει μόνο η βεβαιότητα της μιας προδοσία προς εαυτόν που δεν συμμαζεύεται με τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.