Εκείνη έπαιζε ρακέτες όταν...

Λαϊκή στήριξη στις ιδιωτικοποιήσεις…

Περπατώντας στους καφέδες στο Παγκράτι, περνώντας από την παραλία του Βόλου ή την Πλατεία Ταχυδρομείου της Λάρισας ακούς τις συζητήσεις των συμπολιτών μας. Λαμπρές και σκοτεινές σκιές περιφερόμενες που συζητούν για τα τεκταινόμενα. Κάθε ένας απ’ αυτούς έχει μια «περιπτωσάρα» από μη εξυπηρέτηση από κάποιον Δημόσιο Υπάλληλο. Από έναν ξάδερφο που βολεύτηκε. Από μια θεία που του μαγειρεύει εν ώρα υπηρεσίας.

Δεν είναι αυτοί ψηλέ...

Λυπάμαι που όσο κι αν το πιστεύεις ψηλέ, αυτοί δεν είναι αυτοί που θέλουν να είναι όλα δημόσια για να ξύνονται. Λυπάμαι που δεν είναι αυτοί που ονειρεύονται έναν βρώμικο συνδικαλισμό. Λυπάμαι που δεν είναι αυτοί οι διεφθαρμένοι κρατιστές. Η ιδιωτική σου πρωτοβουλία-ελευθερία δεν παρέχεται μέσα από ιδιωτικοποιήσεις, αλλά μέσα από ένα Κράτος που λειτουργεί. Κι αυτοί αυτό θέλουν. Ψηλέ.

Τέλος πάντων, ορκίζομαι εις Σε, ω Ιερά πλην τρισαθλία Πατρίς!...

Άραγε γνώριζαν τα πρώτα μέλη της Φιλικής Εταιρίας ότι το τμήμα αυτό (βλ. τίτλος) του Όρκου που έδιναν, θα έμελλε να παραμείνει επίκαιρο και μετά την απελευθέρωση;

Έρευνα: Οι Έλληνες ως μετανάστες…

Κατά καιρούς έχουν διεξαχθεί πολλές έρευνες σχετικά με τους Έλληνες που κατά περιόδους έφυγαν από τη χώρα μας πηγαίνοντας να βρουν την τύχη τους σε άλλα εδάφη. Εδάφη που έμελλαν να γίνουν οι νέες γλυκές πατρίδες τους. Ο απόηχος σε κάποιες απ’ τις έρευνες αυτές πήρε μορφή μένους εναντίων των συντελεστών τους από κορυφαίες τόσο «προοδευτικές» όσο και «συντηρητικές» πένες.