Η ποίηση δεν είναι το να βάζεις τις λέξεις σε σειρά, όπως και η ζωγραφική δεν είναι απλά χρώμα σε καμβά. Κλέβω από τον Borgata Di Mela και το facebook περιοδικό με τίτλο "Παιδιά Κουμπιά" και παραθέτω:
Για το επτά που χάραξε ένας
φίλος στο κορμί του
Για τις επτά δραχμές που
πούλησα το λάβαρο των ανθρώπων
Για τα επτά λεπτά προσμονής σε
μία γωνία
Στις διακλαδώσεις της επτάπυλης
πόλης
Καρτερώντας υποψιασμένα
μελλοντικά βλέμματα
Πέρασαν επτά έτη τελικά
Βολτάροντας από το ένα κορμί
στο άλλο
Ψηλαφίζοντας την μία λαγόνα
μετά την άλλη
Χιλιόμετρα σαν χρόνια,
αντίστροφοι έρωτες
Για το επτά υιοθέτησα τα ταξίδια
ενός γκρίζου Οδυσσέα
Και καρφώθηκα σαν σφήνα στα
μάτια
Αυτού του ταλαίπωρου αριθμού
Στην απομόνωση ενός νησιού που
δεν υπήρξε ποτέ
Σιδηροδέσμιος από την έναρξη
της διαγραφής
Άνοιξα το οπισθόφυλλο των
σταρένιων χεριών σου
Μήπως είχες κρύψει για μένα μια
πνοή, ένα τραύμα
Μια πληγή και έναν σπάγκο
σκληρό για τον στραγγαλισμό
Των άμετρων πόθων
Όμορφη αδελφή των Πλειάδων,
αγνή Μαγδαληνή των θαυμάτων
Το αναδημοσίευσα για ευνόητους λόγους
μυστήριος αριθμός το 7...
ΑπάντησηΔιαγραφήέχει σημαδέψει εδώ και αιώνες απο τα πιο απλά... π.χ. 7 μέρες της βδομάδες, μέχρι και τα πιο "υψηλά"... π.χ. 7 θαύματα του κόσμου κ.λπ.
http://4gym-xanth.xan.sch.gr/number7.htm
Συνεχίζει και εμπνέει ακόμα και σήμερα πολλούς!
Είναι το πιο σκληρά ωραίο ποίημα που χω διαβάσει!
Αν και ο λόγος που το 7 παίζει σημαντικό ρόλο στο ιστολόγιο είναι πολύ πιο πεζός από αυτά που αναφέρεις σταγόνα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Παναθηναϊκός=Σαραβάκος=7)
Ενδιαφέρον λινκ!