ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ κου ΕΛΛΗΝΙΔΗ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα σπίτι σε ένα μέρος στην Ελλάδα. Ο πατέρας εργαζόταν σε μια εταιρία και η μαμά ήταν νοικοκυρά. Είχαν μάλιστα αποκτήσει και 5 παιδιά. Τον Γιώργο, τον Χρήστο, την Μαρία, την Κατερίνα και τον Βαγγέλη. Ο πατέρας μοίραζε τα λεφτά του αφειδώς στον Γιώργο, την Μαρία και τον Βαγγέλη. Τα παιδιά αυτά αρέσκονταν να κολακεύουν και να καλοπιάνουν τον πατέρα τους και να κάνουν ό, τι λέει ο μπαμπάς. Την ίδια ώρα, τα παιδιά αυτά κάλυπταν τον πατέρα τους όταν αυτός «έτρωγε» τα λεφτά της οικογένειας σε γυναίκες ελαφρών ηθών και στη χαρτοπαιξία. Βέβαια, υπερίσχυε το κλίμα της ευφορίας και οργασμός κατανάλωσης. Η μάνα έλεγε που και που ότι τα παιδιά πρέπει να αρχίσουν την αποταμίευση ή τουλάχιστον να αγοράζουν πράγματα που θα τους μείνουν. Τα περισσότερα από τα αγόρια, όμως, επέλεξαν να αγοράζουν πολλά παιχνίδια και, κυρίως, αυτοκινητάκια Cayenne. Η Μαρία δεν ξέφυγε και αγόραζε πολλές μα πολλές κούκλες χρυσές, τύπου Julia, μιας και οι φιλενάδες της είχαν πάρει όλες τις εκδοχές της κούκλας αυτής (Julia στην Μύκονο, Julia στην πίστα κ.α.). Σοκαρισμένη η μητέρα από τις Ειδήσεις του Star, ανακάλυψε ότι είναι το να καταστρέφεις το όνειρο ενός παιδιού να γίνει Ρουβάς ή Βανδή μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Και γι’ αυτό κόπασε λίγο τις προσπάθειές της να νουθετήσει την οικογένεια.

Από την άλλη πλευρά, τα άλλα παιδιά (Χρήστος και Κατερίνα) που είχαν αποκτήσει την δική τους πορεία και έμοιαζαν περισσότερο της μαμάς, έπαιρναν ψίχουλα, ενώ ο μπαμπάς αυτούς έβαζε να βγάζουν το φίδι από την τρύπα κάθε φορά που το σπίτι ήταν χάλια και η μαμά έρχονταν από την γιαγιά. Μάλιστα, ο πατέρας έδειχνε ενίοτε μια αρνητική στάση απέναντί τους. Ειδικά παρόλο που ο Χρήστος άξιζε να κοιμηθεί ΑΥΤΟΣ στο πάνω κρεβάτι της κουκέτας, γιατί έκανε σχεδόν μόνος του το σκάλισμα του κήπου, ο πατέρας έβαζε ξανά τον Γιώργο εκεί γιατί ο τελευταίος ήταν αυτός που τον κάλυψε ξανά για την χθεσινή τσάρκα (μάλιστα του έδωσε και 15€ από αυτά που πήγαιναν για τα λουλούδια του κήπου).

Κάποια στιγμή, η μητέρα αντιλήφθηκε την κατάσταση όσον αφορά στις συνήθειες του άντρα της και άρχισε να «ψάχνεται» για κάτι πιο ασφαλές. Κάτι που θα επανιδρύσει την οικογένεια και θα φέρει την δικαιοσύνη ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και θα ενισχύσει το «χτίσιμο» ενός σπιτιού με σταθερά «θεμέλια».

Ο πατέρας το κατάλαβε αυτό και άρχισε να κάνει όλα τα χατίρια στα παιδιά ώστε να ενισχύσει το συναίσθημα ευημερίας Μάλιστα, έλεγε ψέματα στην Εφορία και την Τράπεζα για τα περιουσιακά του στοιχεία ώστε να του χορηγούν καρτοδάνεια για να τροφοδοτεί τις απύθμενες ανάγκες τους. Ήθελε να ζουν τα παιδιά του, και ειδικά αυτά που τον βοηθούν, άααανετααα. Κυρίως, όμως, ήθελε αυτός να γυρνάει από εδώ και από εκεί και να γεύεται εις βάρος της οικογένειας κάθε λογής «καλό».

Δυστυχώς, η μητέρα βρήκε έναν άλλο κύριο, παλιό γνώριμο, που της υποσχέθηκε ότι θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Ότι θα δείξει μηδενική ανοχή σε κάθε κρούσμα ανισότητας και αναξιοκρατίας ανάμεσα στα παιδιά.

Πράγματι, το αντρόγυνο χώρισε. Τώρα η μάνα περιμένει εναγωνίως τον νέο σύζυγο να κάνει πραγματικότητα τα όσα είπε. Όμως, δυστυχώς, ο νέος πατέρας απέτυχε. Υπέκυψε στις ορέξεις των κυριών και των φίλων του που ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ διατηρούσε. Σπατάλησε τα λεφτά, ενώ προσπάθησε να διακρίνει ποια παιδιά τον στηρίζουν ώστε να τα «αγκαλιάσει» με παιδικά αθώα χαρτζιλίκια.

Η μάνα, πιο έμπειρη πια, αντιλήφθηκε ότι ο νέος σύζυγος ήταν «κελεπούρι» και αποφάσισε γρήγορα την αντικατάστασή του. Ο πρώτος σύζυγος είχε αλλάξει κάπως. Είχε κόψει τα μαλλιά, άφησε μουστάκι και φαίνονταν πιο σοβαρός και μετρημένος. Πιο τεχνοκράτης της Οικιακής Οικονομίας. Έτσι η μαμά ξαναπαντρεύτηκε τον πρώτο σύζυγο που διεμήνυε την αλλαγή του. Και τον εμπιστεύτηκε.

Για κακή τύχη της οικογενείας, όμως... Οι χρηματιστηριακές καταθέσεις της οικογένειας δέχτηκαν επίθεση από κερδοσκόπους, την ίδια ώρα που κάποια φαντ, όπως τα έλεγε ο μπαμπάς, «επιτέθηκαν» στην Τράπεζα που «συνεργάζονταν» ο μπαμπάς. Την Τράπεζα που τον δάνειζε αφειδώς ενώ ήξερε ότι τα τρώει. Ενώ ήξερε ότι δεν θα μπορέσει. Παρόλα αυτά η μια πιστωτική κάρτα διαδεχόταν την άλλη.

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Οι πιστωτές απαίτησαν από τον πατέρα να επιστρέψει τα χρήματα που έχει πάρει και να πει επιτέλους την πραγματική οικονομική κατάσταση της οικογενείας. Ο πατέρας αμήχανος τα είπε. Ζήτησε, μάλιστα, έναν ευνοϊκό δανεισμό μπας και μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Η Τράπεζα είπε ότι για να τον δανείσει θέλει να σφιχτεί το ζωνάρι στην οικογένεια.

Πράγματι, ο μπαμπάς ήρθε σπίτι και είπε στα παιδιά ότι πρέπει να μειώσουν τα έξοδα τους, να μειώσουν το φαγητό που τρώνε, να μην αγοράσουν άλλα βιβλία, να εργαστούν σε χωράφια της περιοχής τους, να κόψουν αν γίνεται το σχολείο, ενώ τους είπε ότι από το χρηματικό βραβείο του Χρήστου για την επίδοσή του στο σχολείο θα πάρει ένα 30%. Τα παιδιά έσκασαν! Κανένας δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που γίνονταν. Αυτό που κανείς δεν είχε προβλέψει, αυτό που κανείς δεν είχε ξαναδεί. Απόρησαν που είδαν τον πατέρα να μην αλλάζει τον τρόπο ζωής του. Να μην επιστρέφει στην οικογένεια κανένα από τα € που μοίρασε στις εκάστοτε κυρίες. Να συνεχίζει να έχει «πρόσωπο» στις τοπικές λέσχες και να διατηρεί τις γκαρσονιέρες που χρησιμοποιεί για την καλοπέρασή του.

Η αδικία έφτασε στο κόκκινο. Πόσο μάλλον για τον Χρήστο και την Κατερίνα! Τα παιδιά αυτά δεν γεύτηκαν ποτέ την εύνοια του πατέρα. Προσπαθούσαν με την αξία τους να γευτούν την χαρά της καραμέλας και του πάνω κρεβατιού. Δεν έφαγαν από τα έτοιμα παρά ήταν πρώτοι στην καθαριότητα, τον κήπο, το σχολείο, τον αθλητισμό. Έμαθαν να παίζουν με ένα παιχνίδι και έμαθαν να βλέπουν τα άλλα αδέρφια τους να παίρνουν χωρίς να δίνουν, να συμπλέουν με την αδικία, την αμετροέπεια και την αχαριστία.

Πόσο απελπισμένα ένιωσαν τα δύο αυτά παιδιά όταν ΔΕΝ είδαν τον πατέρα ΠΡΩΤΟΣ να αναλαμβάνει το μερίδιο ευθύνης που έχει για αυτήν την κατάντια;! Πόσο εξοργισμένα να νιώθουν για τα αδέρφια τους, που τώρα διαμαρτύρονται, ενώ πάντα γίνονταν ο δίαυλος της διαφθοράς, φυσικά με όφελος να κοιμούνται ΟΛΟΙ στο πάνω κρεβάτι της ρέκλας και των προνομίων;

Και εκεί η μάνα ξαναβλέπει τα παιδιά της να σπαράζουν μεταξύ τους, να κοιτούν προδομένα τον κάθε λογής πατέρα τους. Και ξέρει ότι πρέπει να αλλάξει και η ίδια ώστε να ξαναπάρει πάλι στην πλάτη της τα αγγελούδια της. Και να ανηφορίσει… Ξανά…

Αλλά αυτή τη φορά να μην κοιτάξει πίσω, παρά μόνον μπροστά…

Ευχαριστούμε για την παραχώρηση του κειμένου.