Ψηλά Τακούνια....

[Το ιστολόγιο τούτο, μεταξύ των άλλων, έχει σκοπό να δώσει το έδαφος σε συνανθρώπους μας να εκφράσουν τις σκέψεις τους. Στο πλαίσιο αυτό ζήτησα από μια κοπέλα να μου γράψει ένα κείμενο με θέμα ούτε μαύρο, ούτε καφέ αλλά ροζ...

Όπως έχουμε πει ξανά, η Έκφραση Ιδεών που λαμβάνει χώρα σε αυτό το ιστολόγιο, θα συνεχίζεται μέχρι να μας λογοκρίνει η ΔΕΗ. Λόγω, λοιπόν, του ότι υπάρχουν πολλές αναγνώστριες θηλυκού γένους, σας γνωρίζω ότι εφεξής θα μας απασχολούν θέματα που ξεφεύγουν από το κλειστό πλαίσιο μπάλα, μπάλα, μπάλα και μπάλα.

Κύριες/οι με όλο τον σεβασμό στην ηλικία σας και τις ανησυχίες που έχει ο καθένας σας  σάς παραθέτω το κείμενο.] 

Από την καλτ ταινία του Αλμοδοβάρ, στα καλλιτεχνικά δημιουργήματα των βιτρινών των εμπορικών κέντρων που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον μύριων γυναικών.

Και γιατί εμπνεύστηκα από τη γνωστή -ελπίζω σε πολλούς- ταινία; Γιατί και στα δύο συναντάται η αποθέωση του χρώματος και του κιτς.... Εν μέσω οικονομικής κρίσης (μεγάλο θέμα, οπότε ας μην καταπιαστούμε μαζί του προς το παρόν) εξακολουθείς να συναντάς γυναίκες και κορίτσια με υπερχρεωμένες πιστωτικές που επιθυμούν μετά μανίας να προσθέσουν ένα ακόμη «μοδάτο» κομμάτι στη συλλογή τους!

Όσο για το αποτέλεσμα; Καταλήγει να είναι κάθε άλλο από το αναμενόμενο... Έφηβες πάνω σε αταίριαστες για την ηλικία τους γόβες, μεσήλικες κυρίες με νεανικούς άκομψους κοθόρνους και όλες μαζί να προσπαθούν να ορθοποδήσουν στο πλακόστρωτο των κυκλαδίτικων νησιών… προσφέροντας άφθονο θέαμα!

Τελικά μας δίνει πραγματική χαρά η ενασχόληση που είθισται να λέγεται shopping therapy; Άραγε είναι λογικό να υπάρχει τέτοιου είδους therapy; Πού έχει τις αρχές της αυτή η θεραπεία; Στο κεντρικό αξίωμα της ομοιοπαθητικής (όμοιον + πάθος); Τα όμοια θεραπεύονται με όμοια; Μήπως θεραπεύει τις φανταστικές ανάγκες που σκόπιμα μας δημιουργεί η καταναλωτική κοινωνία στην οποία ζούμε;

Φοβάμαι πως θα καταλήξω σε μια πεζή πρόταση: Μήπως είναι καιρός να προβληματιστούμε και να αφυπνιστούμε? Να αναρωτηθούμε γιατί η χαρά μας από κάθε καινούργιο μας απόκτημα διαρκεί μόνο μερικές ώρες; Η χαρά κρύβεται μέσα σε μικρές λεπτομέρειες που μέσα στους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας μας προσπερνούμε.

Ορθοπόδησε στο πλακόστρωτο η Tazmaniac