Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Φόρα τους κοθόρνους σου Senior Executive...

[Το ιστολόγιο τούτο, μεταξύ των άλλων, έχει σκοπό να δώσει το έδαφος σε συνανθρώπους μας να εκφράσουν τις σκέψεις τους. Στο πλαίσιο αυτό μια ακόμη κοπέλα μου έστειλε το άρθρο της. Έχει πέραση το Ρημόκαστρο...

Όταν άκουσα για την ειδίκευσή της τής ζήτησα να μου το περιγράψει γραπτώς. Όλα θα δείτε εξελίσσονται. Και τα προβλήματα. Και οι λύσεις.

Όπως έχουμε πει ξανά, η Έκφραση Ιδεών που λαμβάνει χώρα σε αυτό το ιστολόγιο, θα συνεχίζεται μέχρι να μας λογοκρίνει η ΔΕΗ.

Κυρίες/ οι, με όλον τον σεβασμό...]

Οι νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις όπως αυτή της δραματοθεραπείας κερδίζουν ολοένα συνεχώς έδαφος σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας εξαιτίας της ανάγκης του σύγχρονου ατόμου για επαφή με την ψυχή του, με την αλήθεια του. Η απόφαση ενός ατόμου να ξεκινήσει μια θεραπευτική διαδικασία δεν οφείλεται παρά στο ανικανοποίητο που νιώθει αν και έχει πια τόσα πολλά. Η απομάκρυνση από τη φύση, η «αναγκαστική» συμβίωση με άλλους χιλιάδες βιαστικούς μέσα σε μια γκρίζα πόλη με μόνη διέξοδο μια βόλτα στο εμπορικό ή σε ένα multiplex cinema θα μπορούσε να θεωρηθεί ένας από τους λόγους αναζήτησης θεραπείας.


Η δραματοθεραπεία είναι μια από εκείνες τις διαδικασίες που βοηθά το σύγχρονο άνθρωπο να μην πει απαραίτητα πολλά λόγια  αλλά να αφήσει το σώμα του να τον οδηγήσει σε αυτό που πραγματικά θέλει να πει.

Το σύγχρονο επιχειρησιακό περιβάλλον είναι ιδανικό τονωτικό για τη ματαιοδοξία του ανθρώπου. Οι τίτλοι που πασχίζει ο νέος businessman να συλλέξει ώστε να αναρριχηθεί, τα bonus που θα τον βοηθήσουν να αποκτήσει ό,τι νέο στην αγορά, το τελευταίας τεχνολογίας γραφείο σίγουρα θα τονώσουν την ανάγκη του έχειν αλλά τι γίνεται με το είμαι;

Είναι στα αλήθεια ένας επιχειρηματίας ή ένας εργαζόμενος ευτυχισμένος; Είναι δυστυχισμένος; Είναι ικανοποιημένος, είναι αποτυχημένος; Μπορεί πραγματικά να σταθεί στη μέση ενός κύκλου και να πει την αλήθεια; Όποια κι αν είναι αυτή. Μπορεί να πει την αλήθεια του; Μπορεί για λίγο να βγάλει τη μάσκα που είναι υποχρεωμένος να φοράει για 8, 10 ή 12 ώρες την ημέρα;

Οι θεραπείες μέσω τέχνης, τα βιωματικά εργαστήρια που λαμβάνουν χώρα σε ένα επιχειρησιακό πλαίσιο αποτελούν το νέο εργαλείο ευαισθητοποίησης και επιμόρφωσης των εργαζομένων. Βασικό πλεονέκτημα αυτή της μεθόδου είναι η κατανόηση τυχόν εμποδίων και δυσκολιών που βιώνει το άτομο μέσα από αυθόρμητους τρόπους όπως είναι η δραματοποίηση συγκεκριμένων καταστάσεων και το παιχνίδι.

Για τους λόγους αυτούς, η μέθοδος της δραματοθεραπείας ενδείκνυται ιδιαίτερα για εργαζομένους σε θέσεις που απαιτούν την κατάθεση υψηλής ενέργειας, τη διαχείριση άγχους και χρόνου, τη συνεργασία μεταξύ τους καθώς και την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής, ειδικότερα για τις γυναίκες.

Οι προαναφερθείσες υπηρεσίες εφαρμόζονται μέσα από ομάδες που δημιουργούνται μεταξύ των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα οι οποίοι συνεργάζονται με σκοπό  τον  περιορισμό του άγχους, την ανάληψη πρωτοβουλιών, την ανάπτυξη υγιών σχέσεων και την επανατοποθέτηση στόχων σε βραχύ χρονικό διάστημα μέσα από ευχάριστους και δημιουργικούς τρόπους.

Οι μέθοδοι που προαναφέρθηκαν εφαρμόζονται σε όλες τις κοινωνίες που νοσούν. Σε όλες εκείνες που βρίσκονται σε εγρήγορση και οι διαφορές τους είναι μικρές αλλά σημαντικές. Το κλίμα, τα ήθη, η παράδοση, ο ρόλος της οικογένειας συμβάλλουν στη δημιουργία διαφορών. Οι εργαζόμενοι μιας γερμανικής επιχείρησης μπορεί να χρειάζονται να παρακολουθήσουν ένα εργαστήρι ανάπτυξης πραγματικής συνεργασίας μεταξύ τους πολύ περισσότερο από ότι ένα εργαστήρι διαχείρισης χρόνου και το ακριβώς αντίθετο να συμβαίνει σε μια ελληνική επιχείρηση.

Στη διανομή ρόλων ήταν η Thafro του Θερμαϊκού.

3 σχόλια:

  1. Σε ευχαριστώ πολύ Thafro για το κείμενό σου.

    Αφού κατάλαβα πια το τι κάνει η δραματοθεραπεία, σκέφτομαι να το αναπτύξεις και σε επίπεδο Δήμου. Περιφέρειας. Χώρας. Γης.

    Μπας και μέσα από την… αλήθεια της πτώσης των προσωπείων βρει ο άνθρωπος την αλληλεγγύη που ο Θεός του κόσμου την έβαλε τόσο ψηλά που δεν φτάνει, παρόλο που είναι λίγο πιο χαμηλά από το καθ’ ομοίωση.

    Το δεύτερο συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι έχουμε φτάσει στο σημείο τα προσωπεία της ιεραρχίας και των ρόλων που επιβάλλονται εντός των τειχών μιας επιχείρησης να έχουν παραγκωνίσει τη συνεργασία και την ανάπτυξη σχέσεων. Κάτι το οποίο είναι προαπαιτούμενο και φύση της υλοποίησης ενός έργου.

    Επίσης, χρειαζόμαστε θεραπεία και εκπαίδευση για να… διαχειριστούμε τον χρόνο μας!

    Μάλιστα, σε διάφορες πόλεις της χώρας έχουν δημιουργηθεί Τράπεζες Ανταλλαγής Χρόνου. «Θα σου διαβάσω τα παιδιά σου, θα μου σκαλίσεις τον κήπο!». Στο Λονδίνο είναι από το 1980. Στις ΗΠΑ από το ’70. Νομίζω ότι είναι η κακή εκδοχή της ατάκας: «Οι ξένοι είναι μπροστά!».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Thafro,

    Φθονώ τον φιλόξενο δικτυότοπο του GMT!

    Λοιπόν, νομίζω πως η ανάγκη για επαφή με την ψυχή του, με την αλήθεια του, δεν είναι ιδιότητα μόνο του σύγχρονου ανθρώπου. Είναι παρούσα και χαρακτηρίζει την ιδία την ανθρώπινη ύπαρξη τουλάχιστον από τότε που αναδύεται η ανθρώπινη κοινωνία. Είναι δε, γενεσιουργός αιτία για την θρησκεία, την φιλοσοφία, την τέχνη.

    Το κοινωνικό και οικονομικό σύστημα στο οποίο ζούμε και προσπαθούμε να επιβιώσουμε, εδώ και πολλά χρόνια, έχει αποδείξει την καταστροφική του δύναμη προς την φύση και τον άνθρωπο. Όψεις αυτής της αδηφάγου ικανότητας του, είναι η βίαιη οικονομική εξαφάνιση εταιρειών και στελεχών και η δημιουργία μαζικής εξαθλίωσης έστω και με αυτοκίνητο και με αυθαίρετο εξοχικό.

    Το ότι πρέπει τα στελέχη των εταιρειών να αντέξουν για να τροφοδοτήσουν την κρεατομηχανή, είναι απλή λειτουργική ανάγκη του συστήματος. Τα γκόλντεν μποίς και γκερλς, είναι εικόνα και εργαλεία του κοινωνικού μας συστήματος και έτσι γίνονται μερικές φορές, και τα πρώτα θύματα του. Πεταλουδίτσες γύρω από την λάμπουσα και καίουσα φλόγα.

    Κανένα θεατρικό παιχνίδι, κανένα βιωματικό εργαστήριο και κανένα ‘ρολ πλέινγκ’ δεν μπορεί να καλύψει το αβυσσαλέο κενό αξιών και προορισμού που ανοίγεται μέσα τους και που είναι αντανάκλαση του κενού που η ίδια η κοινωνία δημιουργεί.

    Η κοινωνία δεν νοσεί. Η κοινωνία είναι γεμάτη αντιφάσεις και συγκρούσεις και όσο πιο γρήγορα οι νεαροί μανδαρίνοι -‘το μέλλον’ αυτού του τόπου- κατανοήσουν την υπόθεση του έργου στο οποίο όλοι παίζουμε ρόλους αναντίστροφους, θα μπορέσουν χωρίς αυταπάτες, θεατρινισμούς και έξτρα ψυχολογική υποστήριξη, να πάρουν θέση όταν έρθει η ώρα τους.

    Έτσι, προτείνω να βρουν την ψυχή και την αλήθεια τους ψάχνοντάς την με την παρέα και του συντρόφους τους, με βιωματικούς ρόλους αντίστασης και δικής τους δημιουργίας και όχι περιοριζόμενοι σε κολακείες και ‘θετική σκέψη’ και απανωτές επικύψεις προς την εταιρεία, τις ‘πατροπαράδοτες αξίες της φυλής’, τα ‘όνειρα της μαμάς’ και οπωσδήποτε προς το αφεντικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η κοινωνία νοσεί, διότι η κοινωνία είμαστε εμείς, ένα σύνολο ανθρώπων που διαβιούν κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Δείτε από μια οπτική τη νόσο στο Le Couperet – Κώστας Γαβράς http://www.youtube.com/watch?v=j1r6kQI_BvE

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.