Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Χρήση ουσιών… Απαγόρευση ή ελευθερία;;;

[Έτερος λακτιστής... Με σεβασμό...]


Ουσίες. Ναρκωτικά. Κοκαΐνη, η ακριβή, που απευθύνετε στους λίγους. Ηρωίνη. Λένε ότι σκοτώνει γρηγορότερα, ακόμα και ναρκομανείς σε συμβουλεύουν να μην πέσεις στα δίχτυα της. Το παραισθησιογόνο ναρκωτικό, το δημοφιλές LSD. Ιδανικό για πάρτι. Χασίς ή μαριχουάνα. Ένα τσιγαριλίκι λένε δεν σου κάνει κακό. Μένει όμως κανείς στο ένα ή γίνετε μηνιαία απόλαυση, ύστερα εβδομαδιαία και αργότερα καθημερινή. Και έρχεται ο εθισμός, και έρχεται η δυσλειτουργία του οργανισμού και της ψυχής. Ευφορία, ταχυκαρδία, υπνηλία, διαφοροποιημένη αντίληψη χρόνου,...

...άρση αναστολών, ψυχοκινητικά προβλήματα, έμφραγμα μυοκαρδίου, εγκεφαλικά επεισόδια, επιληψία, παραλήρημα, υπέρταση, υπερθερμία, απελευθέρωση συναισθηματικών εκδηλώσεων, όπως κλάματος ή γέλιου, ανάπτυξη παραισθήσεων και ψευδαισθήσεων, αυτοκτονία, σχιζοφρενικό επεισόδιο. ΘΑΝΑΤΟΣ.

Κάθε φορά που επισκέπτομαι την μεγάλη πρωτεύουσα και το αγαπημένο κέντρο αυτής βλέπω ένα – ένα τα συμπτώματα αυτά να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μου, στα μάτια της δημοτικής αστυνομίας, στα μάτια των 300 της Βουλής. Όλοι όμως κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Αφού δεν συμβαίνει στο σπίτι μας, λέμε οι περισσότεροι, δεν με αφορά. Εγώ συνεχίζω την βόλτα μου, η δημοτική αστυνομία επίσης μέχρι να έρθει η πολυπόθητη ώρα να τελειώσει η βάρδια και οι 300 της Βουλής συνεχίζουν την όποια δουλειά τους.

Ας μην τρέχουμε όμως 100 χλμ μακριά. Ας μείνουμε εδώ. Όλοι μας έχουμε κάποιο γνωστό, γείτονα, συγγενή, φίλο που έχει περάσει με το δεξί την πύλη των ναρκωτικών ουσιών. Όλοι ξέρουμε. Όλοι γνωρίζουμε. Όλοι συζητάμε για αυτούς. Τους λυπόμαστε. Οι μεγάλοι θα πούνε καλά να πάθει. Και πάλι η ίδια ιστορία. Θα συνεχίζουμε την ζωή μας. Θα ξυπνήσουμε, θα δουλέψουμε, θα φάμε, οι fit θα γυμναστούν και οι άλλοι θα αράξουν στον καναπέ, θα «φεισμπουκάρουμε» , θα δούμε καμιά ταινία, θα πάμε καμιά βόλτα, θα κοιμηθούμε. Και έτσι ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί χειρότερα. Επαναλαμβάνω λοιπόν. Ας μείνουμε εδώ. Ας μοιραστούμε ευθύνες. Όλοι φταίμε. Ας προσπαθήσουμε. Ίσως καταφέρουμε κάτι.

Και η προσπάθεια ξεκινά.
Να το απαγορεύσουμε; Στην θεωρία, προσέξτε στην θεωρία, οι ναρκωτικές ουσίες είναι απαγορευμένες. Στην πράξη όμως λίγοι από τους χρήστες είναι στην φυλακή. Που να χωρέσουν άλλωστε όλοι αυτοί. Από την άλλη όμως η φυλακή θα επαναφέρει την σωματική και ψυχική υγεία του ναρκομανή; Στην φυλακή, που το εμπόριο των ναρκωτικών γνωρίζει μεγάλη άνθηση τα τελευταία χρόνια. Αποτελέσματα απαγόρευσης: Απογοητευτικά.

Να ευαισθητοποιηθούμε; «Ίδρυμα για ένα κόσμο χωρίς ναρκωτικά», "ΟΑΣΙΣ", Διαπολιτισμικό κέντρο μετάβασης MOSAIC, Ελληνική Εταιρεία Ενάντια στην Εξάρτηση, Εταιρεία Αντιμετώπισης της Τοξικομανίας- Συμπαράσταση, ΚΕΘΕΑ ΑΡΙΑΔΝΗ, ΚΕΣΑΝ, είναι λίγες μόνο από τις οργανώσεις και τα ιδρύματα που προσπαθούν να πλησιάσουν τις ευαίσθητες χορδές των συναισθημάτων μας. Εκείνες τις υπέροχες χορδές που αν τις αγγίξεις γίνονται τα θαύματα. Τις χορδές της κατανόησης και της αλληλεγγύης. Αποτελέσματα ευαισθητοποίησης: Μέτρια, πολύ μέτρια. Υπάρχει δρόμος ακόμα για τα αναμενόμενα.

Να τα αποποινικοποιήσουμε: Αποποινικοποίηση των ναρκωτικών ουσιών. Διαγραφή του ποινικού αδικήματος. Τα ναρκωτικά συνεχίζουν να παραμένουν απαγορευμένες ουσίες αλλά η χρήση τους θεωρείται  διοικητική παράβαση. Η σύλληψη του ναρκομανή με μικρή ποσότητα ουσιών, η αναφορά της αστυνομίας, η παραπομπή του σε κέντρα αποτροπής, η παρουσίαση του μέσα σε 72 ώρες και η μια εμφάνιση του που τιμωρείται με χρηματικό πρόστιμο ή αναγκαστική κοινωνική εργασία είναι το πείραμα της Πορτογαλίας για την μείωση της χρήσης, της ζήτησης και της προσφοράς της. Ανταλλαγή χρησιμοποιημένης σύριγγας με αποστειρωμένη από εθελοντές με σκοπό την μείωση των μεταδιδόμενων ασθενειών είναι ακόμα ένα υποστηρικτικό μέτρο για την εξάλειψη του φαινομένου.  Αποτελέσματα αποποινικοποίησης: Ικανοποιητικά. 8 χρόνια από την έναρξη του πειράματος οι θάνατοι μειώθηκαν από 400 σε 290 το χρόνο. Ο αριθμός νέων κρουσμάτων HV από μολυσμένες σύριγγες μειώθηκε από 1.400 σε 400. Ο ετήσιος αριθμός των εξαρτημένων που εντάσσονται σε προγράμματα αποτοξίνωσης αυξήθηκε από 6.000 σε 24.000.

Το πρόγραμμα ανταλλαγής των χρησιμοποιημένων συριγγών με αποστειρωμένες λειτουργεί και στην Ελλάδα εδώ και δώδεκα χρόνια με πρωτοβουλία των Γιατρών χωρίς Σύνορα. Ωστόσο καμία μείωση. Διπλασιασμός εξαρτημένων. Ένας ναρκομανής νεκρός κάθε μέρα. 50% των φυλακισμένων , χρήστες ναρκωτικών. 5.000 αιτήσεις ένταξης στο πρόγραμμα του ΟΚΑΝΑ. Μέσος χρόνος αναμονής, 5 χρόνια. ΘΑΝΑΤΟΣ.

Ποιος φταίει για αυτό; Το κράτος; Η αστυνομία; Οι δικαστές; Η οικογένεια; Το σχολείο; Εγώ; Εσύ; Όλοι μας έχουν ευθύνες απέναντι στην μάστιγα της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Όλοι μας οφείλουμε να αναθεωρήσουμε νόμους, πρακτικές, απόψεις και αντιλήψεις.

Η αποποινικοποίηση της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών δεν μπορεί τεθεί ως ο παράγοντας εκείνος που θα είναι η αιτία για ένα όμορφο αύριο. Από μόνη της η αποποινικοποίηση δεν θα φέρει αυτά τα ικανοποιητικά αποτελέσματα. Η δημιουργία των κοινωνικών δράσεων πρόληψης και θεραπείας θα τονώσουν την προσπάθεια. Η φερέγγυα λειτουργία της αστυνομίας για την εξάλειψη του εμπορίου. Η επανένταξη των πρώην εξαρτημένων, που θα ξεκινήσει από εμένα και από εσένα. Η συνεργασία και η συμβίωση με τους πρώην εξαρτημένους  με βασικά στοιχεία την εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του. Και έγινε το θαύμα.


Μας τρύπησε την καρδιά η ΜΠΑΡ ΦΛΩΜΠΕΡ...

13 σχόλια:

  1. ‘Ζαλισμένα’ λόγια νυκτός τσιπουρόπληκτης σε ένα θέμα που καίει, Μπαρ Φλωμπερ και εταίροι.

    Καλησπέρα σας

    Η ανάγκη της ‘φυγής’ σε κόσμους άλλους ξεκίνησε από τον πατριώτη μας, τον Νάρκισσο που ‘χανόταν’ αυτορεμβαζόμενος και αυτοθαυμαζόμενος. Είναι, λες, η εγωπάθεια μικρότερο κακό;

    Μετά ο γιατρός Γαληνός είδε ότι το ομώνυμο φυτό ζάλιζε κι έτσι ότι ζαλίζει το βάφτισε ναρκωτικό.

    Όταν είμαστε μωρά και οι μανάδες μας έπαιρναν στο χωράφι, στο θέρισμα, και αντι για κούνια μας άφηναν στο ανάποδο σαμάρι. Εκεί, για να μην κλαίμε, μας έδιναν να γλύφουμε το δάκτυλο στο οποίο είχαν συνθλίψει τον βλαστό της παπαρούνας. Από τότε να κρατά αυτή η ζάλη;

    Μεγαλώνοντας, ανακαλύψαμε το αλκοόλ, στις ποικίλες μορφές και ποσότητες που παραβγήκαμε και η ζάλη συνεχίστηκε.

    Από τα άνθη του Μπωντλαίρ και μετά, οι καταραμένοι ποιητές δεν έπαψαν να επιδιώκουν την ψυχεδέλεια και το ‘ταξίδι’, πάντα παράνομοι, πάμφτωχοι, άθλιοι και παρίες εν ζωή αλλά μετά θάνατον δοξασμένοι και ‘απολυμασμένοι’, για να διδάσκονται στους μαθητόπαιδες.

    Οι ‘ουσίες’ χρησιμοποιήθηκαν για ποικίλους πειραματισμούς για τα όρια του αυτοελέγχου και της δημιουργικότητας, της δύναμης και της κατάθλιψης, στα όρια ετούτου και του άλλου κόσμου.

    Πάντα οι ευαίσθητοι των κοινωνιών καταστρέφονται διότι δεν αποδέχονται εύκολα το παράλογο του κόσμου και την ματαιότητα του. Αυτοί συνήθως καταφεύγουν στους ‘παράδεισους’ των ουσιών και χάνονται, οπότε ο κόσμος σκληραίνει.

    Το δικαίωμα στην ζωή πρωτεύει -και για λόγους επιβίωση του είδους- αλλά το δικαίωμα στον θάνατο του ενήλικος πρέπει να είναι απολύτως σεβαστό.
    . . . . . (συνεχίζω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. . . . . . (ολοκληρώνω)

    Υπάρχουν κι ιδέες κι αισθήματα που ‘σ’ ανεβάζουν’ όπως ο έρωτας, η επαγγελματική φιλοδοξία, η αγάπη στην πατρίδα. Το ‘ανέβασμα’ θέλει τρόπο όμως και ρυθμό γιατί και η χωρίς έλεγχο άφεση στο συναίσθημα και στο όνειρο, όπως τα ναρκωτικά, δημιουργεί θύματα. Αλλά, μια ζωή πάντα ‘υπό έλεγχο’ έχει νοστιμάδα;

    Το αλκοόλ είναι επίσης καταστροφικό, αλλά ευτυχώς δεν το πειράζουν και πάντως δεν πάθαμε και τίποτα κακό. Δεν είναι αρκετή αυτή η εμπειρία; Στις Σκανδιναβικές χώρες που το κυνηγάνε, ο αλκοολισμός είναι μάστιγα, παρόλο το κοινωνικό κράτος και την ανάπτυξη. Το ίδιο έγινε και στον Μεσοπόλεμο, με την Ποταπαγόρευση στις αμερικάνικες ταινίες, αλλά σοφότεροι δεν γίναμε.

    Ένας κόσμος χωρίς απαγορεύσεις μάλλον θα ήταν πολύ καλύτερος. Θα ωθούσε ίσως στον αυτοέλεγχο και στην αυξημένο κοινωνικό ενδιαφέρον και την αλληλεγγύη.

    Ακόμα και το κυνήγι μαγισσών-καπνιστών σήμερα, μου είναι ενοχλητικό, παρόλο που δεν καπνίζω και παρόλες τις ενδείξεις για τις διαχεόμενες βλάβες του καπνού.

    Η απαγόρευση των ουσιών ποτέ δεν έλυσε το πρόβλημα. Δημιούργησε παράνομες αγορές, βία και θύματα. Το παράνομο εμπόριο στηρίζεται στην απαγόρευση είτε στους υψηλούς δασμούς (φόρους).
    Συμπέρασμα: Μια αυστηρότατη απαγόρευση του κρεμμυδιού, ή ένας ειδικός υψηλότατος κρεμμυδοφόρος, ίσως ήταν μια κάποια λύσις και για την περίπτωσή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μια ακόμα ουσία που δεν συμπεριέλαβα στα παραπάνω, είναι το τσιγάρο. Στο άκουσμα οτι το ποσοστό των Ελλήνων καπνιστών φτάνει στο 47 τις εκατό , τρόμαξα !!! Πολλές φορές έχω βρεθεί στον πειρασμό να καταγγείλω στο 1142 τους επιχειρηματίες που επιτρέπουν το κάπνισμα στα μαγαζιά τους, είτε αυτά είναι ταβέρνες είτε είναι μπάρ.Προφανώς δεν θα είμαι και ο μόνος. Αλλά νομίζω κανένας απο εμάς δεν έχει σηκώσει το τηλέφωνο και να πληκτρολογήσει το μαγικό αριθμό. Και δεν νομίζω να το κάνω ποτέ. Γιατί πολύ απλά το Ελληνικό Σύνταγμα έχει τόσα 'παραθυράκια' ώστε όλοι θα την βγάλουν λάδι. Άλλωστε και τώρα απογορευται το κάπνισμα στα εστιατόρια αλλά όταν κάθεσαι έρχεται το 'άγιο' πλαστικό ποτιράκι που αντικατέστησε την τσιγαροθήκη. Δεν τα βάζω με τους καπνιστές. Αυτούς τους λυπάμαι, γιατί δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν πλήρως την σοβαρότητα των συνέπειων του καπνίσματος. Τα βάζω με το κράτος που δεν μπορεί να εφαρμόσει τον νόμο και να επιβάλει ποινές. Μπορούμε να θεωρούμε το τσιγάρο αθώο σε σχέση με τις άλλες ουσίες. Είναι λάθος όμως γαιτί οι συνέπεις των ναρκωτικών ουσιών είναι βραχυπρόθεσμες ένω του τσιγάρου μακροπρόθεσμες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κακό είναι οτι όλοι κρίνουμε εκ του ασφαλούς και απαιτούμε.Όμως κανείς δεν θέλει τέτοια ζητήματα σοβαρά να λυθούν,ούτε εμείς ούτε το κράτος.Κρυβόμαστε λοιπόν πίσω απο ενα ψευδώνυμο και κατηγορούμε η επαινεύουμε όποιον μας αρέσει.Το μπέρδεμα που υπάρχει μέσα μας δεν έχει προηγούμενο.Οι περισσότεροι έχουμε θεοποιήσει αρκετούς που μέσα στήν μαστούρα τούς έχουν γράψει αριστουργήματα,μαγκιά τούς.Το να κρίνουμε όμως τον ανώνυμο χρήστη και να εξαιρούμε τον μαστούρη τραγουδισταρά είναι μαλακία μας.Πρίν απο 80 χρόνια,όταν άρχισε να διαδίδεται το ρεμπέτικο τραγούδι υπήρξε ένας τεράστιος διωγμός χωρίς προηγούμενο.Τότε με τις πρώτες ηχογραφίσεις ξεκίνησε και η λογοκρισία.Το ρεμπέτικο κυνηγήθηκε για πολλά χρόνια λόγω της φρασεολογίας που κατά μεγάλο μέρος αφορούσε τα ναρκωτικά,διαφόρων ειδών.Οι ρεμπέτες έζησαν για πολλά χρόνια στο περιθώριο ώσπου τελικά εμφανίστηκε ο μεγάλος τσιτσάνης και το λύτρωσε.Υπήρξε πλήρης περιφρόνηση και απο μεγάλο μέρος του απλού λαού αλλά και απο μέρος των υπολοίπων συνθετών,άλλων κατηγοριών.Τα χρόνια πέρασαν και στήν δεκαετία του 60 εμφανίστηκε το δόγμα κάντε έρωτα και οχι πόλεμο.Τότε που λανσάρησαν οι αμερικάνοι τα παιδιά των λουλουδιών,με τα γύφτικα πουκάμισα και τα τρίφυλλα τσιγαριλίκια στο στόμα.Ανθρωποκοπάδι τότε όλοι πίσω απο την νέα μόδα, το σύνθημα άλλαξε τότε στήν ελλάδα και έγινε αφήστε τα μίση και πιάστε το γαμήσι.Ανέφερα αυτά τα δύο παραδείγματα για να κάνει ο καθένας μας την σύγκριση και την αξιολόγηση που είχαν στήν συνείδηση του κόσμου.Απο την μιά αλήτης και χασικλής ο μάρκος η ο μπάτης και απ'την άλλη μεγάλος και τρανός ο μάρλευ,ο μόρισον η ο σιδηρόπουλος.Πρέπει να διαλέξουμε και να διαχωρίσουμε θέλουμε η όχι τα οποιαδήποτε ναρκωτικά.Όταν το αποφασίσουμε θα πείσουμε και το κράτος να το εφαρμόσει,πρέπει να πάρουμε και εμείς ενα μερίδιο ευθύνης.Να μην κάνουμε μόνο ανώνυμη και ανεύθυνη κριτική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όποιος έχει διαβάσει το ΤΖΑΝΚΥ του ΜΠΑΡΟΟΥΣ θα έχει καταλάβει ότι όποιος πάιρνει ναρκωτικά το κάνει διότι δεν έχει νόημα στην ζωή του, έτσι το νόημα του το δίνει ο αγώνας για ναβρει την επόμενη δόση. Επίσης η απαγόρευση των ναρκωτικών με ότι συνεπάγεται βάζει όλους τους ναρκομανείς μαζί σε μια μεγάλη παρέα, τους δίνει μια κοινωνία, αυτήν των ναρκωμανών, που τους δέχεται, που τόσο το έχουν ανάγκη, όπως και όλοι μας θέλουμε να ανήκουμε κάπου. Συμπέρασμα: αν ο ναρκομανής ήξερε ότι στα τάδε ΦΟΡΕΑ ( κάτι ανάλογο γίνεται με το πρόγραμμα μεθαδόνης)θα μπορούσε να πάει και να πάρει την δόση του ή καλύτερα να του κάνουν εκεί την πολυπόθητη δόση του ΔΩΡΕΑΝ( από τα κατασχεμένα ναρκωτικά), δεν θα είχε νόημα να είναι ναρκωτικόεξαρτημένος. Το ότι βέβαια η έλλειψη νοήματος παραμένει θα τον έστρεφε σε άλλη εξάρτηση. Άρα η απαγόρευση-καταστολή δεν είναι η λύση. Τώρα για το χασίσι, είναι γνωστό ότι δεν εθίζει. Ας ψάξει όσο θέλει, όπου θέλει, όποιοσ θέλει, ένα ιατρικό βιβλίο που να το υποστηρίζει, η μακρόχρονη χρήση του προκαλεί όμως διάφορες βλάβες... όπως και του αλκοόλ του τσιγάρου κλπ. Σίγουρα βέβαια όποιος έχει ανάγκη να καπνίσει χασίσι για να φτιαχτεί...κάτι δεν πάει καλά. Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΕΠΑΝΩ:
    Κοντολογής όποιος καταφεύγει σε κάθε είδους ναρκωτικό,ΗΡΩΙΝΗ-ΚΟΚΑΙΝΗ-ΧΑΣΙΣΙ κλπ έχει πρόβλημα πρώτα ψυχολογικής φύσεως, γιαυτό και οι θεραπευτικές κοινότητες να σε ενδυναμώσουν σαν προσωπικότητα προσπαθούν.
    Και για να μην παρεξηγηθώ σίγουρα είμαι κατά των ναρκωτικών κάθε είδους, ηρωίνης, κοκαίνης, χασίσι, λσντι κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλησπέρα,

    «Το κακό είναι οτι όλοι κρίνουμε εκ του ασφαλούς και απαιτούμε. Όμως κανείς δεν θέλει τέτοια ζητήματα σοβαρά να λυθούν, ούτε εμείς ούτε το κράτος. Κρυβόμαστε λοιπόν πίσω απο ενα ψευδώνυμο και κατηγορούμε η επαινεύουμε όποιον μας αρέσει. . . . Πρέπει να διαλέξουμε και να διαχωρίσουμε θέλουμε η όχι τα οποιαδήποτε ναρκωτικά. Όταν το αποφασίσουμε θα πείσουμε και το κράτος να το εφαρμόσει, πρέπει να πάρουμε και εμείς ενα μερίδιο ευθύνης. Να μην κάνουμε μόνο ανώνυμη και ανεύθυνη κριτική».

    Ξεχώρισα Μπαρμπακά αυτές τις δύο φράσεις από το σχόλιό σου διότι κατά κάποιο τρόπο αισθάνομαι ότι με αφορούν, έστω και εν μέρει.

    Προσωπικά «κρύβομαι» μέσα στο όνομα ΕΡΜΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ αλλά δεν απεκδύομαι των όποιων ευθυνών μου έχω ως πολίτης.

    Λοιπόν εγώ θεωρώ ότι ο εξαρτημένος από τις ουσίες άνθρωπος είναι άρρωστος και ότι πρέπει να νοσηλευτεί εφόσον ο ίδιος το επιθυμεί. Θεωρώ ακόμα ότι η καταστολή και η νοσηλεία με το ζόρι «για το γενικό καλό», δεν είναι λύση και ότι αντίθετα με τις διακηρύξεις της εξουσίας, δημιουργεί έναν κύκλο θανάτου. Πιστεύω επίσης στο δικαίωμα του κάθε ενήλικα πολίτη να αποφασίζει για την ζωή και τον θάνατό του και η κοινωνία πρέπει να του εξασφαλίζει την αξιοπρέπεια και στα δύο αυτά.

    Το όλο θέμα της κοινωνικής διαχείρισης της χρήσης των ουσιών είναι σύνθετο και για αυτό δεν είναι εύκολη μια απάντηση «ναι» ή «όχι». Οπότε το να συζητάμε και να κρίνουμε έστω κι . . . εκ του ασφαλούς, δεν είναι κακό ούτε ανεύθυνο αλλά αντίθετα μπορεί να οδηγήσει στην διαμόρφωση κάποιας άποψης. Προς το παρόν και σε ότι με αφορά, δεν μπορώ να έχω άποψη για το θέμα. Δεν καπνίζω καθόλου και μια φόρα που πήγα να καπνίσω χασίς δεν κατάλαβα τίποτα και έπαψε να με ενδιαφέρει. Σε ένα άλλο πολιτισμικό περιβάλλον, μπορεί να αντιδρούσα αλλιώς. Με το κρασί και το τσίπουρο, ας πούμε, έχω άλλη στάση: το απολαμβάνω κυρίως με παρέα και είναι η παρέα που κυρίως απολαμβάνω.

    Το να πείσουμε το Κράτος να εφαρμόσει τις αποφάνσεις μας δεν είναι καθόλου αυτονόητο.

    Το ζήτημα των ναρκωτικών είναι πρόβλημα κατ’ αρχήν για τους ανθρώπους που καταφεύγουν σε αυτά και τις οικογένειες τους και δευτερευόντως έγινε κοινωνικό, λόγω μάλλον της επίσημης πολιτικής καταστολής. Έχει ιστορικές ρίζες, έχει «παγκοσμιοποιηθεί», έχει περιβληθεί με κοινωνική προκατάληψη, φοβίες, ιδεολογήματα για ήρωες και αθλιότητα και θέλει αντίστοιχη προσπάθεια, χρόνο κι ενδιαφέρον για να βρεθεί μια κάποια λύσις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πριν δύο μέρες είχα αρχίσει να γράφω ένα σχόλιο το οποίο λόγω ενός λάθους κλικαρίσματος, το έχασα. Μετά βαρέθηκα να το ξαναγράψω. Ευτυχώς όμως, διότι μετά από την παρέμβασή σας barbaka, Ανώνυμε και Ερμόλαε δόθηκαν κάποιες νέες, για το μυαλό μου, διαστάσεις της πραγματικότητας.

    Το θέμα περιορίζονταν στο ότι "η Αστυνομία ξέρει, αλλά δεν υπάρχει βούληση και, ενδεχομένως, να υπάρχει συναλλαγή". Ρεαλιστικό αλλά ρηχό.

    Προφανώς, επειδή είτε το τσιγάρο είτε η ηρωΐνη (με όλα τα ενδιάμεσα ναρκωτικά) είναι εκτός κόσμου μου, δεν είχα δώσει βάση.

    Και συγκρατώ το ότι είτε επιλέξουμε την ανομία τους, είτε την ελευθερία τους, το μείζον ζήτημα είναι η ενίσχυση των προσωπικοτήτων. Και σε αυτό πέραν της οικογένειας που είναι το προφανές, πρέπει να ενισχυθεί με γόνιμο τρόπο η ανέραστη παιδεία μας.

    Αξίας αγώνας δύσκολος:
    http://ermokastriotis.blogspot.com/2011/03/blog-post_28.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πρός όλους τούς αναγνώστες.
    Όσον αφορά το σχόλιο περί ανωνυμίας πρώτα απ'ολα κατακρίνω τον γράφοντα και όχι τόσο τούς άλλους.Αυτός είναι και ο λόγος που χρησιμοποίησα τον τίτλο του μπλόγκ μου.Χωρίς αμφιβολία η μεγάλη πνευματική δύναμη της βοιωτίας είναι η θεσπιές,συγκριτικά με τον πληθυσμό της.Αν κάποιος έχει αντίθετη άποψη ας την γράψει.Αν προσπαθούσαμε επώνυμα να κάνουμε κάτι καλό για τούτον τον μαγκούφη τόπο ίσως να πηγαίναμε λίγο παραπέρα.Όλοι παραδεχόμαστε οτι οι ικανοί δεν ασχολούνται και έτσι είναι.Νομίζω οτι αυτό που μας κρατά μακριά είναι η απώθηση της δημοσιότητας και της εξουσίας.Τουλάχιστον σε μένα αυτό ισχύει,γιατί σίγουρα η εξουσία διαφθείρει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κατακρίνεις την ανωνυμία αλλά και εσύ ανώνυμα εκφράζεις ιδέες και απόψεις. Το να γράφεις σε ένα blog ανώνυμα δεν σε κάνει ενεργό ή ανενεργό πολίτη. Διαφωνώ αγαπητέ barbakas μαζί σου. Το να οριοθετείς την περιοχή μας στο σύνολο ενός ολόκληρου νομού ως εκφραστή της πνευματικότητας είναι τελείως τοπικιστικό.Η δημιοργηκότητα, η πνευματικότητα καιη διαφορετικότητα του ενός ατόμου , όταν αυτό θα δεν θα εξυπηρετεί μόνο ατομικά συμφέροντα αλλά θα λειτουργεί για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο , μπορεί να φέρει την αλλαγή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Mpar Flwmper παραπάνω το τόνισα οτι πρώτα κατακρίνω εμένα και ύστερα τούς άλλους.Εγω προσωπικά γράφω πάνω απο 25 χρόνια τραγούδια και ποιήματα και ποιός είμαι το ξέρουν αρκετοί στο χωριό.Όχι άσχετοι αλλά απο αυτούς που διαβάζουν.Εχω γράψει και επώνυμα σε έντυπα.Θα πρέπει να είσαι σχετικά νέος-νέα για να θυμάσαι σε ποιό μορφωτικό επίπεδο ήταν το χωριό μας πρίν 25-30 χρόνια.Ίσως έχεις ακούσει οτι υπήρχε πολ.σύλλογος με πάνω απο 250 μέλη,με βιβλιοθήκη,εκθέσεις βιβλίων,θεατρική ομάδα και μουσικό συγκρότημα.Μπορείς να ρωτήσεις τι υπήρχε στα άλλα χωριά,σίγουρα οι γονείς σου θα ξέρουν.Στο σήμερα έχεις να μου προτείνεις κάποιο μπλόγκ της περιοχής αντίστοιχο του GMT η του έρμου καστριώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτή την στιγμή στις Θεσπιές βρισκόμαστε σε τέλμα, αυτό δεν το έχουμε ακόμα καταλάβει γιατί αναπολούμε το παρελθόν, αν δεν το καταλάβουμε δεν πρόκεται ποτέ να βγούμε από το τέλμα που βρισκόμαστε, και είναι κρίμα και για τον τόπο μας και για την ιστορία μας. Έπρεπε να βρεθεί ένας ΚΕΛΕΠΗΣ για να αναδείξει την ιστορία μας, και ας χτυπιόμαστε κάτω μετά από 100 χρόνια το άγαλμα θα υπάρχει εκεί ατόφιο και θα είναι σημείο αναφοράς για τις επόμενες γενεές. Επίσης ο Πολιτιστικός Σύλλογος δεν άφησε και πολλά γιατί είχε προσανατολισμό υλιστικό-ευδαιμονιστικό, που δυστυχώς κατέρευσε μαζί με την κατάρευση των προτύπων του. Ας μην κομπορρημονούμε, αυτή την στιγμή γειτονικά χωριά, κάνουν πολλά πράγματα, και μεταξύ αυτών και το Μαυρομμάτι. Είμαστε σε τέλμα πρέπει να το καταλάβουμε , είναι το πρώτο βήμα πριν την ανώρθωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν τα βλέπω έτσι ακριβώς τα πράγματα.

    Υπάρχουν χώροι επώνυμης έκφρασης, υπάρχουν και ανώνυμης. Και με τη φυσική μας παρουσία αλλά και με την ηλεκτρονική.

    Σημαντική προϋπόθεση είναι να χρησιμοποιείς κάθε μέσο με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι κόσμιος και να εκμεταλλεύεται τα θετικά του κάθε μέσου και να λογαριάζει τα αρνητικά του.

    Δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενη καμία δραστηριοποίηση.

    Σχετικά με τα χωριά μας, θα ήθελα να σας πω ότι είμαστε λίγο πριν το τέλμα. Κι αυτό γιατί μέσα από το ιστολόγιο τούτο έχω δει πολλούς νέους που ενδιαφέρονται για αλλαγές στους εαυτούς τους και στο περιβάλλον τους.

    Μάλιστα πολλοί από αυτούς μου στέλνουν και τα κείμενά τους. Δεν είναι μόνο από Θεσπιές αυτά τα παιδιά. Είναι και από άλλες περιοχές. Και από τα χωριά μας και από αλλού.

    Αν ορίζουμε λοιπόν το "τέλμα" με τον ίδιο τρόπο, τότε είμαστε πιο πριν από αυτό.

    Όσον αφορά στα κοινά. Στις Θεσπιές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν σύλλογοι που δραστηριοποιούνται. Είτε για κλαρίνα, είτε για ομιλίες. Είτε για μπουζούκια, είτε για θέατρα.

    Αλλά και εδώ προσωπικές ματαιοδοξίες καπελώνουν το αποτέλεσμα. Διαλύουν την συνοχή.

    Επίσης, πρέπει από αυτούς τους Συλλόγους να γίνει προσπάθεια να «ενωθούν» τα χωριά μας. Δεν μπορεί να κάνει μια εκδήλωση με έξοδα κάποιος Σύλλογος και να μην είναι θεατές από άλλα χωριά. Π.χ. γιατί να γίνονται εκδηλώσεις και να υπάρχει κόσμος από το Μαυρομμάτι; Κάτι φταίει. Γιατί να κάνει ο ΟΝΑ μαθήματα τένις και να μην είναι παιδιά από αλλού από τον πρώην Δήμο Θεσπιών; Κάτι φταίει. Πεζοπορίες και να είναι μόνο από τις Θεσπιές; Κάτι φταίει.

    Και αφήνω το καλύτερο στο τέλος. Σε αντίθεση με μια μηδενιστική προσέγγιση του Ερμοκαστριώτη σε παλαιότερη ανάρτηση, υπάρχουν πράγματα που πάνε πιο μπροστά την κοινωνία μας. Και αυτό είναι ο Θεσπιακός. Έχω κάνει μια αναφορά στα πρώτα μπλογκοβήματά μου… Ανάλογη πρόοδο βλέπω και στην ομάδα του Μαυροματίου. Για την ομάδα του Λεονταρίου δεν έχω εικόνα. Κάτι πάει καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.