Μια νύχτα στην Αλίαρτο…

Πήγα στην Αλίαρτο, στις εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στους Κήπους. Δεν είχα πάει ποτέ. Ξαφνιάστηκα όταν είδα ότι υπήρχε τέτοιο όμορφο μέρος και τόσο κοντά σε εμάς.

Ήταν φανταστικά.

Ποτάμι, δέντρα, πράσινο.

Ξάφνου, εκεί που καθόμουν και άκουγα..

...και έβλεπα τη μελοποιημένη ποίηση, ακούω έναν τύπο να μοιράζει meli elikon. Κοιτάζω καλύτερα, τί να δω; Ο Έρμος Καστριώτης ήταν… Κάνω ένα ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ πίσω μη με δει. Ξέρεις! Δεν μπορώ τώρα να ακούω λόγια Θεσπιακά και μάλιστα Εν Όψει… Αλίαρτος!

Εκεί που καθόμουν Εκ του ασφαλούς και έτρωγα σποράκια, ακούω έναν λαμάκα φίλο μου από το ΚΥΡΙΑΚΙΟΝ ΒΟΙΩΤΙΑΣ να μου φωνάζει σαν Ντελάλης της Αράχωβας: “GMT!!! Πού είσαι ρε καμένε;” Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν απλά ένα philosopher’s joke, μα την πάτησα. Ήταν η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ της ΜΑΘΗΤΙΚΗΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ.

Τί να κάνω; Έκανα ένα μπραστ μπροστά και του μιλάω. Ενώ αυτός παράλληλα μου έφαγε όλο το κολατσιό! Αυτό το παιδί είναι ΔΙΣΤΟΜΟ. Τρώει για δύο…

Αφού με είδε και ο Έρμος ήρθε κι εκείνος. Πιάσαμε κουβέντα για Βοιωτικά θέματα. Εκεί που τα λέγαμε σιγά-σιγά μαζεύτηκαν κι άλλοι filoimousikistisvoiotias όπως ο Tzonakos και πιάσαμε τρελό λακριντί. Χαιρώνεια είχαμε να μιλήσουμε τόσο.

Κουράστηκα. Πιάσανε και τον τσακωμό και δεν είχαν τελειωμό. Θα γινόταν EL STEIRI εκεί!

Εγώ ένας Simple Man είμαι. Δεν είμαι κανένα ΛΕΟΝΤΑΡΙ. Έτσι, άφησα πίσω μου το ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ που είχε φτιάξει εντός των Κήπων μια Συμπαράταξη Βοιωτών και έψαξα να βρω πως σκατά βγαίνουν από αυτό το σύμπλεγμα πρασίνου.

Περιδιάβαινα στο σκοτάδι καμιά ώρα. Έπεσα και πάνω σε ένα ζευγάρι που ερωτοτροπούσε. Blackjack μου έκατσε… Αφού ζήτησα συγγνώμη κατάλαβα πόσο χρήσιμο είναι να είσαι γρήγορος! Έφτασα Mavromati μέχρι να πεις ORCHOMENOS! Permissos έγινα από τον ιδρώτα…

Αυτά, λοιπόν, θα λέω ΑτάΚτΩς για τη νύχτα εκείνη όταν θα μιλάμε εκεί στην καλύβα ψηλά στο βουνό ενώ όλες οι λέξεις που έχουν τη δική τους ιστορία θα γίνονται Τροφή για τη σκέψη.

Υ.Γ.: Σας αφήνω γιατί το κινητό μου φωνάζει σπαστικά exeisminima…