Δικαιοσύνη σε μια κοινωνία δεν είναι να αντιμετωπίζεις το ίδιο έναν αρτιμελή όσο έναν άνθρωπο με προβλήματα κίνησης.
Ανάλογα με το παραπάνω, μια ομάδα που έχει σκοπό να ολοκληρώσει κάποιο έργο οφείλει ο «αρχηγός» της να την χειρίζεται με τέτοιον τρόπο ώστε να ικανοποιούνται οι ανάγκες του καθενός, χωρίς να προσβάλλεται, παρόλα αυτά, η ομάδα. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να είναι ίδια (όμοια) μια αντιμετώπιση.
Ωστόσο, αυτό που πρέπει πρώτα απ’ όλα να προσδιορίσει σαφώς μια ομάδα είναι οι στόχοι της. Αφού αυτοί πάρουν λεκτική μορφή, τότε πρέπει να επικοινωνηθούν πλήρως από όλα τα μέλη της. Αν αυτό δεν γίνει τότε φταίνε δύο παράγοντες. Ο πομπός και/ή ο δέκτης. Είτε ο ένας είναι χαλασμένος, είτε ο άλλος. Είτε και τα δύο (η περίπτωση των παρασίτων είναι πολύ συχνή αλλά δεν θέλουμε να προσβάλλουμε κάποιον).
Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα πρέπει να ζήσει και να πετύχει τον στόχο της (π.χ. να αυξήσει το μερίδιο που κατέχει στην αγορά). Αν αυτό δεν γίνει τότε αυτό μπορεί να σημαίνει τσάμπα χρόνος ή πολλοί άνεργοι.
Καλημέρα και καλό φθινόπωρο,
ΑπάντησηΔιαγραφήμου δημιουργείται η εντύπωση ότι το σημερινό κείμενο σου, έχει πολύ συγκεκριμένους αποδέκτες ή για να το πω αλλιώς, νομίζω ότι αναφέρεσαι σε πολύ συγκεκριμένα προσωπικά σου βιώματα, οπότε αναγκαστικά και η συνεισφορά μου δεν μπορεί να είναι πιο συγκεκριμένη.
Ειδικά για την έννοια “δικαιοσύνη” για την οποία θα έπρεπε να ξεκινήσουμε μια μεγάλη συζήτηση.
Η ανθρώπινη επικοινωνία πάντως, δεν είναι τόσο εύκολη και τόσο προφανής όσο καταρχήν φαίνεται. Εκτός από το εννοιολογικό περιεχόμενο των όρων που χρησιμοποιούνται σε αυτήν, υπάρχουν και πολλά άλλα “εμπόδια” μερικά από τα οποία, αγαπητέ φθινοπωρινέ GMT, αναφέρεις.
Όμως πιστεύω ότι τελικά την ευθύνη της καλής επικοινωνίας την έχει ο πομπός: αυτός θα πρέπει να βεβαιωθεί ότι ο δέκτης “έλαβε” το μήνυμα, εφόσον αυτό είναι που επιθυμεί.
Σε μια ομάδα, για παράδειγμα, η ευθύνη της Διοίκησης της, είναι μεγάλη στην διαμόρφωση και αποστολή του μηνύματος. Όταν υπάρχει πρόβλημα “παρεξήγησης” και “ελλιπούς κατανόησης”, δεν είναι τα μέλη που δεν “καταλαβαίνουν” αλλά η Διοίκηση που δεν στέλνει το σωστό μήνυμα (σωστό ως προς το περιεχόμενο αλλά και τον χρονισμό).
Πολύ συχνά στις παραγωγικές ομάδες, εκείνο που λείπει ουσιαστικά είναι ο τρόπος που η ομάδα συγκροτείται και διευθύνεται. Η επικοινωνία είναι μεν κρίσιμος παράγοντας επιτυχίας αλλά δεν είναι ο μόνος. Οπότε, όταν οι στόχοι δεν “πιάνονται” ίσως δεν είναι μόνο η επικοινωνία που φταίει αλλά αντίθετα, μάλλον αυτό που εμφανίζεται ως έλλειμμα επικοινωνίας δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα που εκφράζει βαθύτερες ανεπάρκειες (στην στρατηγική και την τακτική) της συγκεκριμένης ομάδας.
Να, η Κυβερνητική Ομάδα, ας πούμε, εμφανίζει έντονο πρόβλημα επικοινωνιακού αλαλούμ αλλά αυτό είναι σίγουρα σύμπτωμα ασυμβατότητας της πολιτικής που προσπαθεί να ασκήσει με τις πραγματικές ανάγκες όχι μόνο των πολιτών αλλά και των παραγωγικών -λεγόμενων- δυνάμεων της κοινωνίας μας.