Αν και δεν αρέσκομαι σε πολιτιστικές συζητήσεις καθότι άμουσος, άτεχνος και άρρυθμος, θα πιάσω αυτές τις τρεις περιοχές και θα τις στύψω πολιτιστικά. Και αφού τις στύψω, θα τις κοσκινίσω και θα κρατήσω αυτό που τις ενώνει στο νου μου.
Από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις που μπορεί να προσφέρει πολιτιστικά κάποιος σε μια κοινωνία είναι μια θεατρική παράσταση. Κυρίως, βέβαια, δεν είναι η θεατρική παράσταση όσο η προετοιμασία της.
Το Δίστομο στον πρόσφατο διαγωνισμό ερασιτεχνικού θεάτρου ζωγράφισε με κάτι ευχάριστο το χλωμό παρόν. Διοργάνωσε αγώνες. Ο αγώνας είναι η δικαιολογία για την προπόνηση αλλά και η ολοκλήρωση της προσπάθειας. Η ανταμοιβή. Μια από τις ανταμοιβές.
Στην Αλίαρτο, επίσης, λειτουργεί εδώ και κάποιο διάστημα θεατρικό εργαστήρι. Δεν γνωρίζω ποιανού πρωτοβουλία ή τυχόν δαπάνη είναι, αλλά μου κέντρισε το ενδιαφέρον όταν άκουσα τη συνομιλία και το πάθος δύο γυναικών από τις Θεσπιές οι οποίες συμμετέχουν σε αυτό.
Μια καταπληκτική σύμπτωση (;) μοιραία μάς φέρνει πιο κοντά στην προσπάθειά τους. Φέρει ονομασία «Θεσπιείς εν δράσει»!! Μπορεί η άρθρωση του ονόματος να μας προκαλεί συναισθηματικό ερέθισμα, αλλά δεν παύει να μην αφορά τις Θεσπιές ως πολιτιστικό παρελθόν αλλά τον… Διόνυσο Αττικής.
Παραθέτω από το διαδίκτυο: «Ο ποιητής Θέσπις από τον δήμο Ικαρίας (σημερινό Διόνυσο), θεωρείται σύμφωνα με την παράδοση ο εφευρέτης της τραγωδίας και πιθανότατα και ο πρώτος ηθοποιός. Στα μέσα περίπου του 6ου αι. π.Χ., είχε την ιδέα να ξεχωρίσει ένα μέλος του χορού (πιθανότατα τον ίδιον) και να παρεμβάλλει στο διθύραμβο απαγγελία με άλλο μέτρο και διαφορετική μελωδία από του Χορού. Έτσι, επειδή ο εξάρχων του χορού -που φορούσε προσωπείο, δηλαδή μάσκα- έκανε διαλόγο με το χορό και αποκρινόταν (αρχ. ὑπεκρίνετο) στις ερωτήσεις του, ονομάστηκε υποκριτής, δηλαδή ηθοποιός.
Ο Θέσπις παρουσίασε για πρώτη φορά τραγωδία στα Μεγάλα Διονύσια κατά την 61η Ολυμπιάδα (μεταξύ 536-532 π.Χ.). Δεν έχουν διασωθεί παρά μόνο μερικοί στίχοι και οι αμφισβητούμενοι τίτλοι των έργων του «άθλα επί Πελία» ή «Φόρβας», «Ιερείς», «Ηίθεοι», «Πενθεύς».»
Το ανακάλυψα παλαιότερα όταν έψαχνα να βρω φωτογραφία για αυτήν την ανάρτηση. Έπεσα πάνω σε αυτόν τον ιστότοπο. Είναι της Διεθνούς Κοινότητας Θέσπιων (μια ελεύθερη και μετέωρη μετάφραση) με έδρα τις ΗΠΑ. Ένας οργανισμός που ενώνει (ανήλικους) μαθητές θεάτρου.
Όταν ρώτησα τις παραπάνω κοπέλες σχετικά με τους «Εν δράσει…» πήρα ενθουσιώδεις απαντήσεις. Το πιο συναρπαστικό ήταν ότι πρώτη φορά με καλούσε κάποιος στην πλατεία του χωριού μου και μου δηλώνει ότι θα υποκρίνεται. Είναι περίεργο να μην το μαθαίνεις μετά αλλά από πριν.
Είναι άραγε το ίδιο ικανοποιητικό; Ή ικανοποιεί καλύτερα η νάρκη;
Σε κάθε περίπτωση και όντας μη πλούσιος καλλιτεχνικών προσόντων για να κρίνω ερμηνείες, μπορώ να κρίνω το έντονο του πάθους που έχουν οι συμμετέχουσες. Την αναζήτηση που μοιράζονται υποδυόμενες. Την αναζήτηση που πραγματοποιεί ο κάθε συμμετέχων σε τέτοιες δραστηριότητες.
Τα συμπεράσματα αυτής της αναζήτησης θα ήταν πολύ ενδιαφέροντα για πολλούς. Αν όχι για όλους. Προσκαλώ σε τούτο εδώ το ιστολόγιο, με τις 1 εκατ. αναγνώσεις το λεπτό, όποιον επιθυμεί να μας δείξει τον κόσμο ερασιτεχνικού θεάτρου μέσα από τα δικά του όργανα θέασης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.