[Έτερος λακτιστής- Για όλα τα κείμενα που είναι έτερων λακτιστών, επιλέξτε τη σχετική ετικέτα στον πάτο του ιστολογίου.]
Το 2012 είναι εδώ, ήρθε. Αλήθεια όμως υπάρχει κανείς που μπορεί να νοιώθει αισιόδοξος με όλα αυτά που ακούγονται και με όλα αυτά που έγιναν την περασμένη χρονιά;
Το παρακάτω τετράστιχο, η αρχή ενός τραγουδιού με παραπέμπει στο παρόν αλλά και στο μέλλον ταυτόχρονα.
Άραγε να 'μαι κάποιος άλλος
που προσπαθεί να ονειρευτεί
τα γυαλισμένα όνειρα μας
στο δρόμο ανάποδη στροφή.
Έτσι ακριβώς είναι. Αναρωτιέμαι άραγε θα είμαι κάποιος άλλος; Θα μπορώ να ονειρεύομαι; Πώς κάποιος νέος που παίρνει σήμερα το πτυχίο του θα μπορεί να ονειρευτεί για την αυριανή μέρα που ξημερώνει; Πώς θα μπορέσει να δουλέψει και να βγάζει τα έξοδα του μήνα; Πώς θα μπορέσει να πάρει το δικό του αυτοκίνητο; Γενικά πώς ο ίδιος νέος θα μπορέσει να πατήσει στα δικά του πόδια χωρίς την υποστήριξη της οικογένειας του;
Ανεργία, φόροι, χαράτσια, τεκμήρια, ΜΜΕ ακούγονται καθημερινά στο λεξιλόγιο του απλού πολίτη. Στα μάτια όλων αυτών επικρατεί φόβος, ανασφάλεια και ένα γιατί;
Η γενιά των γονιών μας θέλησε να μας φτιάξει ένα καλύτερο αύριο στρωμένο με ροδοπέταλα, τι σφάλμα μεγάλο έκαναν; Τα πάντα γύρισαν μπούμερανγκ στα ίδια τους τα παιδιά.
Τελικά θα ήθελα να ήξερα αν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί κάποιος ή κάποιοι ικανοί για να αλλάξουν αυτή την κατάσταση.
Θα τελειώσω όπως άρχισα, με το τέλος του τραγουδιού:
Απόψε πες μου την αλήθεια
το τι θα γίνω μη σκεφτείς
κι αν ήταν όλα παραμύθια
τότε να πα' να γαμηθείς.
[Με τις ευχές του, "ακόμη ένας πτυχιούχος"!]
Ένα από τα λάθη των γονιών μας ήταν οτι προσπάθησαν να μας κάνουν όλους "πτυχιούχους". Η μόρφωση και η ουσιαστική παιδεία δεν αποκτάται σε ένα ίδρυμα που κατά κύριο λόγο παίρνεις εξειδικευμένη γνώση. Πώς θα γινόμασταν ενεργοί πολίτες, με 4-5 χρόνια σπουδών ο καθένας; Δεν μας έμαθαν να αγαπάμε και να σεβόμαστε τους εαυτούς μας και την Ελλάδα. Η αγάπη προυποθέτει αμφίδρομη φροντίδα κι όχι μονο απαιτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε σαν κακομαθημένοι "βασιλιάδες". Και τώρα το βασίλειο ζητάει βοήθεια, αλλά εμείς δηλώνουμε ανίκανοι να το προστατευσουμε.
Θα επιβιώσουμε μόνο αν προσαρμοστούμε και παλέψουμε για ο,τι μας ανήκει. Η ζωή έτσι είναι, πάντα έτσι ήταν!
Η προηγούμενη στροφή του τραγουδιού από εκείνη που αναφέρεις στο τέλος είναι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε τα λεφτά δεν γίνονται όλα
κι αν βάλεις ψεύτικα φτερά
δεν θα μπορείς να τα σηκώσεις
για να πετάξεις φουκαρά.
Η αισιοδοξία έρχεται από αυτά που μπορείς να κάνεις και όχι από αυτά που σου προσφέρουν.
Μήπως γεννηθήκαμε σε λάθος εποχή; Η όλη κατάσταση που επικρατεί μας έχει κάνει να μη μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι για το οτιδήποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας έχει κάνει να μη μπορούμε να σκεφτόμαστε πως είναι να λαμβάνει κανείς τετραψήφιο μισθό.
Πολυτέλεια;
Τελικά είναι πολύ γελοίο να σε βάζουν στο τρυπάκι να συμβιβάζεσαι με το σήμερα.
Πως λοιπόν να μπορέσει ο φρεσκο-πτυχιούχος να ονειρεύεται;
Βλεπω πολλά συννεφάκια στον ορίζοντα και μάλλον θα φαίνονται για αρκετό καιρό ακόμη...
Μην τα ρίξουμε τώρα και στην εποχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήBill αλήθεια, τι είναι το τριπάκι;