2004-2012: Από τον Όλυμπο, ανοιχτά του Ταίναρο

Προχθές είδαμε όλοι την αποφασιστικότητα του καθεστώτος και την ανθεκτικότητά του στις πιέσεις. Πιέσεις που ασκήθηκαν από 100άδες 1000άδες ανθρώπους μη οργανωμένους σε κάποιο σωματείο ή χώρο. Ερασιτέχνες και πρωτάρηδες, ανθρώπους καθημερινούς.

Είναι αυτός ο κόσμος που με την συγχυσμένη προσωπικότητά του πιστεύει και ξεχνά σαν χρυσόψαρο, που μισεί και αγαπά σαν μικρό παιδί. Είναι ο ίδιος κόσμος που το 2004 δεν πατούσε στο έδαφος από περηφάνια για τα συλλογικά αποτελέσματά του. Για την επιτυχή οργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και για την κατάκτηση του Euro της ίδιας χρονιάς από την ποδοσφαιρική μας ομάδα.

Μια μικρή ματιά στην περίοδο εκείνη θα δει μια οργανωμένη κοινωνία με ανθρώπους φιλόξενους, «ευρωπαίους» και συντονισμένους. Ομαδικά ενεργούντες και εμπνευσμένοι απόκοσμα. Την ίδια ώρα το δημόσιο ταμείο ελάφραινε από χρήμα. Ο 3πλασιασμός του κόστους των Αγώνων, ο «προγραμματισμός» της απαξίωσης των εγκαταστάσεων και οι αγορές υπηρεσιών που δεν παρασχέθηκαν ποτέ (σβήσιμο κίτρινων διαγραμμίσεων) δεν ήταν αποτέλεσμα της ανοργανωσιάς του λαού, του τεμπέλικου λαού (όπως μας χαρακτήρισε ο κος Παπαντωνίου στο Al Jazeera) ή του διεφθαρμένου (κατά τον κο Παπανδρέου). Ήταν αποτέλεσμα της σύνθεσης της Βουλής που σήμερα ψήφισε το Μνημόνιο 2. Ήταν οι Κυβέρνηση Σημίτη και η Κυβέρνηση Καραμανλή. Είναι η Κυβέρνηση Παπανδρέου-Σαμαρά. Δεν ήταν ο λαός.

Κύλησαν χρόνια που σταματούσαν Έλληνες σε δρόμο του εξωτερικού και τον ρωτούσαν «πώς το κάνατε;» αναφερόμενοι στην κατάκτηση του κορυφαίου ευρωπαϊκού ποδοσφαιρικού τροπαίου εθνών. Όταν χαιρετούσαν και έλεγαν «Γεια σου Μαρία!» και αράδιαζαν πρόσωπα της Μυθολογίας και ονόματα του 12θεου για να σε τιμήσουν.

Η φτώχεια παλεύεται πιο εύκολα από την ταπείνωση που φέρατε στη χώρα μας κε Βενιζέλο, Σαμαρά, Παπαδήμο, Παπανδρέου. Υπάρχουν ήδη παραδείγματα αγνής και άλλες φορές επιτηδευμένης και κοροϊδευτικής διάθεσης, όπως η έκπληξη κάποιων Αυστριακών εργαζόμενων σε εταιρία logistics μπροστά στον Έλληνα αυτοκινητιστή που τους κέρναγε ένα μπουκάλι ούζο για την γνωριμία τους. Όπως η προκλητική κίνηση Γάλλου να πετάξει 2ευρω προς το μέρος ενός Έλληνα. Όπως οι χαρακτηρισμοί όπως «τεμπέληδες», «Ελλάδα ίσον sex μετά το Λύκειο» σε διεθνή ηλε-φόρα ή ιστοσελίδες (π.χ. Der Spiegel forum).

Την ταπείνωση εκείνου που «δουλεύεται» και που εξαπατάται από εσάς και τα ΜΜΕ που ελέγχετε. Αν και ο κόσμος της Κυριακής δείχνει φως στο τούνελ της συνείδησης του νεοέλληνα.

Οι νεοπένητες που θα γεννήσει η φούρια σας για ολοκληρωτική παράδοση σε κάθε θέληση του αφέντη σας και αυτή η θέση που δώσατε στον Έλληνα στο εξωτερικό εδώ και δύο χρόνια θέλει πολύ χρόνο για να γιάνει. Δυστυχώς κάθε κτίσμα φτιάχνεται δύσκολα αλλά καταστρέφεται εύκολα. Μόνο που όταν το ξαναχτίσουμε εσείς θα είστε στις ΗΠΑ ή στο Λουξεμβούργο… Μέχρι τότε θα έχετε φτιάξει τους 4^ους μετανάστες 1^ης γενιάς.