Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Εκλογές & Μνημόνιο...

Καταβαραθρώθηκαν οι εργασιακές σχέσεις. Αφέθηκαν παιδεραστές ως διευθυντές νηπιαγωγείου με μοναδικό δίχτυ ασφαλείας την... καλή τους προαίρεση.

Τώρα πια και οι εργαζόμενοι που παραδοσιακά δεν είχαν εκπροσώπηση συνδικαλιστική χτυπήθηκαν σε βασικούς μισθούς, σε απολύσεις, σε αποζημιώσεις και δικαιώματα.

Τον Ιούνιο, εφόσον οι εκλογές δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα μειωθούν οι ετήσιες αποδοχές σου, φίλε αναγνώστη, κατά 2 μισθούς. Το δώρο Πάσχα, Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας εξαφανίζονται εις τον βωμό της βαλκανιοποίησης.

Επειδή δυστυχώς το μόνο που μπορεί να αλλάξει τα πράγματα είναι η αλλαγή της κυβέρνησης, η συντακτική ομάδα του GMT σας προτείνει το εξής. Ψηφίστε όποιο κόμμα είναι ενάντια στο Μνημόνιο.

Δυστυχώς δεν έχει κάποιο κόμμα από τις επιλογές μας πρόταση διακυβέρνησης. Δύο-τρία που έχουν, αυτή είναι Μνημονιακή και υποδούλωσης εις τις ορέξεις των τραπεζών.

Άρα οποιοδήποτε επιχείρημα του τύπου "μπορεί να κυβερνήσει ο τάδε ή ο δείνα;", όσο λογικό και ρεαλιστικό να είναι δεν έχει πρωτεύουσα σημασία. Σημασία έχει να αρνηθεί ο επόμενος κυβερνήτης το Μνημόνιο.

Και ας χρεοκοπήσουμε. Όσο δεν μπορούμε να βάλουμε στο παιχνίδι θέματα γεωπολιτικής και συνομωσιολογίας του τύπου "αν αρνηθούμε το Χρέος θα μας πάρει η Τουρκία", επειδή δεν γνωρίζουμε το πεδίο των σχετικών συσχετισμών, τόσο πρέπει να μιλάμε για το τέλος των Μνημονίων.

Μην το ξεχάσετε & ψηφίστε ότι θέλετε.

Και ο Κουβέλης προσχώρησε στους Μνημονιακούς.

7 σχόλια:

  1. Τώρα είναι η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.
    Θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων;
    Πως θα γίνει αυτό όμως όταν δεν ξέρουμε ποιες είναι οι περιστάσεις;
    Τι σημαίνει για το άμεσο μέλλον καταψήφιση των μνημονιακών κομμάτων;
    Τι μπορεί να συμβεί αν κληθεί να κυβερνήσει η Αριστερά;
    Θα μπορέσει να συμφωνήσει σε ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης ή θα γυρίσει την πλάτη στο λαό;

    Ξέρω, είναι λάθος προεκλογικά να δεσμευτεί το ΚΚΕ ή η ΔΗΜΑΡ για κάτι τέτοιο διότι θα ψαλίδιζαν τα ποσοστά τους. Όπως θα τα ψαλίδιζαν αν δεσμεύονταν να συγκυβερνήσουν με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ.
    Όμως νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται στη διάθεσή μας.
    Αν στις εκλογές ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πάρουν αθροιστικά μέχρι 30%, τότε η αριστερά θα πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας.
    Οι ηγεσίες των αριστερών κομμάτων όμως έχουν πολύ μικρότερη κομματική βάση σε σχέση με τη πρόθεση ψήφου, άρα θα κληθούν να αποφασίσουν για ένα άγνωστο κοινό. Προτείνω λοιπόν να γίνει δημοσκόπηση αν οι ψηφοφόροι των αριστερών κομμάτων θέλουν μετεκλογική συνεργασία για σχηματισμό κυβέρνησης.
    Θα μας λύσει πολλές απορίες και θα ανοίξει το δρόμο για σχεδιασμό αριστερής πρότασης διακυβέρνησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με όλο τον σεβασμό, αλλά στα π@π@ρι@ τους τι προτείνεις Ανώνυμε. Και σε ότι λέει ο GMT και όλοι μας.

    Αυτός που μπορεί να σε ακούσει είναι μόνο ο διπλανός σου. Κάντον με τον τρόπο σου να καταλάβει. Δρόμος μέσω Μνημονίου είναι δρόμος δύσβατος που δεν οδηγεί στην αρετή, όπως θέλει ο μύθος, αλλά στον κοινωνικό γκρεμό.

    Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μιας και θυμήθηκες το μύθο της Αρετής και της Κακίας, να πω ότι έχει απόλυτη εφαρμογή στην περίπτωσή μας.
    Πριν μερικά χρόνια έπρεπε να επιλέξει η ηγεσία, την εποχή του Σημίτη (με τις πλάτες του Κωστάκη, όπως ο ίδιος καυχιέται), δρόμο. Αυτός της Αρετής απαιτούσε να εκσυγχρονίσει τις δομές του κράτους ώστε να είναι απολύτως υγιής πριν περάσει σε μια νέα μορφή διακυβέρνησης όπως αυτή της Ε.Ε (κάθαρση, έλεγχος, εθνικές επενδύσεις στην παραγωγή, εθνικές επενδύσεις στη παιδεία, εθνικό φορολογικό σύστημα αναδιανεμητικό και δίκαιο κ.ά). Τελικά επέλεξε το δρόμο της Κακίας που χωρούσε όλο το κατεστημένο της εγχώριας λαμογιάς, γιατί δυστυχώς τότε δεν ήταν ακόμα ο Άδωνις βουλευτής να τους θυμίσει το μύθο.
    Πουτάνα μυθολογία δε σε χώνεψα ποτέ.
    Η ιστορία ασχολείται με άλλους, εσύ πάντα ασχολείσαι με μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα στη παρέα,

    Λοιπόν, αν απομακρυνθούμε λίγο από τα τρέχοντα και τα Μνημονιακά και δούμε σε πιο μακρινή προοπτική τις εξελίξεις, μάλλον θα συμφωνήσουμε με όσα είπε ο πρόεδρος της Ξάνθης για την ομάδα του την Κυριακή το βράδυ: είμαστε βουτηγμένοι στα σκατά! Με αυτό εννοούσε ότι παρόλο που υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να έχει η συγκεκριμένη ομάδα καλύτερη εξέλιξη στο τρέχον πρωτάθλημα, για διάφορους λόγους, τους οποίους όπως και ο ίδιος είπε πρέπει να κατανοήσουν όλοι τους, η ομάδα δεν πάει καλά.

    Χρησιμοποιώ εγώ ο άμπαλος ποδοσφαιρικό παράδειγμα αφού είμαι σε ιδιαιτέρως ποδοσφαιροπαθιασμένο ιστότοπο.

    Λοιπόν και στην πολιτική σκηνή, ενώ περισσεύουν οι αναλύσεις και οι «αυτοκριτικές» για το πώς φτάσαμε ως εδώ, δεν υπάρχει πρόταση για το πώς θα βελτιώσουμε τα πράγματα. Κανείς δεν ανάβει εάν φαναράκι για να δούμε λίγο πιο κει στο τούνελ που είμαστε και για να προχωρήσουμε λίγο αλλά όλες οι προτάσεις είναι για το ποιος θα τραβήξει μια αγχωτική τζούρα από το τσιγαρλίκι της εξουσίας που γυρνάει ανάμεσά τους και που σε λίγο πάει για σβήσιμο.

    Κι ενώ κοιτάμε όλο αυτό το ανεκδιήγητο μάζωμα ανικάνων και ανεύθυνων ευθυνόφοβων, εμείς τους αντιγράφουμε εδώ, στο χωριό μας. Λες και δεν υπάρχει προσωπική ευθύνη του καθενός μας για την ανοχή που έδειχνε για τις παροχές τύπου ΙΚΑ Καλλιθέας που έβλεπε να περνάνε στις ρούγες του Ερημοκάστρου και των άλλων οικισμών του Δήμου μας. Όχι, δεν τα φάγαμε μαζί αλλά βλέπαμε το φαγοπότι και σιωπούσαμε διότι αυτά που τρώγονταν «δεν ήταν λεφτά μας αλλά του κράτους ή των Ευρωπαίων, των Κουτόφραγκων», οπότε τι μας ένοιαζε!

    Μια πραγματική παραδοχή και τίμια για όλους μας θα ήταν να παραδεχτούμε την ανικανότητα μας να πειθαρχήσουμε σε ότι ως θεωρία αναγνωρίζαμε ως αξίες στην ζωή μας. Αφεθήκαμε σύντροφοι, συναγωνιστές, συμπατριώτες και φίλοι στην χαλαρότητα και πολιτικολογούσαμε και φιλοσοφούσαμε μετά μαλακίας για πολλά και άλλα, αλλά περί του συγκεκριμένου ουδέν. Και τώρα που τα περιττώματα εκείνων που για χρόνια και με όλες τις κυβερνητικές εξουσίες κυριαρχούσαν -διότι ο δικομματισμός είναι εντός της καθημερινής κοινωνίας και όχι μόνο στις εκλογές- μας κατακλύζουν και μας πνίγουν, εμφανιζόμαστε ευαίσθητοι ως προς την καθαριότητα των . . . ονύχων μας.

    Όσο για πόρτες και τους δρόμους τις ζωής προφανώς και δεν είναι μόνο δύο, φίλε dp, αλλά εν προκειμένω και πριν ο Άδωνις ως Μπουμπόυκος ενσκήψει, νομίζω ότι εκτός από τις επιλογές Αρετής και Κακίας υπάρχει κι εκείνη της Βλακείας και αυτόν επέλεξαν οι ηγέτες μας. Ελπίζω εμείς να κάνουμε καλύτερη επιλογή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έρμε , χωρίς να έχεις άδικο για την ανοχή, το σωστό για μια κοινωνία δεν είναι να έχει ρουφιάνους πολίτες αλλά σωστό έλεγχο και αξιοπρεπείς-αδιάφθορους δημόσιους λειτουργούς. Και σε κάθε περίπτωση (π.χ πλημμελούς ελέγχου, κακών λειτουργών κ.ά) ας αναλάβει το ρόλο του ελεγκτή ο Δήμαρχος ή τέλος πάντων ένας αντιπρόσωπος της τοπικής κοινωνίας.
    Και λέω ότι δεν είναι δυνατόν να φτάσουμε στο σημείο να περιμένουμε από τους πολίτες τον έλεγχο γιατί είναι βέβαιο ότι θα καταγγελθούν και οι πέτρες αν ξεκινήσει κάτι τέτοιο. Αυτό είναι ζούγκλα. Σε οργανωμένη κοινωνία ζούμε άλλωστε, μην απαξιώνουμε τους θεσμούς. Δεν ευθύνεται ο θεσμός αλλά οι πολιτικοί διαχρονικά που με τέτοιους τρόπους έχτιζαν και χτίζουν κομματικούς στρατούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γεια σου dp,

    Σε μια πολιτεία που λειτουργούν οι θεσμοί ο πολίτης πρέπει να έχει τον τρόπο να παρέμβει χωρίς να θεωρείται ρουφιάνος. Και ναι, θα έπρεπε οι πολίτες να παρεμβαίνουν στον έλεγχο, ή και να τον προκαλούν και να «ανοίγουν τα μάτια» εκείνων των αρχόντων και των «αδέκαστων» δημοσίων υπαλλήλων που αδιαφορούν, που ολιγωρούν σκόπιμα ή μη.

    Αλλά τι σημαίνει ρουφιάνος; Κάποιος που βλέπει ένα έγκλημα (μια ληστεία, έναν βιασμό, έναν φόνο) είναι ρουφιάνος εάν καταγγείλει εκεί που πρέπει τον ένοχο; Προφανώς και όχι εφόσον αφορά κάποιο φυσικό πρόσωπο.

    Αλλά και όταν δει κάποιος έναν με βυτίο να αδειάζει βιομηχανικά λύματα στους ελαιώνες ή τα ρέματα μας δεν πρέπει να τον καταγγείλει;

    Πιστεύω ότι όλοι μας θεωρούμε –κι είναι ενδιαφέρον να το συζητήσουμε το πώς γίνεται αυτό- όποιον καταγγέλλει παρανομίες σε σχέση με το δημόσιο (χώρο, ταμείο, κλπ.) επειδή ακριβώς υπάρχει βαθειά εντός μας η πεποίθηση ότι καθετί το δημόσιο δεν είναι δικό μας, θεωρούμε ότι γινόμαστε «καρφιά» και «ρουφιάνοι» εάν καταγγείλουμε την ζημιά που προκαλείται. Διότι με την καταγγελία μας, κάνουμε κάτι που δεν έχει σχέση με την άμεση ζημιά που παθαίνουμε εμείς οι ίδιο, αλλά το έγκλημα ή οι παρανομίες των οποίων είμαστε μάρτυρες, αφορούν και βλάπτουν κάποιον άλλον (το Δημόσιο) που εάν δεν είναι εχθρός μας –κι αυτό με την βούλα της «επιστημονικής» ταξικότατης ανάλυσης- είναι τόσο απόμακρος, πολύ πιο μακρινός από τον διαπράττοντα την παρανομία που λέμε κιόλας από μέσα μας «καλά να πάθει ο ανάλγητος δημόσιος φορέας» και «όχι και να καταγγείλουμε τον συνάδελφο, τον συμπατριώτη, το σύντεκνο και συγγενή»!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το εξήγησα αλλά από ότι φαίνεται, όχι επαρκώς. Προτείνω μάλιστα λύση μέσα από τους θεσμούς αλλά μάλλον δε σου αρέσει Ερμόλαε. Λυπάμαι, έχουμε διαφορετική άποψη. Δεν μπορώ να την αναλύσω περισσότερο δημόσια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.