Ο αγώνας μεγάλης απόστασης που έχει να διανύσει ο Θεσπιακός κατά την επέτειο των 50 ετών από την ίδρυσή του μετατρέπεται σε αγώνα ταχύτητας καθώς η ομάδα πρέπει να προλάβει τις λεπτομέρειες μέσα στις οποίες κρύβεται ο… διάβολος.
Από τη μια δύο άκρως σημαντικοί τραυματισμοί (Μουλκιώτης, Ντάνιελ) στερούν οκάδες ποιότητας απ’ το ρόστερ και από την άλλη οι μη φιλικές διαιτησίες που κατά καιρούς εμφανίζονται στα τερέν της Βοιωτίας. Και τι σημαίνει «φιλικές»; Για τον ΑΟΘ σημαίνει, τουλάχιστον τα τελευταία 8 περίπου χρόνια, διαιτησίες που προσπαθούν να παίξουν πάνω στο γράμμα αλλά και τη φιλοσοφία των κανονισμών. Όπως δεν υπάρχουν παιχταράδες περιωπής στο πρωτάθλημα, έτσι δεν υπάρχουν και διαιτητές. Τα λάθη τους είναι πολλές φορές δικαιολογημένα, όσο δικαιολογημένη είναι και η αμπαλίαση ενός ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή.
Ο διαιτητής, όμως, διαφοροποιείται σε κάτι. Οφείλει να αντιλαμβάνεται το κλίμα του αγώνα και να κρατά τις απαραίτητες ισορροπίες ώστε να μην εκτίθεται. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι δυο ομάδες δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και ο διαιτητής καταφέρνει να βρίζεται κι απ’ τους δύο. Μεγάλη μαγκιά να καταφέρεις να γίνεις ήρωας ακόμη και σε αγώνες που δεν ενδείκνυται.
Βέβαια, υπάρχουν και διαιτητές που έχουν ικανότητες. Μία απ’ αυτές είναι να μοιράζεις το καρπούζι έτσι ώστε τα κουκούτσια να χυθούν στο μέρος της ομάδας που θέλεις. Αυτό είναι μαγκιά και αποτελεί πραγματική δεξιότητα. Ένας αδέξιος διαιτητής με προτίμηση για το αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, κάνει κάτι κραυγαλέο ώστε να ευνοήσει την ομάδα της €πιλογής του. Αυτό βέβαια προκαλεί έντονες αντιδράσεις και πολλές φορές καταδικαστέα, όσο κι η στάση του διαιτητή, έκτροπα.
Όταν όμως σφυρά σαν χειρουργός δίνοντας ανάποδα πλάγια άουτ, οφ-σάιντ, κόρνερ και κανένα φάουλ, τότε φέρνει την ομάδα που θέλει να ευνοήσει προς το τέρμα της αντιπάλου της, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Χαρακτηριστικά έξυπνη η στάση διαιτητή είναι π.χ. να κάνει ότι χαρίζει δεύτερη κίτρινη σε παίχτη της αντιπάλου που υπέπεσε σε παράπτωμα που δεν επισύρει όμως την ποινή της αποβολής, κατά τη φιλοσοφία του αγωνίσματος. Δέχεται τα παράπονα της ομάδας που ωστόσο θέλει να ευνοήσει, δημιουργώντας προηγούμενο. Σε επόμενη φάση αποβάλλει για ασήμαντον αφορμή ποδοσφαιριστή κλειδί της ίδιας ομάδας (της αντιπάλου) με ανεδαφικό αιτιολογικό.
Αν δείτε όλο το παιχνίδι, οι ποδοσφαιριστές που είχαν παράπονα ήταν απ’ την πλευρά της ίδιας ομάδας. Μια φορά ήταν απ’ την πλευρά της άλλης (της ευνοημένης) και ήταν η στιγμή του «χαρίσματος» της αποβολής.
Η δουλειά έγινε. Και κάτι άσχετο: Θεσπιακός- Παναλίαρτος 2-2 (Π. Μαρίνης, Γερ. Μπόγρης)
Από τη μια δύο άκρως σημαντικοί τραυματισμοί (Μουλκιώτης, Ντάνιελ) στερούν οκάδες ποιότητας απ’ το ρόστερ και από την άλλη οι μη φιλικές διαιτησίες που κατά καιρούς εμφανίζονται στα τερέν της Βοιωτίας. Και τι σημαίνει «φιλικές»; Για τον ΑΟΘ σημαίνει, τουλάχιστον τα τελευταία 8 περίπου χρόνια, διαιτησίες που προσπαθούν να παίξουν πάνω στο γράμμα αλλά και τη φιλοσοφία των κανονισμών. Όπως δεν υπάρχουν παιχταράδες περιωπής στο πρωτάθλημα, έτσι δεν υπάρχουν και διαιτητές. Τα λάθη τους είναι πολλές φορές δικαιολογημένα, όσο δικαιολογημένη είναι και η αμπαλίαση ενός ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή.
Ο διαιτητής, όμως, διαφοροποιείται σε κάτι. Οφείλει να αντιλαμβάνεται το κλίμα του αγώνα και να κρατά τις απαραίτητες ισορροπίες ώστε να μην εκτίθεται. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι δυο ομάδες δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και ο διαιτητής καταφέρνει να βρίζεται κι απ’ τους δύο. Μεγάλη μαγκιά να καταφέρεις να γίνεις ήρωας ακόμη και σε αγώνες που δεν ενδείκνυται.
Βέβαια, υπάρχουν και διαιτητές που έχουν ικανότητες. Μία απ’ αυτές είναι να μοιράζεις το καρπούζι έτσι ώστε τα κουκούτσια να χυθούν στο μέρος της ομάδας που θέλεις. Αυτό είναι μαγκιά και αποτελεί πραγματική δεξιότητα. Ένας αδέξιος διαιτητής με προτίμηση για το αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, κάνει κάτι κραυγαλέο ώστε να ευνοήσει την ομάδα της €πιλογής του. Αυτό βέβαια προκαλεί έντονες αντιδράσεις και πολλές φορές καταδικαστέα, όσο κι η στάση του διαιτητή, έκτροπα.
Όταν όμως σφυρά σαν χειρουργός δίνοντας ανάποδα πλάγια άουτ, οφ-σάιντ, κόρνερ και κανένα φάουλ, τότε φέρνει την ομάδα που θέλει να ευνοήσει προς το τέρμα της αντιπάλου της, χωρίς να ανοίξει μύτη.
Χαρακτηριστικά έξυπνη η στάση διαιτητή είναι π.χ. να κάνει ότι χαρίζει δεύτερη κίτρινη σε παίχτη της αντιπάλου που υπέπεσε σε παράπτωμα που δεν επισύρει όμως την ποινή της αποβολής, κατά τη φιλοσοφία του αγωνίσματος. Δέχεται τα παράπονα της ομάδας που ωστόσο θέλει να ευνοήσει, δημιουργώντας προηγούμενο. Σε επόμενη φάση αποβάλλει για ασήμαντον αφορμή ποδοσφαιριστή κλειδί της ίδιας ομάδας (της αντιπάλου) με ανεδαφικό αιτιολογικό.
Αν δείτε όλο το παιχνίδι, οι ποδοσφαιριστές που είχαν παράπονα ήταν απ’ την πλευρά της ίδιας ομάδας. Μια φορά ήταν απ’ την πλευρά της άλλης (της ευνοημένης) και ήταν η στιγμή του «χαρίσματος» της αποβολής.
Η δουλειά έγινε. Και κάτι άσχετο: Θεσπιακός- Παναλίαρτος 2-2 (Π. Μαρίνης, Γερ. Μπόγρης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.