[Έτερος Λακτιστής... Μετά χαράς και σεβασμού...]
Επιθυμία καλείται η δυνατή ανάγκη που νιώθει για κάτι ο άνθρωπος. Η διάθεση, ο πόθος, η όρεξη που εμφανίζεται σε αυτόν για την απόκτηση ή απόλαυση ενός πράγματος.
Βούληση καλείται η ικανότητα του ατόμου να θέτει σκοπούς-στόχους και να αποφασίζει να τους πραγματοποιεί. Βούληση είναι η συνειδητή δύναμη που έχει κανείς να θέλει να κάνει κάτι, επειδή αυτό πρέπει να γίνει. Η ισχυρή βούληση παρέχει στα άτομα μεγάλες δυνατότητες να πετύχουν σπουδαία πράγματα και να υπερπηδήσουν εμπόδια.
Αυτοί οι δυο ορισμοί βρίσκονται πολύ-πολύ κοντά ο ένας στον άλλο… αυτό φαίνεται απ’ το ότι πολλές φορές αν αναρωτηθούμε ποια είναι η διαφορά μεταξύ επιθυμίας και βούλησης, μάλλον θα δυσκολευτούμε να απαντήσουμε!
Για να μην μπερδευόμαστε με ορισμούς, η επιθυμία έχει να κάνει με την ψυχή μας και η βούληση με τη λογική! Αλλά τι είναι τελικά αυτό που πρέπει να μας συντροφεύει στη ζωή; Η επιθυμία ή η βούληση;;; Το συναίσθημα ή η λογική;
Ποια από τις δύο να είναι ο γνώμονας που κατευθύνει τις πράξεις μας;
Αν είμαστε πρακτικοί άνθρωποι πράττουμε σύμφωνα με τη βούληση, δηλαδή με τη λογική, μιας και μέσα της κρύβει και την πράξη ενώ η επιθυμία είναι σαν ένα όνειρο που ίσως και να μην πραγματοποιηθεί! Βέβαια ποιός είπε ότι πρέπει να παρατήσουμε τα όνειρά μας όσο ουτοπικά και αν είναι;!; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να ζήσει χωρίς να επιθυμεί πραγματικά… βαθιά… κάτι στη ζωή του;
Αν μόνο το ένα από τα δυο μονοπωλεί τη ζωή μας, τότε μάλλον θα φτάσουμε στα άκρα. Είτε στην ψυχρότητα (με τη λογική) είτε στο ροζ μας συννεφάκι (με το συναίσθημα).
Φαίνεται, μάλλον, ότι πρέπει να συνυπάρχουν!!! Ας το δούμε αλληγορικά… Ας πούμε ότι η βούληση είναι ένα σώμα και σ’ αυτό δεν υπάρχουν επιθυμίες… δηλαδή ψυχή, αυτό το σώμα λοιπόν θα είναι άδειο… άψυχο! Και από την άλλη, αν η επιθυμία ήταν σώμα τότε αυτό θα χρειαζόταν τη βούληση γιατί χωρίς αυτή θα ήταν φτερό στον άνεμο!
Άρα, λοιπόν, κανένα από τα δύο δε μπορεί να είναι σώμα, γιατί απλά δε μπορεί να σταθεί μόνο του! Χρειάζονται ένα σώμα ώστε να «κατοικήσουν» και τα δυο μέσα του!!! Τότε το σώμα αυτό… θα ‘χει τη σταθερότητα της βούλησης αλλά και τη σπίθα της επιθυμίας!!!
Πρέπει, δηλαδή, όταν θέλουμε να κάνουμε κάτι να το επιθυμούμε βαθιά, να δινόμαστε σ’ αυτό. Να δίνουμε τον εαυτό μας!!! Η θέληση να είναι η βάση και η επιθυμία να την τραβά ψηλά… πολύ ψηλά… εκεί που φτάνουν τα όνειρά μας!!!
Η ουσία της θέλησης, αυτό που κινητοποιεί τον άνθρωπο και του χαρίζει δημιουργικότητα, είναι η επιθυμία. Όταν υπάρχει αυθεντική επιθυμία υπάρχει και αυθεντική θέληση.
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Θυμίζει αρκετά Νίτσε :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο βασικό είναι το ερώτημα που θέτεις: "Η επιθυμία ή η βούληση;;; Το συναίσθημα ή η λογική; Ποια από τις δύο να είναι ο γνώμονας που κατευθύνει τις πράξεις μας;"
Προτείνεις μία συνύπαρξη. Είναι η πιο σωστή νομίζω απάντηση σε αυτήν την ερώτηση.
Όμως δεν λαμβάνει (η ερώτηση) υπόψιν τον παράγοντα ευδαιμονία. Οι αρχαίοι στωικοί είχαν τον όρο απάθεια. Παρερμηνευμένος όσο δεν παίρνει στην εποχή μας που επιζητεί μόνο αποτελέσματα έχει πάρει εντελώς αρνητική χροιά. Αυτή οδηγεί στην αταραξία (επικούριοι & στωικοί). Ο Καντ είχε ορίσει την ευδαιμονία ως 'την πλήρη ανεξαρτησία από ροπές και επιθυμίες'. Και τείνω να συμφωνήσω από προσωπική εμπειρία γιατί ποτέ δεν ευδαιμονώ υπό την κυριαρχία μιας επιθυμίας: είτε θα την κυνηγάω και τότε θα είμαι δυστυχισμένος, είτε θα την φτάσω και τότε θα ξεπηδήσει άλλη επιθυμία για να με κινήσει. Η επιθυμία νομίζω ότι είναι αντίφαση και δημιουργεί μόνο βάσανα.
Δεν λέω ότι πρέπει να κυριαρχήσουμε στην επιθυμία. Αυτό θα ήταν ανόητο γιατί δε θα ήταν παρά μια άλλη επιθυμία. Απλά όταν έρχεται η επιθυμία να δίνουμε όλη την προσοχή μας στην παρατήρηση της. Χωρίς να την απορρίπτουμε ή να να την δεχόμαστε (με την λογική). Απλά να έχουμε την επίγνωση της. Τότε μπορούμε να πράξουμε χωρίς να καθοδηγούμαστε από ένστικτα ή λογικές.
Όλα αυτά πάντα φιλικά και σαν τροφή για σκέψη γιατί δεν έχω αποκτήσει ακόμα το αλάθητο του Πάπα... :))
Είμαι πολύ μπερδεμένη. Έχω τη βούληση να αδυνατίσω και την επιθυμία για πολλές σοκολάτες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΙπτάμενε Ολλανδέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήαρχικά σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και εν συνεχεία γιατί με έκανες και φρέσκαρα τις σκονισμένες αναγνώσεις-γνώσεις μου στη φιλοσοφία!
Η τροφή για σκέψη που προσέφερες έπιασε τόπο λοιπόν... και γι'αυτό έχω να πω τα εξής...
Η ευδαιμονία δεν αναφέρεται... γιατί αυτή είναι ο στόχος! Δηλαδή ποιο από τα δυο να ακολουθήσουμε για να πετύχουμε τον στόχο, που είναι η ευδαιμονία;;;
Όταν χρησιμοποιώ όμως τον όρο ευδαιμονία είμαι πιο κοντά στον Αριστοτέλη ο οποίος την θεωρούσε το ύψιστο αγαθό και σε αντίθεση με τον Καντ, ο οποίος την ορίζει ως 'την πλήρη ανεξαρτησία από ροπές και επιθυμίες', και τους στωικούς που την ονόμαζαν απάθεια (α στερητικό + πάθος και όχι με την έννοια της ουδετερότητας και της ψυχραιμίας αλλά με την έννοια του να πάψουμε να έχουμε πάθη!!!), εκείνος έλεγε ότι η ευδαιμονία βρίσκεται στη μεσότητα!!!
Η ισορροπία και η συμμετρία είναι αυτές που θα μας οδηγήσουν στην ευδαιμονία και όχι οι ακρότητες!
Και πως αλλιώς θα μπορούσε να είναι αφού ο Αριστοτέλης υποστηρίζει πως...¨η ευδαιμονία είναι η ενέργεια της ψυχής σύμφωνα με την αρετή¨! όλοι μας κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε πει τη φράση "θέλω να το κάνω...με όλη μου την ψυχή..." και η ψυχή μας... αυτό είναι, η επιθυμία μας... η βαθιά μας επιθυμία... που ωθεί τη βούληση!!!
Τί λες Ιπτάμενε; Απο εκεί ψηλά που πετάς... πώς τα βλέπεις όλα αυτά;;;
Καλημέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό που βλέπω είναι ότι η τροφή για σκέψη γεννά τροφή για σκέψη :))
Σωστή η άποψη του Αριστοτέλη που είναι το γνωστό "παν μέτρον άριστον". Να προσθέσω επίσης ότι και οι στωικοί με την απάθεια (που σωστά ορίζεις), αλλά και ο Καντ με τον ορισμό που σου έδωσα δείχνουν τον δρόμο προς την ευδαιμονία και όχι την ευδαιμονία αυτή καθεαυτή.
Σωστά επίσης αναφέρεις ότι η ευδαιμονία είναι ο σκοπός.
Πράγμα που μας φέρνει στη δύσκολη θέση να ορίσουμε την ευδαιμονία ή έστω την αρετή που αναφέρει ο Αριστοτέλης. Και εδώ θα τα βρούμε σκούρα! Προσωπικά νομίζω ότι δεν ορίζονται. Θα μπλέξουμε σε ατέρμονα συζήτηση...
Βλέπεις ο Νίτσε έφτιαξε τον όρο 'βούληση για δύναμη' και σε αυτό απέδωσε την κινητήριο δύναμη της ιστορίας της ανθρωπότητας, ενώ ο Σοπενχάουερ είχε αναρωτηθεί κατά πόσο ελεύθεροι είμαστε να θέλουμε!
Αν εδώ προσθέσουμε και την άγνοια μας για τους όρους που ανέφερα παραπάνω, αλλά και την υποκειμενικότητά μας στην προσπάθεια μας να τους ορίσουμε, γίνεται εμφανές ότι δεν μπορούμε να έχουμε σκοπό κάτι που δεν ξέρουμε. Θα βαδίζουμε τυφλά χωρίς να ξέρουμε τι ψάχνουμε.
Λες όμως κάτι πολύ ενδιαφέρον: "θέλω να το κάνω...με όλη μου την ψυχή..." και εδώ βρίσκεται το κλειδί. Είναι ένα καλό κριτήριο αλλά προϋποθέτει την ικανότητα να ξεχωρίζουμε τι θέλει η ψυχή μας, από το τι θέλει το ...κεφάλι μας. :)
Και εδώ νομίζω ότι στόχευα με την επίγνωση της επιθυμίας που σου ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιο. Μια επίγνωση που δεν είναι τίποτα άλλο από συνείδηση. Είναι νομίζω το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς την ελευθερία και κατ' επέκταση στην ευδαιμονία.
Ελπίζω να μην κούρασα, αλλά προσπάθησα να είμαι όσο το δυνατόν πιο σύντομος γίνεται σε ένα τόσο δύσκολο θέμα.
Σου εύχομαι καλή συνέχεια και στις δικές σου πτήσεις.
Αυτός ο νους είναι μεσ΄στο κρανίο αργαλειός
ΑπάντησηΔιαγραφήκι υφαίνει κι ξυφαίνει,αλέθει πεθυμιές
και το τούτο και το κείνο,μακραίνει ο γυαλός
χωρίς ανάσα στις ξεραμένες αμμουδιές.
Μειδιάματα χλιμιντρίσματα στα θέλω,στα πρέπει
σκοντάφτει ο νούς ρισκάρει η καρδιά
κι ειναι τόσο όμορφ΄η ζωή μα νά κλαίει
γιατί στις αλάνες δεν παίζουν τα παιδιά.
Μια ριπή από ....Ξ.Μέλις
Και τι ριπή! οπλοπολυβόλου! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ποίηση μιλάει με τις μεταφορές της περιεκτικά και αν βρει το στόχο πιο ουσιαστικά από ολόκληρα βιβλία...
Ευχαριστούμε αδελφέ!
Iπτάμενε,
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλά τα λες για τον Νίτσε, να σου θυμίσω μόνο για τον Σοπενχάουερ πως είχε πει ότι "η δύναμη της βούλησης είναι μια τυφλή, απεριόριστη και ακατάπαυστη ΟΡΜΗ", δηλαδή ακόμα και η βούληση είναι μια επιθυμία-ορμή!!! Τότε αφού υποστηρίζει πως η βούληση είναι η ουσία μας... άρα στην ουσία μας είναι και οι επιθυμίες!!!
Θα συμφωνήσω μαζί σου στο σημείο (όχι ότι στα άλλα διαφωνώ!)που λες ότι πρέπει να στοχεύουμε στην επίγνωση της επιθυμίας...
Το δύσκολο σ'αυτό το σημείο όμως είναι ότι για να χουμε επίγνωση των επιθυμιών μας πρέπει αρχικά να έχουμε αυτογνωσία... και όσο αφορά αυτή... είναι ένα μονοπάτι που περισσότερο έχει να κάνει με την ψυχή μας και ό,τι δε φαίνεται... παρά με τη λογική και τα φαινομενικά πράγματα!
Οδεύουμε ολοταχώς λοιπόν σε ατέρμονη συζήτηση όπως προείπες...
Προσωπικά θεωρώ πως τα θέματα αυτά...είναι μεγάλοι κύκλοι...και όπως λέει ο Καζαντζάκης (που τείνει να γίνει ο αγαπημένος μου!)"Ποτέ δεν κλείνει ο κύκλος...Δεν είναι κύκλος...
Είναι ένας στρόβιλος που αιώνια ανεβαίνει, πλαταίνοντας... τυλίγοντας... ξετυλίγοντας... τον αγώνα!!!" (τον προσωπικό αγώνα του καθενός μας!!!)
Ξ.Μέλις,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΑ ΕΙΠΕΣ Ο-Λ-Α! ! ! ! ! ! !
σε ευχαριστώ!
Δεν νομίζω να διαφωνούσαμε πουθενά κατά την διάρκεια της συζήτησης αδελφέ. Υπήρχε κατανόηση και από τις δύο πλευρές και γιαυτό πραγματικά χάρηκα την συζήτηση αλλά και την παρέμβαση του ...ποιητή. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά!
Που τελειώνει η βούληση;που αρχίζει η επιθυμία;Αναρωτιέμαι και το αναζητώ.Στις φράσεις που παραθέτω πάντως, εγώ δεν βρίσκω την διαχωριστική γραμμή.
ΑπάντησηΔιαγραφή• Τίς αγορεύειν βούλεται;
• Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι!
• Ανεξερεύνηται αι βουλαί του κυρίου
• Αν βουληθώ να σ΄ αρνηθώ (Μίμης Πλέσας) http://www.youtube.com/watch?v=-txkAGCmUzQ
• «Η επιθυμία είναι μια θέληση γεμάτη ενθουσιασμό.»
• Πιερ Μπονέ
• «Όταν κανείς επιθυμεί, παραδίνεται δίχως όρους σ’ εκείνο για το οποίο ελπίζει.»
• Ζαν Ντε Λα Μπριγιέρ
• Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του προσθέτεις χρήματα, να του αφαιρείς επιθυμίες
• Επίκουρος
Άποψή μου είναι ότι η αρμονία υπάρχει μόνο όταν έχουμε αλληλουχία του θέλω, επιθυμώ,πράτω.
Και επειδή με είπατε ποιητή
ΑπάντησηΔιαγραφήστην παρέμβασή μου σε μια ριπή
κορδόθηκα για μια στιγμή
ω..τι ευχάριστη οοσσφρησσηη
Και πήγα να καθεφριστώ
θέλοντας να κορδοθώ
όμως δεν είμουν στον καθρέπτει
ένα παππού είδα να κλαίει.
Μακάρι νάμουν ένας, μα είμαι δυό
εγώ και ο κριτής μου
ο συνομιλητής μου
κιο ψεύτης ο καθρέπτης είμαι εγώ.
Αλήθεια τί ειναι αλήθεια
μην είναι ένας κόμπος στο λαιμό
μην είναι ένα αγκίστρη
και δεν μπορώ να καταπιό ;
Κι αλί και τρείς αλί
είμαι ο ίδιος ένα σουβλί
και ψήνω τη ζωή μου
στις κάθε πρέπει πεθυμιές ;
Ακροβατούμε στα θέλω και στα πρέπει
και ο λογαριασμός
στο κρανίο ο αργαλειός σωπαινει
είμαι ένα τίποτα μέσα στο τίποτα κρένει.
Χώμα Άνθρωπος Χώμα
Ανάσες Κραυγές Τίποτα
Ένα τίποτα μέσα στο τίποτα
Μια σκόνι της σκόνης στο αφηνιασμένο
Αδυσόπητο σύμπαν του Σύμπαντος
Γιαυτό σας λέω ,άν έχετε θεό
είσαστε ευτυχείς,για μεταθάτο ζωή
Μα εγώ δεν έχω και είμαι ευτυχής
και είμαι λεύτερος σαν Καζαντάκις
Ξ.Μέλις....ετών 71 σήμερα.
Δυστυχώς τα αναγνώσματά μου δεν με βοηθούν να μπω στην συζήτησή σας με αξιώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σχόλια πέφτουν σαν ριπές και μη απαλλαγμένος από το πάθος της ανάγνωσής σας, καλωσορίζω τον Ιπτάμενο Ολλανδό ο οποίος (επιτρέψτε μου Ξ.Μελίς και σταγόνα) έχει την τιμητική του λόγω της πρώτης φοράς που λακτίζει στο ιστολόγιο.
Τον γνωρίζω πάνω από 2 χρόνια (από τον SimpleMan) και μετά από το μαγείρεμα τροφής για σκέψη.
Είναι μεγάλη μου, επίσης, χαρά να βλέπω τον Ξ.Μέλις να συγγράφει 1μιση μετά τα μεσάνυχτα. Ο αργαλειός του κρανίου του κάνει υπερωρίες σε ώρες που πολλοί νεότεροι χτυπούν κάρτα εξόδου από το εργοστάσιο σκέψης.
Ευχαριστούμε σταγόνα.
GMT μου,μετά από ταβερνοοινοποσία,ήθελα κάτι να πώ μέσα από τη ζάλη της μέθης ,και βρήκα αυτό το αποκούμπι να εκφράσω αυτά τα υπαρξιακά μου προβλήματα που ταλαιπορούν, τις ίσως σακατεμένες σκέψεις, στις γόνιμες ή άγονες,αναζητήσεις του είναι μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όνομα της Αθεείας μου ,δέν είμαι ποιητής,
είμαι ένας γέρων νέος που πρωσγηώνεται πρίν της ταφής.
Ο ιπτάμενος και η σταγόνα , μου φαίνονται
ότι έχουν μέλλον και κάτι καλό να προσφέρουν
σε αυτές τις αναζητήσεις ,νάναι πάντα καλά.
Και σήμερα η βροχερή μέρα ανταμώνει τον ουρανό με τη Γής,θρέφουν τ΄ανοιξιάτικα μοσχολούλουδα να αρωματίζουν σκέψεις για πεθυμιές για ν΄ανθίσουν αγωνιστικά χαμόγελα στον ταλαιποριμένο εργαζόμενο λαό ,για να μήν τον ληστεύουν και να τον σκοτώνουν ,όπου και όποτε θέλουν οι κρατούντες .
Εσείς σαν νέοι έχετε το καθήκον του αγώνα να λιγοστέψετε τη δύναμη των κρατούντων,γιατί αυτοί είναι τόσοι λίγοι και εσείς είστε τόσοι πολοί και με τόσα δίκηα νταμπουρωμένοι,συντονιστείται στον αγώνα της κοινωνικής δικαιοσύνης για ναναι όρθιοι οι άνθρωποι.
Και παρακαλώ μήν με πάρεται στα σοβαρά μια γνώμη λέω ,έτσι μιά ντουφεκιά.
Ξ.Μέλις.....
Ξ.Μέλις,
ΑπάντησηΔιαγραφήποιητής μπορεί να μην είσαι, όπως λες, αλλά σ'αυτή τη στροφή θυμίζεις πολύ Καζαντζάκη!
"Χώμα Άνθρωπος Χώμα
Ανάσες Κραυγές Τίποτα
Ένα τίποτα μέσα στο τίποτα
Μια σκόνι της σκόνης στο αφηνιασμένο
Αδυσόπητο σύμπαν του Σύμπαντος"
Υ.Γ. Αν δεν είναι τυχαίο το ότι γράφεις την ηλικία σου και όντως σήμερα γίνεσαι 71... ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ...και ΚΥΡΙΩΣ ΚΑΛΑ! ! ! ! ! ! !
GMT,
εγώ ευχαριστώ για τη φιλοξενία...
και αν νιώσω την ανάγκη να ξανακυλήσω...
δε θα διστάσω...
Χρόνια καλά και από μένα Ξ. Μέλις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κρασί όσο παλιώνει τόσο πιο πολύ βελτιώνονται οι γευστικοί του χαρακτήρες :)
Εμείς είμαστε ακόμα σε διαδικασία ζύμωσης...
Ο αγώνας που αναφέρεις, για τα δίκαια είναι ο ιερότερος αγώνας, αλλά αν μου επιτρέπεις δεν είναι αγώνας συνόλου, σε βάθος χρόνου. Είναι αγώνας καθημερινός για τον καθένα μας ξεχωριστά.
Και μια γνώμη: Έχοντας διαβάσει πολύ Καζαντζάκη δεν σχημάτισα την εντύπωση ότι είναι άθεος. Άθρησκος ναι. Ή για να το πω καλύτερα άθεος ως προς τους θεούς που λατρεύουν εδώ και θρήσκος ως προς το αληθινό νόημα της θρησκευτικότητας. Όχι δηλαδή ως μια ψευτο-ηθικότητα που προέρχεται έξω από εμάς και που διάφορα "συστήματα" με τους "καλοθελητές" τους μας πλασάρουν ως μοναδική αλήθεια.
@ GTM
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Είναι αλήθεια ότι ήταν το πρώτο μου λάκτισμα εδώ, αν και σας παρακολουθώ εδώ και καιρό.
Αν και δεν συνηθίζω τα σχόλια, οι εντυπώσεις μου ήταν τόσο θετικές που υπόσχομαι ότι θα ξαναπεράσω :)
@ Σταγόνα
σε ξανα-ευχαριστώ για την συζήτηση.
Ευχαριστώ τον ιπτάμενο ολανδό που μου έδωσε λαβή για να γράψω κάτι,αν και δεν το είχα σκοπό.Ας μας αναφέρει κάποιος που έχει διαβάσει τον Ν.Καζαντζάκη που γράφει οτι δεν υπάρχει Θεός.Η ασκητική,ο φτωχούλης του Θεού η ο Χριστός ξανα-σταυρώνεται δείχνουν εντελώς το αντίθετο.Άλλο θέμα να είσαι πολέμιος του παπαδαριού και άλλο να πετάς το δεν υπάρχει Θεός χωρίς να έχεις ασχοληθεί καθόλου.Μου φαίνονται ξύλινα λόγια βγαλμένα απο κομματικά σχολεία,που πέρνει ο καθένας όποιο κομάτι τον βολεύει και το ερμηνεύει κατά πως θέλει.Και πρέπει ο νέος να τούς ακούει και να περιμένει στην σειρά σαν τούς αυτοκράτορες και τούς απογόνους του.Έτσι δεν πάμε βήμα μπροστά και το ξέρετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλού ξεκίνηση η συζήτηση με βάση την ανάρτηση και αλλού πήγε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦταιω και γώ που ξεστράτησε,φτάνοντας στο σημείο να ερμηνεύσουμε τον Καζαντζάκη ,άν πίστευε ή όχι στα Θεό,ή αν είπε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει.
Κατά το Μπρεχτ...όποιος ρωτάει αν υπάρχει ή δέν υπάρχει Θεός.....αυτός έχει ανάγκη από Θεό.
Κακώς άνάφερα κάπου πάραπάνω ,ότι είμαι λεύτερος σαν Καζαντζάκης,λέγοντας ότι εγώ δεν έχω Θεό υπονοόντας ότι και ο Καζαντζάκης δέν έχει κι αυτός Θεό.
Για μένα είπα ότι δεν έχω και τούτο μου συνέβει κατά την εφηβεία μου χωρίς να με επηρεάσει κανένας συγγραφέας γιατί ακόμα δεν είχα διαβάσει κανέναν,απλώς έτσι απο διαίσθηση δεν μου στέκονταν όλο αυτό θρησκευτικό εκκλησιαστικό φόβητρο των ανθρώπων.
Αργότερα διάβασα μελέτησα διάφορους συγγραφείς και φιλοσόφους , για το ζήτημα των θρησκειών της δημιουργίας των Θεών και το ποιά είναι η σκοπιμότητα της ύπαρξής και του Σύμπαντος και που αρχίζει και πού τελειώνει όλο αυτό το επικοδόμημα και κεί σταματάτάει ο νούς στα αναπάντητα γιατί και κατάληξα στο προσωπικό μου συμπέρασμα ότι μπροστά σε αυτά και σ αυτό που λέω την απεραντοσύνη του σύμπαντος ...δέν χωράει κανένας Θεός . Θα μου πείτε μεγάλες κουβέντες από μικρούς ανθρώπους ...ίσως και νάχετε δίκηο.Πάντως εγώ είμαι και άθεο και άθρησκος και αισθάνομαι καλά.
Ξ.Μέλις
Μια σταγόνα αρκεί να δώσει ζωή στη νεκρή φύση.Δεν ξέρω αν την είπε κάποιος αυτή τη φράση ή αν μου προέκυψε,διαβάζοντας τις ωραίες σκέψεις της "Σταγόνας"αλλά και τον υψηλού επιπέδου διάλογο που ακολουθεί.Σημασία έχει πάντως,πως σε μια νεκρή φύση-την καθημερινότητά μας-η σταγόνα έδωσε την ελπίδα.Άνθρωποι που αφιερώνουν χρόνο και διάθεση για προβληματισμούς δύσκολους,γίνονται ποιητές και ανταλλάσουν τέτοιου είδους απόψεις,δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο.Η βούληση και η επιθυμία για μένα δεν είναι πάντα ευδιάκριτες,γιατί και οι δύο έννοιες συνδέονται με τα πάθη μας,τα οποία με όποια ματιά κι αν τα δεις,ακόμη και ως αδυναμία,είναι η ταυτότητά μας δηλαδή είμαστε εμείς.Η επιθυμία να ελέγξουμε τα πάθη μας,σχεδόν πάντα καταργείται από την βούληση να κυλήσουμε ξανά σ'αυτά,με αποτέλεσμα βούληση και επιθυμία να αποτελούν την ίδια αιτία που δεν μπορούμε να απεμπλακούμε.Ωστόσο μια μικρή σταγόνα μας βάζει σε πειρασμό να ψαχτούμε και έτσι να γίνουμε κι εμείς σταγόνες που όλες μαζί δημιουργούμε χείμαρο,ποτάμι,θάλασσα, δίνοντας ζωή στη νεκρή φύση ή σαρώνοντας ότι σαθρό βρεθεί μπροστά μας.Σταγόνα συνέχισε,το έδαφος που πέφτεις είναι γόνιμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γνώσεις μου λίγες....όμως επιτρέψτε μου λίγο χώρο στις σκόρπιες μου σκέψεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όποιο απόφθεγμα κι αν καταλήξει κανείς, πάντα θα βρεθεί ένα άλλο που θα το αντικρούσει...πηγάζουν από εμπειρίες της ζωής ...ενώ αυτή συνεχίζει το παιχνίδι της....Η ζωή είναι σαν τις εκφράσεις ενός ανθρώπινου προσώπου...πότε μας χαμογελά...πότε είναι λυπημένο ...πότε ανέκφραστο...είναι το σκηνικό μας και μεις καλούμαστε να παίξουμε τους ρόλους μας...σε ένα έργο αυτοσχεδιασμού...και το παραπάνω δίλημμα, συχνός επισκέπτης...
Πολλές φορές ο χαρακτήρας του ανθρώπου καθοδηγεί της κινήσεις του...είναι όμως πάντα σίγουρος ότι πήρε την σωστή απόφαση? θεωρώ πως μια μικρή ή μεγάλη σύγκρουση γίνεται μέσα μας...
*Δρώντας με το συναίσθημα, σε κυνηγούν οι τύψεις της λογικής...
*Δρώντας με την λογική, νιώθεις κενό στην ψυχή σου...
είναι το τίμημα της επιλογής...
οχι το σχόλιό μου δεν είναι απαισιόδοξο....
μια λέξη χρειάζεται για να ..φωτίσει..ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ..ακροβάτες του ονείρου σε ένα δρόμο αληθινό....
Ο καλύτερος συνδυασμός βρίσκεται μέσα μας ...ας ζυγίσουμε τις σκέψεις μας , ας μετρήσουμε τις πράξεις μας , κι ας τις ντύσουμε με δικαιοσύνη και καλές προθέσεις...ώστε να ήμαστε κι εμείς ευτυχισμένοι αλλά και οι γύρω μας....
@ Ξ. Μέλις
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια γνώμη ανέφερα, που μπορεί να μην είναι και σωστή, και η συζήτηση πήρε άλλη τροπή.
Δεν χρειάζεται ούτε εσύ, ούτε κανείς άλλος να απολογείται για τα πιστεύω του. Να τα ερευνά ναι.
Για να το κλείσουμε ωραία το θέμα νομίζω ότι η ασημαντότητα για την οποία μιλάς είναι ίσως η σημαντικότερη συνειδητοποίηση του ανθρώπου. Αν σ' αυτή δίπλα βάλουμε και την αδελφοσύνη όλων των ασήμαντων "σταγόνων" που ο καθένας από εμάς αποτελεί φτάσαμε και στην θρησκευτικότητα όπως την εννοώ εγώ. :)
@ ΙΑΝ... & Παζλ
Ένστικτο και λογική είναι οι δύο φύσεις του ανθρώπου. Και εμείς οι ακροβάτες σε τεντωμένο σκοινί που προσπαθούμε να τις ισορροπήσουμε.
Η σταγόνα έδωσε πράγματι τροφή για σκέψη και αυτή παρήγαγε με την σειρά της κι άλλη...
Απο σύμπτωση θα συμφωνήσω και πάλι με τον Ιπ.Ολλανδό.Δεν νομίζω οτι απολογείται κανείς απλά γράφουμε την γνώμη μας και την στηρίζουμε όπως μπορούμε.Σεβαστές οι ιδέες και απόψεις του Ξ.Μελ.αφού προκύπτουν απο έρευνα της εφηβείας του όπως γράφει.Σεβαστή και η απόφαση του.Το θέμα είναι να μην υπάρχει επιβολή της άποψης,είτε για πίστη είτε για Αθεία.Όπως είναι κατά την γνώμη μου κακός ο προσηλυτισμός το ίδιο είναι και η επιβολή της αθείας.Απο όπου κι αν προέρχεται,άλλο να είναι αποτέλεσμα προσωπικής έρευνας και άλλο να συνεχίζεις μια παράδοση κάποιων άλλων.Ιπτάμενε Ολλανδέ τα στοιχεία που διαβάζω για σένα μου θυμίζουν τον πάουλο κοέλο.Νομίζω οτι και εκείνος στήν ολλανδία βρήκε αυτό που γύρευε.Αν είναι έτσι εύχομαι να το βρείς και εσύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Barbakas
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ήξερα την λεπτομέρεια αυτή του Κοέλιο.
Πάντως είναι γεγονός ότι όσο μακρυά και να πας δεν μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου.
Σ' ευχαριστώ για την σημαντικότατη ευχή σου.
Για όλους...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΙΡΟΜΑΙ.....
πόσο χαίρομαι να ξέρατε όλοι σας!!!!
Το όνομα που έχω διαλέξει και υπογράφω, "σταγόνα", έχει το νόημα που όλοι σας τονίσατε...
δηλαδή πάντα στο μυαλό μου έχω αυτό...ότι ακόμα και μια μικρή σταγόνα... μπορεί να ξεκινήσει κάτι και να ενωθεί με άλλους και να κάνει κάτι καλό! κάτι πολύ καλό!!! Δεν ξέρω αν τώρα έγινε κάτι τέτοιο... όμως βλέπω ότι τελικά... μια σταγόνα τα ταράζει σίγουρα τα νερά... και πολύ περισσότερο διακρίνω πως τα νερά... "διψούν" για ταραχή...! ΟΣΟ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΘΑ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΑΡΑΧΗ... (εύχομαι πάντα...) ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΔΩ...! ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑΡΑΞΩ ΕΓΩ ΑΥΤΑ... ΟΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΥΛΗΣΩ...
Είναι λοιπόν όπως είπα και πιο πάνω ΚΥΚΛΟΣ... (και ξανά...) "Ποτέ δεν κλείνει ο κύκλος...Δεν είναι κύκλος... Είναι ένας στρόβιλος που αιώνια ανεβαίνει, πλαταίνοντας... τυλίγοντας... ξετυλίγοντας... τον αγώνα!!!"
ΧΑΙΡΟΜΑΙ που ο κύκλος που χάραξε η σταγόνα... πλαταίνει και τυλίγει όλο και περισσότερους...
ΙΑΝ,
Όσο το έδαφος θα είναι γόνιμο... ΠΑΝΤΑ οι σταγόνες θα κυλούν... και τα ΠΑΝΤΑ γύρω μας θα ΑΝΘΙΖΟΥΝ!!!
Παζλ,
*Δρώντας με το συναίσθημα, σε κυνηγούν οι τύψεις της λογικής...
*Δρώντας με την λογική, νιώθεις κενό στην ψυχή σου...
για το πρώτο που λες... θα σου αναφέρω ότι ο Νίτσε λέει πως..."δεν πρέπει να δείχνουμε δειλία απέναντι στις πράξεις και στις αποφάσεις μας! Δεν πρέπει να τις αφήνουμε να παραπαίουν... Οι τύψεις της συνείδησης είναι ανάρμοστες!!!"
Άποψή μου... (και τα δυο που λες...)όταν κάνουμε κάτι... θα πρέπει να το στηρίζουμε... αν δεν το στηρίζουμε σημαίνει πως δε μας γεμίζει...και αν δε μας γεμίζει σημαίνει πως δεν είναι η σωστή επιλογή για εμάς! Τουλάχιστον λοιπόν θα πρέπει να μαθαίνουμε από τα λάθη μας...και να εξελισσόμαστε...!
Ιπτάμενε,
δε νομίζω πως σκοπός μας πρέπει να είναι να ξεφύγουμε από τον εαυτό μας... όσο να τον γνωρίσουμε... να τον κατανοήσουμε... να τον αγαπήσουμε... και τελικά να τον βοηθήσουμε να γίνει καλύτερος...!!!
Δυστυχώς δεν μπορω να αποφύγω τον πειρασμό να ξανά-γράψω.Συμφωνώ και πάλι,περίεργο δεν είναι,οτι δεν μπορείς να ξεφύγεις απο τον εαυτό σου και ειδικά απο τις αναμνήσεις.Μπορείς όμως να προσπαθήσεις να τον αλλάξεις και αυτό είναι πιο σημαντικό.Η πορεία για την ιθάκη,η πορεία δηλαδή για την πλήρωση του ανθρώπου είναι πιο σημαντική απο το τέρμα.Εγω βρέθηκα το 1994 στήν αυστραλία και το 2000 στήν αμερική,τώρα στήν ελλάδα.Η καθημερινή προσπάθεια μας για διόρθωση είναι το αλατοπίπερο της ζωής.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Σταγόνα
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι, όχι, παρανόησις :)
Αυτό είπα και εγώ, ότι ΔΕΝ μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου (όσο μακρυά και αν πας).
@ Barbakas
:))
Ιπτάμενε,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν παρανόησα... απλώς, μάλλον, δεν το έθεσα σωστά!
Το ίδιο λέμε απλώς εγώ προσπάθησα να το πάω ένα βήμα παραπέρα όπως και ο Barbakas!
Barbakas,
"Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη!"
O Καβάφης καλά τα λέει... και όλοι μας πρέπει να χουμε στο νου μας την Ιθάκη μας... ώστε να πορευόμαστε μαζεύοντας εμπειρίες και όχι σκορπώντας τον εαυτό μας δεξιά και αριστερά χωρίς σκοπό! ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει στόχος... μιας και ο στόχος ευθυγραμμίζει τις πράξεις...!
ΣΤΑΓΟΝΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα επίκαιρη η Ιθάκη,αλλά και τα κεριά νομίζω οτι είναι ισάξιο ποίημα.
Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα
χρυσά,ζεστά και ζωηρά κεράκια.
Η περασμένες μέρες πίσω μένουν
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη
κρύα κεριά,λυωμένα και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω-με λυπεί η μορφή των
και με λυπεί το πρώτο φώς των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ'αναμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω,να μη διώ και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
Η ΛΟΓΙΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΕΡΙΣΧΥΕΙ ΤΟΥ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΥΜΠΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΟ...ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΒΑΦΗΣ, Ο Κ.ΠΑΛΑΜΑΣ, ΟΓ.ΔΡΟΣΙΝΗΣ ΚΑΙ Ο Ν.ΚΑΜΠΑΣ...!ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΣΤΥ ΖΩΗ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΣΕΤΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή