Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Ταυτότητα ή Σύγκριση...

[Αναδημοσίευση ενός κειμένου ενός Έτερου Λακτιστή. Αναδημοσιεύουμε κείμενα παλαιότερα ώστε να θυμηθεί το αναγνωστικό κοινό τι έκανε τούτο το ιστολόγιο πρώτο σε αναγνωσιμότητα ανάμεσα στο GMT και το Ημερολόγιο.

Μια ωραία και ευχάριστη συνέχεια... Καλωσορίσατε και απόψε στο ταξίδι μας...

Με σεβασμό...]

Όταν ο Μωυσής “παρέλαβε” τις 10 εντολές σίγουρα δεν περίμενε η τελευταία εντολή να αποτελεί χιλιάδες χρόνια μετά την πηγή του κακού για την κοινωνία του ανθρώπου.

οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου. οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν οἰκίαν τοῦ πλησίον σου οὔτε τὸν ἀγρὸν αὐτοῦ οὔτε τὸν παῖδα αὐτοῦ οὔτε τὴν παιδίσκην αὐτοῦ...


...οὔτε τοῦ βοὸς αὐτοῦ οὔτε τοῦ ὑποζυγίου αὐτοῦ οὔτε παντὸς κτήνους αὐτοῦ οὔτε ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστί.”

Σήμερα η κοινωνική ψυχολογία προσπαθεί να ερμηνεύσει τις συμπεριφορές που οδηγούν στην κοινωνική αποξένωση. Τώρα θα μου πείτε βέβαια τι σχέση έχει η δέκατη εντολή με την κοινωνική αποξένωση.

Πάντα θεωρούσα ότι τα πράγματα στη ζωή μας πρέπει να είναι πολύ απλά και μόνοι μας τα περιπλέκουμε και βρισκόμαστε ξαφνικά στη μέση μιας δίνης που έχουμε δημιουργήσει μόνοι μας ή μάλλον το μυαλό μας. Είναι αυτό αλήθεια όμως;

Θα μπορούσε να ήταν εάν οι άνθρωποι δεν λειτουργούσαν μέσα σε σύνολα και υποσύνολα, αλλά σαν μοναχικοί λύκοι. Ακόμα και ένα ζώο όταν λειτουργεί μέσα σε μια αγέλη δεν έχει αυτόνομη βούληση, κάνει κινήσεις που μπορεί να θεωρούνται αυτόνομες αλλά στόχος είναι πάντα το καλό της αγέλης.

Για να μιλήσουμε όμως πιο συγκεκριμένα.

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι μέλος μιας αγέλης που λέγετε ΝΑΤΟ. Μπορεί να θεωρούμε ότι στην περίπτωση της Λιβύης η χώρα μας κράτησε αποστάσεις και δεν έχει ενεργό ρόλο στους βομβαρδισμούς αλλά αυτό είναι λάθος. Ο αρχηγός της αγέλης (Αμερική) έκρινε πως ο ρόλος της Ελλάδας πρέπει να είναι αυτός που μας έκαναν να πιστέψουμε ότι ήταν δικιά μας απόφαση. Δεν θα κρίνω το γεγονός ως γεγονός αλλά είναι ένα μικρό παράδειγμα της ανάγκης του ανθρώπου να εντάσσετε σε σύνολα και να τα ακολουθεί εάν θέλει να παραμείνει σε αυτά. Ο φόβος της απειλής ή αλλιώς το αίσθημα της επιβίωσης μας εντάσσει σε κοινωνικά σύνολα που και αυτά με την σειρά τους νιώθουν την απειλή από άλλα κοινωνικά σύνολα και κάνουν “συμμαχίες” με άλλα σύνολα προσπαθώντας να αποκτήσουν την απαιτούμενη δύναμη για να αντιμετωπίσουν την επερχόμενη απειλή, η οποία τις περισσότερες φορές δεν έρχεται ποτέ.

Η επιλογή της κοινωνίας που θέλουμε ή μας επιβάλλετε να ενταχθούμε διέπεται από συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα δικά μας χαρακτηριστικά. Αυτά είναι φυλετικά χαρακτηριστικά, θρησκευτικά, οικονομικά, αισθητικά, εμφανισιακά, βιωματικά ή άλλα προσωπικά χαρακτηριστικά συμπεριλαμβανομένων και των συναισθηματικών αναγκών μας.

Όταν ένα κοινωνικό σύνολο δεν λειτουργεί σωστά δύο τινά συμβαίνουν.

Ή τα μέλη του συνόλου δεν ανήκουν σε αυτό και έχουν ενταχθεί εκεί γιατί απλά πρέπει κάπου να ανήκουν, οπότε δεν μπορούν να συμβαδίσουν με τους υπόλοιπους και αυτό τους αποξενώνει, με αποτέλεσμα να αλλοιώνετε η σύνθεση και η ομοιογένεια της ομάδας.

Ή ο αρχικός στόχος που είχε τεθεί και ήταν η αιτία της δημιουργίας μιας κοινωνίας έχει χαθεί. Εδώ και πάλι, όμως, καταλυτικό ρόλο θα παίξουν τα μέλη της “αγέλης”. Τα προσωπικά συμφέροντα πρέπει να μπουν σε δεύτερη μοίρα για το καλό του συνόλου.

Για να επανέλθουμε όμως στην δέκατη εντολή…

Είναι εφικτό αυτό που ζήτησε ο Μωυσής από τον λαό του;

Με την δομή της κοινωνίας μας, βεβαίως και όχι!

Πάντα θα ζηλεύουμε την τριανταφυλλιά του γείτονα, πάντα θα ζηλεύουμε το πετρέλαιο του Ιράκ.

Αυτό ονομάζεται θεωρία της κοινωνικής σύγκρισης και συνήθως είναι αναπόφευκτη.

Όταν κάποιος μπει στην διαδικασία της σύγκρισης συχνά παρουσιάζει το φαινόμενο της επιλεκτικής μνήμης. Οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να απομονώνουν ο,τιδήποτε τους δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και, όταν αυτό δεν είναι εφικτό, έχουν την δύναμη να το καταστρέφουν.

Οπότε το ζητούμενο είναι πως μπορούμε να αποφύγουμε τις συγκρίσεις με τον “γείτονα”. Απλά δεν μπορούμε!

Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε είναι να διοχετεύσουμε όλη αυτή την “οργή” για την τριανταφυλλιά του γείτονα δημιουργώντας στον κήπο μας έναν παράδεισο από ορτανσίες!

Για πολλούς αιώνες οι άνθρωποι ήθελαν να χτίσουν κάτι καλύτερο από κάποιον άλλον, να ανακαλύψουν κάτι καλύτερο από κάποιον άλλον, ήθελαν να ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ.

Σήμερα ο Ιουστινιανός θα παρακαλούσε να πέσει ο ναός του Σολομώντα παρά να χτίσει την Αγία Σοφία και να αναφωνήσει σε νίκησα! (Ο ναός του Σολομώντα βέβαια είχε ήδη καταστραφεί όταν φτιάχτηκε η Αγία Σοφία…)

Το ερώτημα όμως παραμένει, τί μπορούμε να κάνουμε τώρα, έτσι όπως είναι δομημένη η κοινωνία μας;

Η απάντηση είναι μια. “Ανακατανομή” της κοινωνίας. Πρέπει να ενταχθούμε σε σύνολα που πραγματικά ανήκουμε, πρέπει να δημιουργήσουμε σύνολα – υποσύνολα ώστε πραγματικά να μη νιώθουμε αποξένωση σε αυτά, γόνιμος συναγωνισμός, ακόμα και αντιπαράθεση, με άλλα σύνολα ανθρώπων κοινών ενδιαφερόντων. Σκοπός μας πρέπει να είναι πως θα γίνουμε καλύτεροι και όχι πως θα γίνουν οι άλλοι χειρότεροι. Και για να γίνουμε καλύτεροι, μόνο μέσα από μια ομάδα θα το καταφέρουμε και όχι ως μοναχικοί λύκοι.

Σε πολλές πόλεις του εξωτερικού η αντιπαλότητα μεταξύ των γειτόνων έχει αξιοποιηθεί με πολύ έξυπνο τρόπο από την τοπική εξουσία. Γίνονται ετήσιοι διαγωνισμοί για την πιο όμορφη γειτονιά της πόλης, διαγωνισμοί καλύτερου κήπου κτλ. Δίνεται κίνητρο με λίγα λόγια ώστε να συνεργαστούν οι άνθρωποι έστω και με σκοπό ένα έπαθλο (συμπληρώνει το κενό αναγνώρισης μέσα μας).

Κάντε αναγωγή τώρα και στη θέση της γειτονιάς βάλτε ένα ολόκληρο χωριό, στην θέση των γειτόνων βάλτε δύο Δήμους (και γιατί όχι από διαφορετικές χώρες).

Αφού δεν μπορούμε να αποτινάξουμε την φύση μας, τουλάχιστον ας την εκμεταλλευτούμε δημιουργικά.

Κοινωνικά ασύγκριτος ήταν ο vex & για τις ωραίες του φωτολήψεις...

1 σχόλιο:

  1. Έτσι είναι τα πράγματα δυστυχώς στα Πανεπιστήμια της χώρας. Βέβαια η αποχή είναι πολύ μεγάλη ,αλλά και μόνο το γεγονός ότι μπαίνοντας σε ένα τέτοιο χώρο, αντικρίζεις βαμμένους ιδιοτελείς βλάκες, θλίβεσαι. Μάλιστα είναι έτσι δομημένη η κομματοκρατία που κυβερνά στη μεταπολίτευση, που όλοι αυτοί οι ανόητοι αιώνιοι και μη ψευτοφοιτητές, αποκτούν θέσης υψηλής ευθύνης γύρω μας ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους. Επιτέλους το πρώτο που πρέπει να αλλάξει στη χώρα μας είναι η πανεπιστημιακή παιδεία και όλα όσα είναι αυτονόητα να γίνουν επιτέλους πράξη.

    (Αναδημοσίευση ενός παλαιότερου σχολίου, με σεβασμό στη μνήμη αλλά και στη λήθη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.