Το κόστος του μέλλοντος…

Σε ένα άρθρο της η Δήμητρα Αθανασοπούλου αναφέρει ότι «στην πολιτική οι άνθρωποι εισέρχονται με λαμπρό μέλλον και φεύγουν με σκοτεινό παρελθόν». Αυτή η διαπίστωση έρχεται να συμπληρωθεί, στο ίδιο κείμενο, με εκείνη του Μακιαβέλι η οποία θέλει «κάποια γεγονότα του σήμερα μοιάζουν με εκείνα του παρελθόντος».

Γιατί αναφέρουμε αυτά τα χωρία από το άρθρο της δημοσιογράφου θα το δούμε στη συνέχεια.

Μετά από ένα εύστοχο και υπεύθυνο άρθρο που αναγνώσατε σε γειτονικό ιστότοπο (φράση κλεμμένη από αυτόν), αναδύθηκε η επιθυμία να δούμε και εδώ κάποια σημαντικά σημεία τα οποία υπάρχουν μέσα στα αιτήματα εκσυγχρονισμού της ελληνικής κοινωνίας και των κανόνων λειτουργίας της. Αυτό θα γίνει μέσα από έναν κατάλογο που θυμίζει προεκλογικό πρόγραμμα, αλλά αφορά σε απαραίτητα βήματα προς την προαναφερόμενη εκλογίκευση της κοινωνίας. Χωρίς πολλές φορές μια επαρκή επεξήγηση και ανάπτυξη θεωρούμε ότι αιτήματα ευρύτατου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας είναι (ατάκτως ερριμμένα):

• αποαθηναϊκοποίηση (αποκέντρωση),
• πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική,
• μείωση γραφειοκρατίας,
• πάταξη φοροδιαφυγής,
• εξάλειψη κομματισμού στη δημόσια διοίκηση (Θεωρούμε ότι αποφασιστικά και άμεσα πρέπει να προχωρήσουμε στην εξάλειψη του κομματισμού, της μεγαλύτερης πληγής στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης και στην πάταξη της διαφθοράς. Η διάβρωση ενός μέρους της Διοίκησης, ο συσχετισμός της σταδιοδρομίας του υπαλλήλου με το ρουσφέτι του βουλευτή, του κομματάρχη ή με το αντάλλαγμα του ιδιώτη ή της επιχείρησης, είναι συνεπακόλουθο του κομματικού κράτους.),
• εξάλειψη κομματισμού στον συνδικαλισμό,
• απλή αναλογική και στις Εθνικές Εκλογές,
• χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας,
• μείωση της παραπαιδείας,
• κατάργηση των Πανελληνίων,
• αυτοδιοίκηση & οικονομική αυτοτέλεια των ΑΕΙ-ΤΕΙ,
• να πέφτει λόγος στις τοπικές κοινότητες για τα Προγράμματα Εκπαίδευσης,
• κοινωνικός έλεγχος των προβληματικών επιχειρήσεων,
• ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια στη Διοίκηση των Δημόσιων Επιχειρήσεων & Υπηρεσιών,
• έλεγχος περί ορυκτού πλούτου και εθνικοποίηση υφιστάμενων & μελλοντικών πηγών,
• κατάργηση φοροαπαλλαγών χωρίς οικονομική & κοινωνική σκοπιμότητα,
• αναδιοργάνωση του ΟΑΕΔ,
• απλοποίηση ασφαλιστικών καθεστώτων (κατάργηση των πολλαπλών φορέων),
• μηχανογραφική αναβάθμιση-πληροφοριακή ενοποίηση Δημοσίων Υπηρεσιών,
• απαγόρευση της σκανδαλώδους χρησιμοποίησης των αποθεματικών των ασφαλιστικών φορέων,
• περιορισμός παντού της παρασιτικής κερδοσκοπίας και του ρόλου των μεσαζόντων εκεί όπου είναι εφικτό,
• ολοκλήρωση Εθνικού Κτηματολογίου,
• δημοσιοποίηση & διαφάνεια στις Διοικητικές Πράξεις του Δημοσίου,
• η εξάλειψη του καθεστώτων εργαζομένων δύο (και βάλε) ταχυτήτων και
• εφαρμογή συστήματος κινήτρων-κυρώσεων στους δημοσίους υπαλλήλους (έμφαση στην τιμωρία του τεμπέλη)

Αυτά είναι ένα ομολογουμένως υποσύνολο των ζητημάτων που πρέπει να επιλυθούν και οπωσδήποτε με κάποια ιεράρχηση και σε πολλά από αυτά μπορεί να μη συμφωνεί κάποιος.

Πρέπει εδώ να αποκαλύψουμε ότι τα παραπάνω σημεία αποτελούν μέρος του Προγράμματος ενός Κόμματος. Είναι πραγματικά αξιέπαινο από μέρους της συντακτικής του ομάδας ότι περιλαμβάνει τόσο σημαντικά ζητήματα με την απαιτούμενη ευθύτητα.

Το κόμμα αυτό δεν είναι άλλο από:

ΠΑΣΟΚ

Εκλογικό Πρόγραμμα 25/07/1981
(Μπλοκάρετε τις δύο πάνω σειρές για να δείτε ποιο...)

Όπως καταλάβατε 31 χρόνια πριν το όραμα για Κοινωνικό Μετασχηματισμό προδόθηκε από τα χέρια του Ανδρέα Παπανδρέου και του συρφετού διαφθοράς και εκμαυλισμού συνειδήσεων, του ΠΑΣΟΚ. (Ολογράφως) Τριανταένα χαμένα χρόνια για την πραγματοποίηση κάποιων έστω βημάτων για την επίτευξη κάποιων από αυτών. Δεν συζητούμε καν ότι όχι μόνον δεν έγιναν βήματα, αλλά το αντίθετό τους έγινε συνώνυμο του ΠΑΣΟΚισμού και κατ’ επέκταση του γαλάζιου κακέκτυπου, της Νέας Δημοκρατίας. Δεν μπόρεσε ποτέ να ξεφύγει η τελευταία από τον εαυτό της, αλλά πλειοδότησε πάνω σε αυτά έναντι του ΠΑΣΟΚ (μη λησμονούμε τους εκσυγχρονιστάς του κ. Σημίτη του Ολυμπιακού Φαγοποτιού).

Υπάρχουν κοινά στις δύο χρονικές στιγμές (με αξιοσημείωτο εκείνο της ανόδου στην εξουσία των Γάλλων Σοσιαλιστών πριν τις εκλογές του ’81, σε σχέση με την πρόσφατη ανάληψη της εξουσίας από τον Ολάντ), αλλά και διαφορές. Τώρα δεν υπάρχουν τα ευρωπαϊκά κονδύλια (πακέτα Ντελόρ) για λεηλασία και κατασπατάληση. Τώρα δεν κινείται φράγκο. Τώρα ο κόσμος έχει ήδη μπροστά του το παράδειγμα. Έχει πρόσφατη την εμπειρία της ανακολουθίας. Και δεν είναι μόνον από το ΠΑΣΟΚ.

«Επανίδρυση», «το μαχαίρι στο κόκκαλο», «νταβατζήδες» και «μεγαλοεργολάβοι» είναι λόγια του Καραμανλή του μικρού, της ΝΔ. Πρόσφατα, το ρεπορτάζ αποκάλυψε ότι ο κος Σαμαράς μετά από ερώτηση του Γάλλου Πρωθυπουργού, κου Φιγιόν, απάντησε ότι η δέσμευσή του για μείωση των φόρων έγινε για προεκλογικούς λόγους…

Θεωρείται ότι η κοινωνία δεν έχει μνήμη. Γιατί η μνήμη θέλει μυαλό και όχι μυελό. Ο μυελός αντιδρά στα ερεθίσματα. Και κυρίως σε εκείνο της πείνας… (Αυτό το κάλυψε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα και ο κόσμος έκανε τουμπεκί)

Αυτή τη στιγμή η χώρα κρατιέται και αναμένει από την Ιστορική Ευκαιρία που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν αποτύχει, αν μας προδώσει, αν αδυνατεί να το καταφέρει, τη γ@μήσ@με…

Πουτάνα ιστορία. Κάνεις κύκλους στους ίδιους δρόμους και εμείς κάθε φορά νομίζουμε ότι θα δούμε κάτι καινούργιο.

Το μόνο που αλλάζει τον δρόμο είναι η συμμετοχή μας… Όχι στο φαγοπότι και στο αυτοδίκαιο (;). Αλλά στο δίκαιο. Να απαιτήσουμε ειλικρίνεια και συγκεκριμένα πράγματα. Δικαιοσύνη παντού…

(Ο τίτλος μιλά για το κόστος του μέλλοντος. Μιλά για το κόστος που επωμιζόμαστε για το μέλλον, επειδή ουδείς δεν είχε σκοπό και πρόθεση να αναλάβει το πολιτικό κόστος να θίξει συντεχνίες και ομάδες συμφερόντων. Αν μπούμε στον ίδιο κυκεώνα πολιτικής και δεν απαιτήσουμε «πολιτική ειρήνη» με ελάχιστο τη Δικαιοσύνη, τότε το μέλλον θα δείξει ότι είμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως και μάλλον άξιοι εκείνων που θα υποστούμε).