Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Από λίκνο του πολιτισμού, επίκεντρο κρίσης, παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγήν III (New York Times)

Και ενώ οι εξελίξεις τρέχουν, η Ιρλανδία μπήκε στον Μηχανισμό Στήριξης, ο προϋπολογισμός κατατέθηκε και ολοκληρώθηκαν ένα σωρό Διασκέψεις (G20, Lisbon Summit 2010), παραμένει το ερώτημα του Αυλωνίτη: «Ρε πού πάμε ρε;!;»…

Στο ερώτημα αυτό θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε βλέποντας μέσα από τα γραπτά και συνεντεύξεις διακεκριμένων στελεχών της Αγοράς, αλλά και ακαδημαϊκών που στελεχώνουν Πανεπιστημιακά Ιδρύματα παγκοσμίου εμβέλειας.

Ας ξεκινήσουμε από τον Προϋπολογισμό που επιβεβαιώνει την πορεία του Χρέους (ως % ΑΕΠ) που προβλέπεται από το Κυβερνητικό Λυσάρι (βλ. Μνημόνιο) και παρουσιάσαμε στο προηγούμενο μέρος της αναφοράς μας στα της Κρίσης. Το πρωταρχικό παραμύθι που εμφάνιζε το Μνημόνιο σαν ΟΡΙΣΤΙΚΗ λύση των δημοσιονομικών μας προβλημάτων είναι αναληθές. Και αυτό φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού από τις επίσημες προβλέψεις.

Δεδομένο: Το Χρέος θα καταλήξει το 2013 γύρω στο 150% ακόμη και αν εφαρμοστεί επιτυχώς το Μνημόνιο. Το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα είναι σε επίπεδα 5%. Ο Πληθωρισμός στο 0,5%.

Στην παρούσα ανάρτηση θα χρησιμοποιήσουμε, κατά την Πλατωνική συνήθεια, την μορφή διαλόγων ανάμεσα σε δύο υποτιθέμενους συμπολίτες μας για να εκφράσουμε αυτό που επιθυμούμε. Βέβαια, θα μπορούσα να το προσγειώσω ως FAQs (Συχνές Ερωτήσεις) των sites, αλλά ας κρατήσω το πλατωνικό.

Το λοιπόν, ΟΚ με το Δεδομένο. Αλλά, δηλαδή τι αποφύγαμε με το Μνημόνιο; 


Με τη σύναψη του Μνημονίου αποφύγαμε την άμεση Χρεοκοπία.

Τί σημαίνει Χρεοκοπία και, επί τη ευκαιρία, τί Αναδιάρθρωση Χρέους;

Χρεοκοπία; Μια μέρα ανακοινώνει το Κράτος μια ωραία Γενική Στάση Πληρωμών. Δεν πληρώνει κανέναν ούτε εκτός χώρας (τους δανειστές του Κράτους απ’ έξω όπως τράπεζες, ασφαλιστικά Ταμεία κ.λπ.), ούτε εντός (δημοσίους υπαλλήλους, δημόσιες δαπάνες κτλ). Μένουν να πληρώνονται μόνον κάποιοι ένστολοι οι οποίοι θα αναλάβουν την διατήρηση της τάξης. Σημειώστε ότι δεν υπάρχει Νομικό πλαίσιο για Χρεοκοπία Κρατών, μα ούτε και για Αναδιάρθρωση Χρέους. Από το 2000 υπάρχει διεθνές debate για τη σύσταση και ορισμό κάποιων κανόνων, αλλά αυτό έμεινε σε επίπεδο ανταλλαγής απόψεων που συνοψίστηκαν ωραία στη Διάσκεψη του G10 το 2002.

Άρα, ουδείς ξέρει τι θα γίνει με τα δάνεια, τις καταθέσεις κτλ. Αλλού τα έχασαν όλα, αλλού ένα σοβαρό ποσοστό, αλλού περιόρισαν τις αναλήψεις, αλλού έβαλαν χέρι σε θυρίδες, αλλού χαρίστηκαν δάνεια, αλλού τίποτα.

Σε αυτά πρέπει να προσθέσουμε το ότι η Ελλάδα αποτελεί μια πρωτόγνωρη περίπτωση σε οικονομικούς όρους. Μάλιστα, από το χάραμα (για τα κανάλια, άρα και για την αντίληψή μας) της Ελληνικής Κρίσης δημοσιεύματα του Οικονομικού τύπου αναφέρονταν στο «Ελληνικό Οικονομικό Πείραμα» (βλ. Economist, τεύχος 8 με 14 Μάιου). 

Σε όλες τις έρευνες για τις μέχρι στιγμής χρεοκοπίες ή αναδιαρθρώσεις χρέους που έχουν πραγματοποιηθεί στον κόσμο, υπάρχουν χαρακτηριστικά όπου η περίπτωσή μας δεν εμπεριέχει. Το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι αυτό του τοπικού νομίσματος. Αυτό σημαίνει ότι δεν ελέγχουμε το ευρώ άμεσα ώστε να το Υποτιμήσουμε και να αυξήσουμε τεχνητά την ανταγωνιστικότητα της αγοράς μας. Δεύτερον, η Τράπεζα της Ελλάδος είναι εφαρμοστής των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και δεν έχει στη φαρέτρα της δυνατότητα λήψης πολιτικών- στρατηγικών πρωτοβουλιών. Σε καμία από τις προηγούμενες περιπτώσεις το ποσοστιαίο έλλειμμα δεν ήταν τόσο μεγάλο.

Αναδιάρθρωση; Διμερής Χρεοκοπία. Δηλαδή λέει ότι «Κύριοι, δεν μπορώ να σας πληρώσω», αλλά αντί για de facto παύση πληρωμών τους λέει «Ελάτε να κάτσουμε στο τραπέζι να βρούμε μια λύση». Και αυτή η λύση δεν είναι άλλη από μια αλλαγή στα χαρακτηριστικά του δανεισμού. Δηλαδή, να πληρώσω πιο λίγα και πιο σπαστά χρονικά.

Αφού δεν έχουμε δυνατότητα υποτίμησης, τότε πώς θα γίνουμε πιο ανταγωνιστικοί;

Μέσα στο πλαίσιο της Ε.Ε. ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί ανταγωνιστικότητα είναι με εσωτερική υποτίμηση. Δηλαδή, θα μειώσουμε το κόστος μας. Σύμφωνα με αναλύσεις της Credit Suisse αυτό μπορεί να επιτευχθεί με μείωση μισθών και με αποπληθωρισμό.

Όσον αφορά στο πρώτο για την Ελλάδα εκτιμά μια μείωση μισθών γύρω στο 8% κατά μέσο όρο. Ο αντιπληθωρισμός (οι τιμές μειώνονται), όμως, πρέπει να ελέγχεται ως προς το χρονικό και ποσοτικό εύρος του. Και αυτό γιατί σαν οικονομικό φαινόμενο οδηγεί μακροπρόθεσμα σε συρρίκνωση του ΑΕΠ μιας χώρας.

Το τρίτο σημείο είναι η απογύμνωση των εργατικών δικαιωμάτων (επιχειρησιακές συμβάσεις, όριο απολύσεων, αποζημιώσει κ.α.). Προσκαλούμε, δηλαδή, το ξένο κεφάλαιο για επενδύσεις στην χώρα προσφέροντας ένα ευέλικτο περιβάλλον για τους εργοδότες. Λογικό επιχείρημα αν και μετά από έρευνα του Πανεπιστημίου του St. Louis στην Ουάσινγκτον (Journal of Conflict Resolution- 2004) προκύπτει αρνητικό το αντίκτυπο στις ξένες επενδύσεις προς χώρες που «μπαίνει» το ΔΝΤ.

Δεν είχε άλλη λύση η Ελληνική Κυβέρνηση από το Μνημόνιο;

Τώρα θα σου απαντήσω με θεωρίες συνομωσίας. Κράτα στο μυαλό σου ότι η περίπτωση της Ελλάδας ως προς το Χρέος της, πέραν από τις αδυναμίες που σου είπα, είχε και μεγάλα πλεονεκτήματα. Ο βραβευμένος Δικηγόρος Lee Buchheit, με εξειδίκευση στις Διεθνής Συναλλαγές και θέματα Εθνικών Χρεών μελετώντας τις δανειακές μας συμβάσεις επισήμανε επιγραμματικά τα κάτωθι πλεονεκτήματα:

  • 98% του χρέους μας είναι σε Ευρώ και όχι Διεσπαρμένα Νομισματικά Εμιράτα
  • Τα δάνεια μας είναι κατά κύριο λόγο κάτω από το Ελληνικό Δίκαιο (μέχρι το 2004) και το υπόλοιπο κάτω από το Αγγλικό Δίκαιο (μετά το 2004).
Αυτό δίνει την δυνατότητα να αλλάξουμε τους όρους δανεισμού μας μονομερώς. Αυτό, βέβαια, αν γινόταν καταχρηστικά θα οδηγούσε στον αποκλεισμό μας από περαιτέρω δανεισμό από τις Αγορές. Όμως, εάν γινόταν σοφά και σε συνεργασία των δανειστών μας, τότε θα βοηθούσε ευεργετικά. Σε κάθε περίπτωση, στη δομή του Χρέους μας δεν εμπλέκονται 145.168 δικαιοδοσίες.
  • Το Χρέος μας το κρατούν λίγοι δανειστές. Δηλαδή, από την απέναντι πλευρά του τραπεζιού αρκούν λίγες καρέκλες.
Όλα αυτά λοιπόν, έδινε στην Ελλάδα ένα διαπραγματευτικό πλεονέκτημα για μια Αναδιάρθρωση του Χρέους μας. Την ορθότητα αυτών επικυρώνει και ο Economist (τεύχος 17 με 23 Απριλίου) αλλά και ο οικονομολόγος Adam Lerrick του Carnegie-Mellon University του Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ.

Δηλαδή μου λες ότι έπρεπε να πάει σε Αναδιάρθρωση Χρέους η Χώρας μας και γιατί δεν πήγε;

Προφανώς υπήρξε μεγάλη πίεση από τους δανειστές μας να μην προχωρήσουμε σε αίτημα για Αναδιάρθρωση και ότι αν βαρέσουμε κανόνι, να μην ξαναπατήσουμε την Γης ετούτη. Κοίτα κάτω τον Πίνακα:

Όπως βλέπεις χρωστάμε το 60% του Χρέους μας στους Γαλλικές, Γερμανικές και Ελβετικές τράπεζες. Αν σκεφτείς ότι ένα καλό επίπεδο Χρέους προς ΑΕΠ είναι το 80%, επίπεδο στο οποίο πιθανόν να οδηγούσε μια Αναδιάρθρωση, και εμείς έχουμε 126,8% (μετά την αναθεώρηση), τότε καταλαβαίνεις ότι ο δρόμος θα ήταν πολύ μακρύς για τις ευρωπαϊκές Τράπεζες.

Και θα μας πατήσουν στο κεφάλι για να μην πονέσουν οι Τραπεζίτες;

Δυστυχώς. Κάτι τέτοιο έγινε και στην Αργεντινή. Το ιδιωτικό τραπεζικό Χρέος κρατικοποιήθηκε. Και ποιός το πληρώνει το τελευταίο. Οι Αργεντίνοι.

Δηλαδή, η Κυβέρνηση μας πούλησε για τους τραπεζίτες;

Συ είπας.

Και, αν κατάλαβα καλά, πάμε για Αναδιάρθρωση; 

Το χρέος είναι, εν γένει, μια «καυτή πατάτα». Ο κόσμος χρεώθηκε υπέρογκα ποσά για Cayenne με κίνδυνο να μην πληρώσει. Τον κίνδυνο αυτόν τον έφεραν τα Τραπεζικά Ιδρύματα. Με την σειρά τους, τον κίνδυνο αυτόν «κάλυψαν» τα Κράτη. Μετά τα Κράτη αυτά περνούν το κόστος αθέτησης στον κόσμο ξανά μέσω των μέτρων λιτότητας. Γενικά, δηλαδή,...

Άσε τις θεωρίες και επέστρεψε στην αρχική μου ερώτηση: «Ρε πού πάμε ρε;;;»…

Σύμφωνα με τις αναλύσεις του Centre for Economic Policy Research (Cepr.org) και συγκεκριμένα του Willem Buiter και Ebrahim Rahbari του Citigroup και της Credit Suisse (Global Equity Strategy- 12 Νοεμβρίου 2010) καταλήγουν με μαθηματικό τρόπο στο ότι μόλις το Πρωτογενές Έλλειμμα (Έσοδα- Εξοδα, χωρίς να βάλεις μέσα ΟΤΑ, νοσοκομεία κ.λπ.) γίνει θετικό θα προχωρήσουμε σε Αναδιάρθρωση.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ και τον πρόσφατα δημοσιευμένο Προϋπολογισμό το Πρωτογενές Έλλειμμα θα γίνει θετικό το 2012 (προς ευτυχία του Λιακόπουλου). Και χρειάζεται να είναι θετικό έτσι ώστε τον πρώτο καιρό όπου δεν θα είναι πρόθυμες οι Αγορές να σε τροφοδοτήσουν να μπορείς να ζήσεις με… δικά σου έξοδα για ένα διάστημα. Άρα προς το τέλος του Προγράμματος θα έχουμε νέες διεργασίες κάποιας μορφής Αναδιάρθρωσης. Είτε όπως σου την περιέγραψα πριν, είτε με κάποιον άλλο μηχανισμό όπως Μνημόνιο Β’ η άλλον Μηχανισμό Στήριξης.

Στην αναποτελεσματικότητα του Μνημονίου, επίσης, τώρα που ξέρεις για Πρωτογενές Αποτέλεσμα, πρόσθεσε ότι σύμφωνα με το ΔΝΤ με Πρωτογενές Πλεόνασμα 6% (τώρα είμαστε στο -9,10%) το Χρέος μας θα πέφτει σταδιακά και θα φτάσει στο 120% το 2020 (;!;). Και με μια πιο μετριοπαθή προβολή στον χρόνο, της τάξεως του 3%, το 2020 θα είναι 140%.

Το δυσβάσταχτο, όμως, βάρος θα είναι οι τόκοι αποπληρωμής των δανείων μας που για να τα πληρώσουμε υπάρχουν δύο λύσεις. Η εξής μία. Ανάπτυξη. Και αυτό γιατί αν το έλλειμμά μας δεν καταφέρει η Ανάπτυξη να το πληρώνει, θα πρέπει να το πληρώνεται από μέτρα λιτότητας. Και άλλο σφίξιμο το ζωνάρι…

Καλά ρε φίλε, θα μας τρελάνεις; Έτσι όπως τα λες, το 2013 που τελειώνει το Μνημόνιο, δεν θα θέλει πάλι κανείς να μας δανείσει, η Χώρα θα είναι σε Ύφεση, θα έχουμε διψήφια Ανεργία, αυξανόμενη Φτώχεια, υψηλό κόστος δανεισμού και θα χρειαστεί, παρά το Μνημόνιο, Αναδιάρθρωση Χρέους. Ποιός σκατά σώζεται με αυτήν την κατάσταση;

Το ξαναείπαμε φίλε. Οι Ευρωπαϊκές Τράπεζες (κυρίως της Γαλλίας, Γερμανίας, Αγγλίας, Ελβετίας) μέσω του Μνημονίου ανέβαλαν αυτήν την κάποια Αναδιάρθρωση και, κυρίως, διέσπειραν τον κίνδυνο της Χρεοκοπίας μας και του συνεπαγόμενου κόστους που θα τους έπεφτε στο κεφάλι, σε όλα τα Ευρωπαϊκά Κράτη. Δηλαδή, τους κινδύνους μιας Τράπεζας του City θα πρέπει να την πληρώσει με μέτρα λιτότητας ο Σλοβάκος, ο Σουηδός κ.λπ.

Δηλαδή και θα ήταν καλύτερα να μην μπούμε στο Μνημόνιο;

Στην Παγκόσμια σκηνή μια μικρή χώρα είναι σαν ένα σημείο που το τραβούν πολλές δυνάμεις προς όλες τις πιθανές πλευρές. Και εσύ το μόνο που κάνεις είναι να προσπαθείς να ενισχύεις και να υποβοηθάς αυτές που βολεύουν τα Εθνικά σου Συμφέροντα.

Θέλει διεθνούς εμβέλειας πρόσωπα (π.χ. διπλωμάτες, οικονομολόγους, ακαδημαϊκούς) με κότσια για να καθίσουν στο Τραπέζι και να καταφέρουν κάτι καλό για την χώρα μας. 

Το θέμα είναι ότι την κατάληξη την ήξεραν οι Κυβερνήσεις από πιο παλιά (βλ. Μέρος Α’) και δεν προετοίμασαν τη Χώρα σε τίποτα! Ο μεν Σημίτης ωραιοποίησε τα αποτελέσματά μας χωρίς ουσιαστικές διαρθρωτικές μεταβολές. Η  δε Νέα Δημοκρατία επέβαλε την ακυβερνησία και τον ερασιτεχνισμό (έγινε αντικατοπτρισμός του καλού ΠΑΣΟΚ) και πήδηξε από το καράβι, ενώ ο Τζέφρι μας είπε ευθαρσώς ότι «Λεφτά Υπάρχουν». Ρε λες να μας δούλευε; Πού είναι η προετοιμασία κύριε; Αυτό το πολιτικό κόστος είναι αυτό που πληρώνουμε κύριοι. Αυτό που δεν ανέλαβε κανείς Μακιαβέλι της πολιτικής μας σκηνής. Αυτό το πληρώνουμε εμείς.

Θα βγούμε από το Ευρώ;

Επειδή βαρέθηκα να γράφω. Σύμφωνα με όλες τις αναλύσεις που κυκλοφορούν στον κόσμο η έξοδος μιας χώρας από την ΟΝΕ είναι πλήρως ασύμφορη για όλες τις χώρες εντός αυτής. Λάβε υπόψη σου δε ότι δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο εξόδου μιας χώρας από το Ευρώ.

Επίσης, μια έξοδος από το Ευρώ σημαίνει έξοδος από την Ε.Ε..

Βέβαια, επειδή όλα είναι οικονομικά μετρήσιμα σε επίπεδο εθνικό και καθόλου συναισθηματικό και ηθικό πρέπει να δούμε τον μόνο παίχτη που έχει φυγόκεντρες δυνάμεις από την Ένωση. Και αυτός δεν είναι άλλος από την Γερμανία. Το κόστος από την διάλυση της ΟΝΕ είναι μεγάλου μεγέθους. Αν, όμως, αρχίσει ντόμινο Κρατών που ζητούν βοήθεια από Μηχανισμούς Στήριξης, τότε η Γερμανία δεν θα κάτσει να κάνει τον Διασώστη Κρατών, μιας και είναι ο κύριος χρηματοδότης της ‘Ενωσης. Έτσι, όταν κριθεί ότι το να μένει στην ΟΝΕ είναι λιγότερο συμφέρον από το να την κάνει, τότε ο κάθε Καγκελάριος θα εισακούσει το συναίσθημα των Γερμανών για το μάρκο τους.

Αυτό, βέβαια, δεν φαίνεται στον ορίζοντα μέχρι στιγμής. Και αυτό γιατί ακόμη και το ντόμινο να συνεχίσει μετά την Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, θεωρείται ότι θα σταματήσει στην Ισπανία. Όπως είπε ο οικονομολόγος του Stern School of Business και του New York University κος Nouriel Roubini: «Η Ισπανία είναι πολύ μεγάλη για να αποτύχει, πολύ μεγάλη για να διασωθεί!».

Άρα το θέμα μας για την παραμονή ή όχι στο Ευρώ κρίνεται από την ουρά του Ντόμινο που ξεκίνησε με πρώτο τουβλάκι την Χώρα μας.

Κατάλαβες;

ΌΧΙ!

15 σχόλια:

  1. Κύριοι,

    Μετά χαράς σας ενημερώνω ότι οι εκτιμήσεις του υπογράφοντος συνέπεσαν με τις απόψεις αρθρογράφου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (Αγγλική Έκδοση), κου Δημήτρη Κοντογιάννη.

    Τα συμπεράσματά μας επικυρώνονται από κάποιον που ασκεί κατ' επάγγελμα την οικονομική δημοσιογραφία.

    Εδώ θα ήθελα να μνημονεύσω τον fasolakitrelo@papei.uk και τον Γιώργο τον Ψηλό οι οποίοι με βοήθησαν με την παροχή πρωτογενών στατιστικών, αλλά κυρίως για την άποψη του City του Λονδίνου για τα δρώμενα σχετικά με την Ψωροκώσταινα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γεια σου ρε "Δάσκαλε"!!!!!Ύστερα από μια υπερπλήρης ανάλυση που μας έκανες σπίτι σου και σε συνδιασμο με τουτο εδώ το αρθρο νομίζω ότι τα πάντα πλέον φαίνονται πεντακάθαρα...
    Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας θα πάνε τσαμπα,θα υποφέρουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασικά μην μιλάς με τόσο πεσιμιστικές λέξεις όπως «θα υποφέρουμε» και τέτοια. Το θεωρώ υπερβολικό.

    Ειδικά αν σκεφτείς τα χρόνια του πατέρα μου όπου για παράθυρο είχαν χαρτόνι.

    Βέβαια αυτών η πορεία ήταν όλο προς τα πάνω. Εμείς που δεν είμαστε (σαν γενιά μιλάω) μαθημένοι σε παρακάτω σκαλοπάτι, θα μας κακοφανεί να χάνουμε τα αυτονόητα.

    Με αυτήν την έννοια, ναι, ίσως να υποφέρουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραία τα λακτίσματα σου, GMT, στο μυαλό μας.

    Εγερτήρια αλλά καταθλιπτικά.

    Όμως, εξακολουθώ να είμαι αισιόδοξος. Νομίζω ότι η αισιοδοξία μου αυτή στηρίζεται στην αναγκαστική αλλαγή συστήματος αξιών στην κοινωνία μας που θα επιβληθεί εκ των πραγμάτων και που συμβαίνει αυτή την στιγμή αλλά δεν είναι ευκόλως ορατή.

    Η απαξίωση του υπάρχοντος πολιτικού προσωπικού, έτσι όπως καταγράφηκε στις πρόσφατες εκλογές, είναι μία ένδειξη.

    Ένας νέος σαν κι εσένα με σπουδές και μια μικρή ενίσχυση από την οικογένειά του έχει δύο επιλογές:

    η πρώτη είναι να ψάχνει να διοριστεί κάπου (κάτι που θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο) και στο εντωμεταξύ χρονικό διάστημα να περιμένει.

    Η δεύτερη επιλογή είναι να αναπτύξει επιχειρηματική δραστηριότητα χωρίς υποχρεωτικό ‘κόλλημα’ στους τυπικούς τίτλους σπουδών.

    Νομίζω ότι η δεύτερη επιλογή θα υπερισχύσει παρόλες τις σκοτεινές και ασαφείς προοπτικές.
    Η οικονομική και κοινωνική κατάσταση φαίνεται ότι δεν αφήνει άλλα περιθώρια.

    Όλες αυτές οι εξελίξεις που περιγράφεις στο διεθνή χώρο, προκαλούν ανακατατάξεις που εγώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω.

    Το ερώτημα για εμένα είναι εμείς, ο καθένας μόνος του, τι κάνουμε; Όχι πλεόν θεωρητικά και γενικά αλλά πολύ συγκεκριμένα. Κι αυτό το ερώτημα δεν απαντιέται θεωρητικά αλλά πρακτικά με την δράση και την οικονομική πράξη του καθενός.

    Ας πούμε, οι Ερημοκαστραίοι αγρότες ίσως αρχίσουν να συζητούν την αλλαγή του μοντέλου παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων τους. Το κατά πόσο αυτό θα γίνει και σε τι κλίμακα αυτό μένει να το δούμε.

    Άνθρωποι σαν κι εσένα εφόσον το επιθυμούν μπορούν να συμβάλλουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πράγματι Ερμόλαε η φωτιά που καίει την περίοδο αυτή θα κάψει πολλά ξερά και θα δώσει την ευκαιρία σε νέα μπουμπούκια να ανθίσουν στα ίδια χώματα.

    Είναι το μόνο χαρμόσυνο εν μέσω μιας κρίσης. Όπως πολύ συχνά λέγεται «μια Κρίση είναι σαν ένα τούνελ που στο βάθος έχει το φως της ευκαιρίας». Και εδώ η ευκαιρία μας είναι αυτή που περιγράφεις ότι έχει αρχίσει τοπικά να ξετυλίγεται.

    Από ότι κατάλαβα, απαντάς στις ανησυχίες του bill10. Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω λίγο με τις επιλογές που δίνεις για έναν νέο. Ή τουλάχιστον να συμπληρώσω την επιλογή της εργασίας με υπαλληλική/ εργατική σχέση, εκτός και αν αυτό το έχεις συμπεριλάβει στο «διορισμός». Θα υπερθεματίσω, όμως, στην προσέγγισή σου για το «περίμενε» και την αιχμή που αφήνεις για την στάση αυτή.

    Όπως επίσης ότι μέσα σε ένα περιβάλλον έντονων αλλαγών πρέπει να αλλάξει κανείς και τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα απέναντι στην αγορά εργασίας ή, αν θέλεις, τον βιοπορισμό.

    Σχετικά με τα τελευταία που αναφέρεις Ερμόλαε, νομίζω ότι από παλαιότερα μου σχόλια έχεις αντιληφθεί την έντονη στήριξή μου στου πρόθεμα «συν». Έχουμε μιλήσει ξανά σε άλλη στιχομυθία για συντονισμό, συνεργασία, συν… Όποτε νομίζω ότι δεν έχω να προσθέσω κάτι.

    Για θέματα αγροτικής οικονομίας υπάρχουν νεαροί αγρότες οι οποίοι έχουν εξαιρετικά φρέσκες ιδέες για την προώθηση αγροτικών εργασιών. Μερικές από αυτές αναφέρονται και από τον «φουλ επίθεση» σε μια ανάρτηση του ιστολογίου σου. Και θα φτάσω και στην «Πρόταση» των ΘΕΣΠΙΑΚΩΝ λέγοντας, για αρχή, ότι εύχομαι μέσα από αυτήν να δοθεί ο χώρος ώστε να εκλυθεί η ενέργεια που φέρουν πολλοί τέτοιοι πολίτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τον Άυγουστο οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες ήταν 219 δις ευρώ. Άρα κάπου εκεί βρίσκονται και τώρα. Νομίζω ότι είναι αρκετά χρήματα για να μπορέσει να λειτουργήσει το κράτος χωρίς να δανειστεί από κανέναν. Ταυτόχρονα μπορεί να κόψει δραχμούλα για την εσωτερική κατανάλωση την οποία και θα υποτιμήσει τόσο ώστε να μην αλλάξουν οι οικονομικές ισορροπίες μεταξύ μας. Έπειτα θα πρέπει να στραφούμε στις χώρες της Ασίας ή όπου αλλού μπορεί να είναι ανταγωνιστική η δραχμή και με αυτές τις χώρες να συνάψουμε επιχειρηματικές και εμπορικές συμφωνίες για να εισάγουμε ότι μας λείπει. Στις χώρες που δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε θα πρέπει μόνο να εξάγουμε. Αυτό θα σημάνει την αλλαγή της εγχώριας οικονομίας, λόγω διαφορετικού προσανατολισμού.
    Το σημαντικό μας πρόβλημα όμως είναι το έλλειμα. Αυτό δεν λύνεται δυστυχώς μόνο με ανάπτυξη. Πρέπει να λειτουργήσει διαφορετικά το κράτος. Αλλαγή πολιτικής χρειάζεται η χώρα μας. Να πάψει η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, να αλλάξει το φορολογικό καθεστώς, και να αυξηθεί η παραγωγικότητα της χώρας. Βάσει ολοκληρωμένου σχεδίου, εννιαία εθνική πολιτική μεταρρυθμίσεων και ανάπτυξης δηλαδή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλές οι αναλύσεις, πολύ καλό και επεξηγηματικό το κείμενο, όμως εμείς τι μένει να κάνουμε? Να περιμένουμε, σαν θεατές, να δούμε τις συνέπειες των μέτρων του ΔΝΤ στις ζωές μας? Όλο προσπαθώ να σκεφτώ πιθανές λύσεις αλλά τίποτα.....
    Και θα κλείσω με κάτι που –όσο κι αν φαίνεται παράξενο- άκουσα στο MEGA σήμερα: Γιατί το ΔΝΤ δεν «βοηθάει» ποτέ κανένα από τα φτωχά - αναπτυσσόμενα κράτη αλλά μόνο χώρες όπως η Ελλάδα που είναι γεμάτες φυσικό πλούτο?? Τελικά ο όρος «βοήθεια από το ΔΝΤ» είναι δόκιμος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Tazmaniac

    Προφανώς οι περισσότεροι μεγαλώσαμε με Αμερικάνικες ταινίες όπου πίσω από καθετί κρυβόταν ένας ρώσος που ήθελε να ανατινάξει πυρηνική βόμβα στο κέντρο της Ν. Υόρκης επειδή η ΤΣΣΚΑ Μόσχας έχασε από τους Los Angeles Galaxy.

    Πρέπει να ξεχωρίσουμε τα δεδομένα από την συνωμοσιολογία. Και για να γίνει αυτό θα παρακαλούσα κάποιον αναγνώστη του ιστολογίου να μας δώσει κάποιο link ή κάποια πληροφορία που τα δεδομένα να δείχνουν εάν πράγματι έχουμε ανεκμετάλλευτο ορυκτό πλούτο σε μεγάλες ποσότητες. Δηλώνω αδαείς αλλά και επιφυλακτικός καθότι το θέμα μέχρι στιγμής έχει «παίξει» πολύ σε Χαρδαβελέικες εκπομπές που την μια έχουν εξωγήινους και την άλλη συνωμότες προφήτες.

    Έστειλα το μήνυμά σου σε μια γνωστή μου σπουδάστρια Γεωλογίας και περιμένω μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη.

    Τώρα όσον αφορά στις λύσεις για τα του ΔΝΤ κλπ, πιστεύω ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε όλη την πορεία αυτής της χώρας σε αυτό το μακροεπίπεδο. Παρόλα αυτά θα συμφωνήσεις ότι πρέπει ενεργητικά να εκμεταλλευτούμε και να υποβοηθήσουμε τις δυνάμεις που εξυπηρετούν τους κοινούς μας στόχους. Και αυτό σε τοπικό και καθημερινό επίπεδο είναι εφικτό. Στο πλάι των αναρτήσεων, μάλιστα, σου γνωρίζω και άλλα ιστολόγια στα οποία θα μπορείς να συναντιέσαι ηλεκτρονικά ώστε να γίνει το πρώτο βήμα για τον συντονισμό των απόψεών μας με εποικοδομητικές παρεμβάσεις και σκέψεις.

    Υ.Γ.: pd θα επανέλθω για την πρότασή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λοιπόν pd μου αρέσει ο τρόπος σκέψης σου γιατί είναι αποφασιστικός και ρηξικέλευθος. Σε αυτό που προτείνεις όμως εκφράζω τις εξής σκέψεις:

    Θα αποδεχθούν οι τωρινοί εγχώριοι οικονομικά κρατούντες να έχουν το ίδιο ποσό καταθέσεων με εμένα;

    Με αυτά που προτείνεις αλλάζεις πολιτική κατεύθυνση και μεταβάλλεσαι από Δυτικό σε Ασιατικό προτεκτοράτο. Είναι πολύ έξυπνο από μέρους μας να γινόμασταν ο πρώτος ευρωπαϊκός δορυφόρος της νέας υπερδύναμης (Κίνα). Θα ήμασταν σαν τη διαφήμιση της COSMOTE με την εύσωμη κυρία.

    Και η εφαρμογή της σκέψης σου απαιτεί, όπως είπες, μηδενικό έλλειμμα για τους ίδιους λόγους που αναφέρονται και στην ανάρτηση. Αναρωτιέμαι, όμως, χωρίς καταθέσεις, άρα χωρίς ρευστότητα, άρα χωρίς «αίμα» στον οργανισμό, πώς θα δημιουργηθεί η Ανάπτυξη;

    Θα πάμε σε αντιπραγματισμό; Τομάτες για φασόλια κτλ; Κούβα θα γίνουμε;

    Για εμένα το καλύτερο είναι μια Αναδιάρθρωση τσαμπουκαλίδικη που να εμπνεύσει και να συσπειρώσει και τις άλλες χώρες που πάσχουν από οξεία Χρεοτίτιδα. Δηλαδή, ελάτε Τράπεζες να τα βρούμε. Προφανώς, η Αργεντινή ακόμη δεν έχει βρει την ρότα της και δεν έχει ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών παρόλο που έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια. Αλλά στην περίπτωσή μας εδώ μπορεί να μπει η πρότασή σου για στροφή στην Ασία.

    Κάτι ανάλογο, αλλά με σαφώς ευρωπαϊκοκεντρικό προσανατολισμό, προτείνει και ο καθηγητής κος Βαρουφάκης Ιωάννης της ΑΣΟΕΕ. Δες εδώ:

    http://www.protagon.gr/

    Η ομηρεία των Εθνών από τις τράπεζες πρέπει να τελειώσει και αν μη τι άλλο, προς όφελος του κόσμου. Και σε αυτό είμαι σίγουρος θα συμφωνήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ πάντως μίλησα για ελληνικό αίμα, για δραχμή. Αυτό που λες είναι άλλο. Οι καταθέσεις των ευρώ να χργσιμοποιηθούν από το κράτος για τις διεθνείς συναλλαγές και ταυτόχρονα εδώ να υπάρχει δραχμή. Αυτό γίνόταν στην Γερμανία σε πολλα ομόσπονδα κρατίδια και δεν ξέρω αν γίνεται ακόμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θέλω ακόμα να θέσω μερικά σκόρπια ερωτήματα και να δούμε αν βγαίνει κάποιο λογικό συμπέρασμα.
    1. τι είναι η σύμβαση cooper;
    2.γιατί η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να σταματήσει την συνεργασία με τους Ρώσους στο θέμα του αγωγού; (Πετώντας δεκάδες δις ευρώ από τα τέλη διέλευσης και απίστευτη ανάπτυξη στον τομέα των μεταφορών για την διανομή στην υπόλοιπη Ευρώπη)
    3.γιατί η σημερινή κυβέρνηση δεν θέλει τους Κινέζους;
    Από την Καθημερινή της Κυριακής στον ΔΗΚΤΗ
    ¨Οργή κατά του Ανωμερίτη
    Έξαλλοι είναι οι Κινέζοι με τον πρόεδρο του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) Γιώργο Ανωμερίτη και, όπως λένε χαρακτηριστικά, «αν δεν ήταν πολιτική απόφαση σε υψηλό επίπεδο να έλθουμε στην Ελλάδα, η Cosco θα είχε ήδη φύγει». Τι έκανε, μεταξύ άλλων, η διοίκηση Ανωμερίτη;
    Ανακάτεψε τα κοντέινερ της κινεζικής εταιρείας και παρέδωσε ένα χαλασμένο σύστημα μηχανογράφησης, που έδειχνε πού είναι τι, για να μην μπορούν οι Kινέζοι να βγάλουν άκρη, ούτε και με τα δικά τους κοντέινερ.
    Αποτέλεσμα; Η Cosco έχασε αρκετούς της πελάτες γιατί δεν μπορούσε να βρει τα δικά τους κοντέινερ, πλήρωσε πρόστιμα και έχει πελάτες που θέτουν ως όρο να μην ξαναπεράσουν εμπορεύματά τους από το λιμάνι του Πειραιά.
    Είναι τόσο εξοργιστική η στάση του κομματικού στελέχους που ανέλαβε την κρίσιμη θέση του ΟΛΠ, ώστε το θέμα να έχει φτάσει στο Πεκίνο, σε ανώτατο επίπεδο. Και μετά θέλουμε επενδύσεις από την Κίνα... Τι ντροπή!!!¨

    4.γιατί δεν δέχτηκε τον δανεισμό (χωρίς όρους μνημονίου) από τους Κινέζους τον Γενάρη, αλλά τον δέχτηκε από το ΔΝΤ (δηλ. Αμερική) και μάλιστα με αυτό το μνημόνιο;
    5.γιατί η σημερινή κυβέρνηση βιάζεται να υπογράψει συμφωνίες με τους Τούρκους;
    Την εκτίμησή του, σύμφωνα με πληροφορίες που διαθέτει ο ίδιος, ότι ¨ενδέχεται πριν από τα Χριστούγεννα να ανακοινωθεί ένα γενικό πλαίσιο αρχών διαπραγμάτευσης με την Τουρκία, που θα περιλαμβάνει το προσύμφωνο προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και εξαίρεση του Καστελόριζου από την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)¨, εξέφρασε ο καθηγητής Βασίλειος Μαρκεζίνης σε ομιλία του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο στις 22/11.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χαίρομαι pd επιμένεις με σχόλια. Αυτή η αναζήτηση σπάει όλους τους αστικούς μύθους των δημοσιογράφων και των τοπικών κομματοντελάληδων.

    Κοιτάζοντας στο internet βλέπω ότι η Σύμβαση Cooper αναφέρεται στον νόμο 2220/1940 που έδινε σε αμερικάνικο τραστ το αποκλειστικό δικαίωμα για εκμετάλλευση του Αχελώου για να ιδρύσει σειρά από υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (βλ. Σπ. Λιναρδάτος, "Η 4η Αυγούστου" σελ. 143 και 147). Σύμφωνα με τον Τομεάρχη Διεύθυνσης Υδροηλεκτρικών Σταθμών που εδρεύει στην Αθήνα, κο Ιωάννη Μαύρο, ουδέποτε εφαρμόστηκε η εν λόγω σύμβαση. Δεν αναφέρεται πουθενά εκμετάλλευση ορυκτού πλούτου.


    Τώρα για τα υπόλοιπα που αναφέρεις κοντός ψαλμός αλληλούια. Οψόμεθα εις Φιλίππους. Έχω την αίσθηση ότι υπαινίσσεσαι ότι ο Τζέφρι δεν είναι πατριώτης. Or not?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. O κύριος τζέφρι ουδέποτε ήταν πατριώτης και ο μόνος πατριώτης του Ελληνικού Εθνους ήταν ένας και γιαυτό και δολοφονήθηκε ''ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ'' όλοι οι άλλοι είναι μασώνοι... ΄΄ο νοων νοειτω΄΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. θα γράψει καπιοιος για το πετρέλαιο στη θάσο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το κείμενο του Μπάτση από το ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ:

    http://aliartos-city.blogspot.com/2010/12/hugh-cooper-co-o.html

    Ο μεν Μπάτσης λέει έτσι. Και ο Λιναρδάτος αλλιώς.

    Καθότι ημιμαθής, αποσύρομαι από το θέμα αναμένωντας εμπεριστατωμένες απόψεις και όχι μόνο Google Search Results.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλώ στην έκφραση της γνώμη σας με κόσμιο και μη προσβλητικό τρόπο. Το περιεχόμενο των σχολίων θα κριθεί ως προς την προσβολή ηθών και προσωπικοτήτων και ενδεχομένως να διαγραφεί. Ο Admin δεν φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων.